O. Augustyn Spasowicz OCist na Wawelu o rozwoju kultu bł. Wincentego Kadłubka

– Ci, którzy rozwinęli kult błogosławionego byli to ludzie prości i wierni Chrystusowej nauce, a dopatrywali się szczególnego związku Wincentego z ich własnym życiem – mówił o. Augustyn Spasowicz OCist w kolejnym dniu nowenny ku czci św. Stanisława. Mszy św. w katedrze na Wawelu przewodniczył ks. Piotr Majer, a w liturgii uczestniczyła pielgrzymka z Krzeszowic z księżmi proboszczami.

W kolejnym dniu nowenny ku czci św. Stanisława na Wawelu o. Augustyn Spasowicz OCist przedstawił historię kultu bł. Wincentego Kadłubka. Pierwszym jego przejawem było pochowanie zwłok biskupa krakowskiego w kościele klasztornym w Jędrzejowie przed głównym ołtarzem, w prezbiterium między stallami zakonnymi, podczas gdy wszystkich innych zakonników grzebano pod kościołem albo poza chórem zakonnym.

Kolejnymi świadectwami przekonania o świętości Wincentego są jego kamienny grobowiec z rzeźbionym obrazem czy nagrobek ołtarzowy. Ponadto jego grób był nawiedzany przez licznych przedstawicieli duchowieństwa jak i władz świeckich, a jego wybitną postać wspominają wszyscy historycy dziejów Polski. Dla zwiększenia kultu Wincentego jego szczątki przeniesiono z trumny w chórze zakonnym do grobowca w nawie bocznej kościoła, czyli poza klauzurą zakonną, aby był bardziej dostępny dla wiernych.

W 1634 roku biskupi polscy, a w 1649 roku król Jan Kazimierz wystąpili do Stolicy Apostolskiej z prośbą o kanonizację Wincentego. W 1680 r. Kongregacja Obrzędów wszczęła proces informacyjny o życiu i cnotach sługi Bożego Wincentego, a następnie proces na temat „świętości życia w ogólności”. Proces prowadzono w Krakowie i Jędrzejowie – przesłuchano 52 osoby. Prośby o kanonizację powtarzali później kolejni polscy biskupi oraz królowie.

18 lutego 1764 roku papież Klemens XIII wydał dekret potwierdzenia kultu, a 9 czerwca zezwolił na odprawianie Mszy św. ku czci bł. Wincentego. O. Augustyn Spasowicz OCist zauważył, że nie była to typowa formuła aprobaty kultu, ale z punktu widzenia prawa kanonizacyjnego można ją nazwać beatyfikacją. Rok później w Jędrzejowie odbyły się uroczystości odpustowe. Mimo zaborów kult bł. Wincentego nieustannie się rozwijał. W 1901 r. jego relikwie sprowadzono do katedry na Wawelu, a dziś można oddać im cześć w czasie liturgii. W 1918 r. w Jędrzejowie usypano dwa kopce upamiętniające wydarzenia związane z życiem i kultem Wincentego.

8 marca 1959 r. ponownie wszczęto proces kanonizacyjny, ale reasumpcja sprawy została oddalona. O. Augustyn Spasowicz OCist zwrócił uwagę, że wielkimi propagatorami kultu bł. Wincentego byli bł. kard. Stefan Wyszyński i kard. Karol Wojtyła – św. Jan Paweł II. Jego relikwie czczone są w ponad 140 miejsca w Polsce i na świecie. W 2015 roku kościół klasztorny w Jędrzejowie został ustanowiony diecezjalnym sanktuarium bł. Wincentego Kadłubka.

– Ci, którzy rozwinęli kult błogosławionego byli to ludzie prości i wierni Chrystusowej nauce, a dopatrywali się szczególnego związku Wincentego z ich własnym życiem – zaznaczył na koniec o. Augustyn Spasowicz OCist.