Nuncjusz w Moskwie

Nominacja abp. Celestino Migliore na nuncjusza w Moskwie świadczy o tym, że Stolica Apostolska relacje z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym i z samą Rosją traktuje poważnie. Deleguje tam jednego z najlepszych swoich dyplomatów, znakomicie znającego nie tylko Zachód – skoro był jej przedstawicielem przy ONZ oraz w Strasburgu – ale również Wschód, w tym Kościół prawosławny.

Abp Migliore przebywając w Warszawie, był świadkiem przygotowywanego tu przez Kościół w Polsce i Patriarchat Moskiewski „Wspólnego Orędzia do Narodów Polski i Rosji” z 2012 r., jak również uczestnikiem odbywającej się w rok później szeroko zakrojonej katolicko-prawosławnej konferencji w Warszawie. Miała ona otworzyć pola różnorodnej współpracy, niestety agresja Rosji na Ukrainę – ideologicznie wspierana przez Patriarchat – w bolesny sposób powstrzymała te działania.

Abp Migliore znając problemy tej części Europy i z bliska śledząc to, co się dzieje na Ukrainie, z pewnością będzie dobrym doradcą papieża w kwestii „polityki wschodniej” Watykanu. Pozwoli uniknąć błędów, które zdarzały się, kiedy zajmowały się nią osoby nieznające specyfiki Wschodu. A podstawową trudnością w dialogu z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym jest tradycja jego „symfonii” z władzą świecką, co okazuje się tym trudniejsze, im bardziej autorytarne są rządy w Rosji.

Niezależnie od tych problemów dialog Kościoła katolickiego z rosyjskim prawosławiem jest absolutnie niezbędny. I to nie tylko z racji ekumenicznego imperatywu odbudowy jedności Kościoła. W dzisiejszej Europie niezbędne jest wspólne świadectwo Kościołów w zakresie promocji podstawowych wartości ewangelicznych negowanych w procesie sekularyzacji.

Prawosławie zawiera w sobie także niezwykłe bogatwo ducha i liturgii. Wzajemna wymiana darów może wzbogacić oba nasze Kościoły. Miejmy nadzieję, że posługa nowego nuncjusza w Moskwie temu się przysłuży.

Marcin Przeciszewski