Nowy arcybiskup Canterbury

Nowy anglikański arcybiskup Canterbury Justin Welby został uroczyście wprowadzony w urząd podczas ceremonii Potwierdzenia Wyboru, która odbyła się w katedrze św. Pawła w Londynie. Przewodniczył jej arcybiskup Yorku, John Sentamu.

Intronizacja 57-letniego prymasa Wspólnoty Anglikańskiej w katedrze w Canterbury planowana jest na marzec. Jego wyboru dokonano w listopadzie ub.r. Wcześniej był zaledwie przez rok biskupem diecezji Durham.

Nowy, 105 arcybiskup Canterbury przejął urząd po 62-letnim abp. Rowanie Williamsie, który pełnił go przez ostatnie 10 lat, do końca grudnia ub.r.

Justin Welby, który stanął na czele anglikańskiego Kościoła Anglii, jest też honorowym zwierzchnikiem całej Wspólnoty Anglikańskiej, liczącej ponad 80 mln wiernych w 160 krajach. Pochodzi z rodziny szlacheckiej, ukończył elitarną szkołę w Eton i prestiżowy uniwersytet w Cambridge, na którym studiował ekonomię i prawo. Jest żonaty i ma pięcioro dzieci. Został ordynowany na pastora stosunkowo późno – w 1993 r., gdy miał 37 lat i 11 lat pracy menedżerskiej w przemyśle naftowym. W 2010 r. został biskupem.

Angielska pisarka Ysenda Maxtone Graham – autorka książki o Kościele Anglii – twierdzi, że Welby „ma duże doświadczenie światowe i nie przyszedł z wydziału teologicznego czy seminarium do Kościoła”. Jest to nowa tendencja w anglikanizmie ostatnich 20 lat, aby wyświęcać osoby dojrzałe, w wieku 30 i więcej lat. Jej zdaniem, może to być zjawisko korzystne dla tego Kościoła.

Równolegle do swego pragmatyzmu nowy prymas odznacza się bogatą duchowością, która – jak uważają liczni komentatorzy – w ciągu najbliższych 10 lat zostanie poddana twardej próbie. Jednym z największych wyzwań będzie zatwierdzenie lub odrzucenie biskupstwa kobiet, które to zagadnienie budzi w tej chwili chyba największe dyskusje i emocje w Kościele Anglii. Sam abp Welby jest wprawdzie konserwatystą w sprawach duchowych i religijnych, ale zarazem zwolennikiem dopuszczania kobiet do posługi kapłańskiej i biskupiej.

Inne poważne problemy w łonie Wspólnoty to pastorzy-homoseksualiści i zgoda na błogosławienie przez Kościół związków osób tej samej płci. Powszechnie uważa się, że nowy arcybiskup Canterbury obejmuje rządy w Kościele tak głęboko podzielonym wewnętrznie, że właściwie nieistniejącym jako jedna wspólnota, ale złożonym z różnych, często sprzecznych ugrupowań.

Abp Welby reprezentuje tzw. ewangeliczny, konserwatywny nurt w Kościele Anglii, zmierzający do odnowienia go w duchu zielonoświątkowym. Jego związek z tym kierunkiem sięga roku 1983, gdy w wypadku samochodowym we Francji zginęła jego siedmiomiesięczna córka. Wstrząs, jaki wówczas przeżył, sprawił, że zbliżył się do Kościoła i zaczął uczęszczać do tzw. Oratorium Brompton w Londynie, grupującego konserwatywnie nastawionych anglikanów. Obserwatorzy zwracają uwagę, że tak jak liberalny abp Williams zastąpił na stanowisku arcybiskupa Canterbury George’a Careya, należącego do nurtu protestanckiego, to jego następca znów jest konserwatystą.

Jednocześnie wszyscy, którzy znają nowego prymasa, są zgodni, iż jest on powszechnie lubiany i szanowany. Anglikanie skrzydła tzw. katolickiego, jak i protestanckiego cenią go za jego rygoryzm moralny, podczas gdy liberałowie za to, że obiecał wspierać wyświęcanie kobiet. Jako biskup Welby kilkakrotnie odwiedzał Nigerię w czasie panującego tam obecnie konfliktu i terroryzmu i omal sam nie zginął. Opowiadał później, że miał okazję rozmawiać z kryminalistami, winnymi zbrodni w Burundi, dodając, że „ludzie ci, jakkolwiek byliby odrażający, mogą się podobać”.

A według Christiny Rees z ruchu na rzecz kobiet-biskupek, Welby jest wizjonerem i liderem strategicznym, kimś gotowym do podejmowania ryzyka, mądrym a zarazem przebiegłym, a także człowiekiem głębokiej, duchowej modlitwy”.

Autorem zdjęć z Katedry św. Pawła w Londynie jest Marcin Mazur – fotoKAI.