Nowi ordynariusze diecezji charkowsko-zaporoskiej i łuckiej

Papież Franciszek mianował nowych ordynariuszy dwóch diecezji obrządku łacińskiego na Ukrainie. Ojciec Święty przyjął rezygnację dotychczasowego biskupa diecezji charkowsko-zaporoskiej bp Mariana Buczka i na jego miejsce mianował bp Stanisława Szyrokoradiuka, a biskupem diecezji łuckiej ustanowił bp Witalija Skomorowskiego.

Bp Stanislaw Szyrokoradiuk, O.F.M., dotychczas administrator apostolski diecezji łuckiej urodził się 26 czerwca 1956 roku w Kornaczówce w diecezji kamieniecko-podolskiej.

W 1980 roku rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Rydze na Łotwie. W1981 roku potajemnie wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych (OFM). 4 czerwca 1984 r. otrzymał święcenia kapłańskie a wieczyste śluby zakonne złożył 26 sierpnia 1988 roku.

W latach 1984 do 1994 roku był proboszczem w Połonnem i Sławucie, w diecezji kamieniecko-podolskiej.

26 listopada 1994 roku został mianowany biskupem pomocniczym w Żytomierzu (od 25 listopada 1998 diecezja kijowsko-żytomierska). Święcenia biskupie przyjął z rąk Jana Pawła II 6 stycznia 1995 roku.

Od 1996 roku jest dyrektorem Caritas Ukraina.

Od 24 lipca 2012 r. pełnił do dzisiaj funkcję administratora apostolskiego diecezji łuckiej.

Powołana do życia 4 maja 2002 przez Jana Pawła II diecezja charkowsko-zaporoska jest terytorialnie największą katolicką jednostką kościelną na Ukrainie. Na obszarze ponad 196 tys. km kw. mieszka tam około 20 mln ludzi, z których ponad 61 tys. to katolicy. Diecezja liczy 50 parafii.

Bp Witalij Skomorowski, dotychczasowy biskup pomocniczy diecezji kijowsko-żytomierskiej urodził się 30 grudnia 1963 r. w Berdyczowie. Po maturze studiował medycynę w Instytucie Medycznym w Żytomierzu. Od 1985 do 1990 roku studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Rydze na Łotwie otrzymując święcenia kapłańskie 27 maja 1990 r.

W latach 1995 – 2000 był kanclerzem kurii diecezjalnej w Żytomierzu (od 25 listopada 1998 diecezja kijowsko-żytomierska) i w tym samym czasie proboszczem katedry. Od 2000 r. do 2003 r. był prorektorem Wyższego Seminarium Duchownego Najświętszego Serca Pana Jezusa w diecezji kijowsko–żytomierskiej w miasteczku Worzel,

7 kwietnia 2003 r. został mianowany biskupem pomocniczym diecezji kijowsko-żytomierskiej. 7 czerwca tego roku przyjął święcenia biskupie.

Diecezja łucka powstała z inicjatywy wielkiego księcia litewskiego Witolda ok. 1404 r. (chociaż niektóre źródła mówią o utworzeniu jej już w połowie XIII w.). W 1425 r. połączono ją z diecezją włodzimierską (istniejącą od 1375 r.). Do XVI w. podlegała metropolii lwowskiej, a następnie gnieźnieńskiej. W 1798 r., po III rozbiorze Polski połączono ją z diecezją żytomierską i weszła w skład metropolii mohylewskiej. Samodzielność odzyskała już w wolnej Polsce na mocy bulli papieskiej z 28 października 1925 r.

Pierwszym biskupem łuckim był Świętosław, który rządził nią prawdopodobnie ok. 5 lat. Następnie było 49 biskupów (nie licząc pomocniczych); ostatnim, a pierwszym po odtworzeniu diecezji, był bp Adolf Szelążek (1865-1950), mianowany nim 14 grudnia 1925 r. W czasie II wojny światowej został aresztowany przez władze sowieckie, po czym w 1946 r. musiał opuścić diecezję i wyjechał do Polski, gdzie zmarł. Od chwili zajęcia Łucka przez wojska sowieckie w 1939 r. diecezja była w praktyce nie obsadzona. Nawet w 1991 r., po odtworzeniu hierarchii katolickiej obu obrządków na Ukrainie, nie miała swego biskupa i de facto wchodziła w skład archidiecezji lwowskiej. Dopiero w 1997 r. metropolita lwowski abp Marian Jaworski został mianowany formalnie administratorem apostolskim diecezji łuckiej. Rok później pierwszym po kilkudziesięciu latach biskupem łuckim został bp Marcjan Trofimiak, który w 2012 r. przeszedł na emeryturę.

Obszar diecezji zamieszkuje obecnie ok. 2,2 mln ludzi, z czego rzymscy katolicy stanowią ok. 30.000 wiernych. Na terenie diecezji znajduje się 36 parafii.