– Przyjmując dziś święcenia diakonatu potwierdzacie wolę życia przy Jezusie, potwierdzacie, że umowa z Nim, jest umową o życie. Bardzo was proszę, żebyście nigdy o tym nie zapomnieli – mówił alumnom abp Wiktor Skworc. Święcenia z rąk metropolity katowickiego w sobotę w kościele pw. Matki Bożej Różańcowej w Świętochłowicach-Chropaczowie przyjęło 10 kleryków Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach.

To Krzysztof Bednarek z parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Żorach, Przemysław Budniak z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Wyrach, Bartłomiej Jarczok z parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i MB Częstochowskiej w Pszczynie, Andrzej Króliczek z parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Radlinie-Biertułtowach, Adrian Przewoźniak z parafii NMP Wspomożenia Wiernych w Katowicach-Wełnowcu, Adam Słota z Matki Bożej Różańcowej w Chropaczowie, Dawid Stawski ze św. Antoniego z Padwy w Siemianowicach Śląskich, Paweł Ścibor ze św. Barbary w Katowicach-Giszowcu, Wojciech Waszczak z parafii Bożego Narodzenia w Rudzie Śląskiej – Halembie oraz Łukasz Wieczorek z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Chorzowie Batorym.

W czasie homilii abp Skworc przypomniał klerykom zasady, według których powinni kierować się na drodze powołania. Mówił o posłuszeństwie, modlitwie, czystości, bezżeństwie, całkowitym oddaniu siebie, swoich talentów Bogu. Szczególną uwagę zwrócił także na wartość ubóstwa. – Moi drodzy, choć takiego ślubu nie będziecie składać pragnę przypomnieć, że droga nieskalana, to droga ubóstwa. Owszem, gromadźcie sobie skarby, ale w niebie – mówił słowami Ewangelii.

Arcybiskup przypomniał także o miłości, którą Bóg w Jezusie umiłował wszystkich ludzi, ukazując ją jako miarę miłości diakona. Mówił, że nie mogą wymagać od wiernych czegoś, czego sami nie wypełniają. – Drodzy bracia, zanim powiem słowo, daję przykład – wyjaśniał. – W życiu kapłana, diakona chodzi o to, by słowa które głosi, które pochodzą z ust Bożych nie były nigdy ozdobą, dekoracją, zewnętrzną szatą, atrapą, lecz treścią i sensem – wyjaśniał arcybiskup.

Metropolita przypomniał diakonom, że powołani są nie tylko do służby osobom wierzącym, ale także ludziom spoza Kościoła. – Wchodzicie na drogę, na margines, gdzie żyją owce nie mające pasterza. Trzeba ich szukać. Jest to ostatecznie droga mająca ciężar i kształt krzyża, znak miłości większej niż zwyczajna miłość ludzka. To miłość pasterza, który daje swoje życie za owce. A takich pasterzy na dziś i na jutro potrzebuje Kościół katowicki i Kościół powszechny. Obyście byli takimi pasterzami. Modlę się za was i z wami – zapewniał.

Święcenia odbyły się poprzez nałożenie rąk arcybiskupa i modlitwę. Wcześniej kandydaci na diakonów złożyli przyrzeczenia celibatu oraz posłuszeństwa arcybiskupowi. Zobowiązali się także do codziennej modlitwy brewiarzowej. Diakoni otrzymali stułę oraz dalmatykę. Na znak posłania do głoszenia dobrej nowiny dostali od arcybiskupa księgę Ewangelii.

W uroczystości uczestniczyli także kapłani z seminarium, proboszczowie rodzinnych parafii, rodzice, krewni oraz przyjaciele nowych diakonów. W tygodniu poprzedzającym święcenia, kandydaci przeżywali rekolekcje w Brennej. Prowadził je dla nich ks. Józef Świerczek, ojciec duchowny seminarium. Opiekunem rocznika jest ks. Janusz Wilk. Rektorem Wyższego Seminarium w Katowicach jest ks. Marek Panek.

Diakonat to pierwszy stopień sakramentu święceń, kolejne to święcenia prezbiteratu, ostatnie – episkopatu. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: „Diakoni uczestniczą w specjalny sposób w posłaniu i łasce Chrystusa, (…) który stał się »diakonem«, to znaczy sługą wszystkich” (por. KKK 1570). Diakoni są pomocnikami biskupa i prezbiterów. Podczas Mszy św. i nabożeństw czytają Ewangelię, mogą głosić homilię, udzielają Komunii św. Mogą także udzielać sakramentu chrztu, asystować przy zawieraniu sakramentu małżeństwa, umierającym zanosić Wiatyk, czy przewodniczyć obrzędom pogrzebowym.

Szesnastu alumnów Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach przyjęło w sobotę, 11 maja br., święcenia diakonatu. Święceń udzielili im metropolita katowicki abp Wiktor Skworc w parafii pw. św. Jadwigi w Rybniku oraz katowicki biskup pomocniczy Józef Kupny w parafii pw. św. Piusa X w Rudzie Śląskiej.

Zwracając się do mających przyjąć święcenia alumnów metropolita katowicki powiedział: „Otrzymujecie dziś dar niezwykły. Przez włożenie apostolskich rąk i wezwanie Ducha Świętego przyjmiecie święcenia diakonatu. Ten prastary w Kościele urząd, do którego zostaliście powołani, w szczególny sposób upodobni was do Chrystusa Sługi, który przyszedł, aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu”.

Abp Skworc stwierdził, że diakonat przywołuje myśl o Caritas, czyli o miłości aż do końca, zwłaszcza wobec maluczkich i ubogich, wobec bezbronnych i ostatnich tego świata. „Nieraz zaciera się w świadomości kapłańskiej ta myśl o Caritas, jako podstawowym zadaniu diakonów. Diakonat zaś bywa często postrzegany tylko jako stopień do święceń prezbiteratu, skupiający przyjmującego te święcenia na posłudze słowa Bożego, asystowaniu przy ołtarzu Pańskim, przewodniczeniu publicznej modlitwie Kościoła, sprawowaniu niektórych sakramentów i sakramentaliów”. Zwrócił uwagę, że jak się wydaje, zanika charytatywna strona powierzonego młodym ludziom urzędu i posługi. „A przecież kapłaństwo – wszystkie jego stopnie – było i jest służebne, co więcej – im wyższy stopień tej posługi, tym intensywniejszy powinien być jej charytatywny, służebny charakter” – podkreślił kaznodzieja.

Metropolita katowicki przypomniał, że diakon służy także wtedy, kiedy się modli, nie tylko odmawiając modlitwę brewiarzową, ale także podczas własnej osobistej modlitwy. „Kiedy się modlicie, pamiętajcie, że nie tylko oddajcie cześć Bogu, ale swoją modlitwą odpowiadacie na błagania Kościoła i świata, na wołanie ubogich, cierpiących, chorych, samotnych, a także umierających” – apelował abp Skworc. „Jesteście głosem tych, którzy głosu nie mają. Jesteście głosem tych, których nikt z ludzi nie słucha. Nie zapominajcie, żeby wasza modlitwa była spod znaku Caritas Kościoła. Nie zapominajcie, że im bardziej stajemy przez trudnymi sprawami człowieka i świata, często z ludzkiego punktu widzenia nierozwiązalnymi, tym intensywniejsza i bardziej wytrwała powinna być wasza modlitwa!”.

Nowych diakonów metropolita katowicki zachęcił do pozytywnej apologetyki, czyli do obrony wiary przez głoszenie radosnej i Dobrej Nowiny i świadczenie o niej mocą Caritas, bo to wiarygodna forma ewangelizacji.

„Czuwajcie, aby w porę zauważyć potrzebujących. Miejcie oczy widzące. I cały czas poznawajcie Boga, wsłuchując się w Jego słowo, abyście świetnie znając Pisma potrafili dawać odważne świadectwo. Dla niego zostaliście wybrani. Dla niego Duch Święty was posyła. Bądźcie świadkami Jego miłości i miłosierdzia” – mówił na zakończenie metropolita katowicki.