Nuncjusz w Kijowie: abp Gallagher osobiście dotknął wojny

Kiedy słyszę słowo Bucza, to chce mi się płakać. Bo to miasto nieopodal Kijowa. Kiedy byli tam Rosjanie, dochodziły do nas odgłosy wybuchów. Teraz wiemy, co się tam działo, wciąż mamy to przed oczyma – powiedział nuncjusz apostolski w Kijowie. Przyznał on, że więź z ofiarami zbrodni pogłębia fakt, że strażacy przekazali mu egzemplarze Biblii, które znaleźli w zbombardowanych blokach w Buczy.

Jedna z nich znajdowała się w dziecięcym pokoju. Nie wiemy, co się stało z tymi dziećmi, jeśli przeżyły czy zostały zabite. Wiemy jedynie, że korzystały z tej Biblii – mówi Radiu Watykańskiemu abp Visvaldas Kulbokas.

Podsumowując czterodniową wizytę na Ukrainie szefa papieskiej dyplomacji, która obejmowała również miejsca, w których doszło do zbrodni ludobójstwa, abp Kulbokas wskazuje, że znaczenie tej wizyty wynika przede wszystkim z faktu, że abp Paul Gallagher mógł osobiście niejako dotknąć wojny, zobaczyć ją na własne oczy, poczuć atmosferę, jaka panuje na Ukrainie i ducha jej mieszkańców. To, że mój bezpośredni przełożony bezpośrednio mógł zobaczyć, jaka jest rzeczywistość, ułatwia potem moją pracę – mówi nuncjusz w Kijowie.

„Ja, jako nuncjusz, czuję się niemal częścią ukraińskiego narodu, bo tu żyję. I jest to dla mnie łaska, że pomimo wszystkich cierpień, mogę pozostać wśród tych ludzi w tym trudnym okresie. Dlatego na podstawie mojego doświadczenia mogę powiedzieć, że wizyta abp. Gallaghera miała wielkie znaczenie, ponieważ tu nie chodzi jedynie o gesty czy słowa, ale chodzi tu o to by być razem, współodczuwać… Dla tego ludu jest to bardzo ważne – mówi abp Kulbokas. – To, że zostali zrozumiani w swym cierpieniu, że zrozumiano, czego oni potrzebują. Bo wojna jest tak ciężka i dramatyczna, że gdyby tylko Ukraina i wszyscy, którzy starają się przywrócić pokój, mogli zakończyć tę wojnę, to już mielibyśmy pokój. Ale widzimy, że jest to naprawdę bardzo trudne. Oznacza to, że nadal musimy się o to starać, na przekór wszystkiemu. Dlatego podczas wizyty abp. Gallaghera usiłowano zrozumieć, spotykając się z władzami i patrząc na rzeczywistość, patrząc ludziom prosto w oczy, co jeszcze można zrobić, by przywrócić pokój. Jest to zatem nieustanne poszukiwanie środków, sposobów, możliwości. A zatem ta wizyta nie jest jakimś osiągnięciem, lecz poszukiwaniem dróg pokoju”.