O dorosłych dzieciach w grudniowej „Więzi”

Życie młodych par „na próbę” i infantylizacja kultury to przejawy tego samego zjawiska: kultu niedojrzałości. Problemowi „dorosłych dzieci” jest poświęcony blok tematyczny w grudniowym numerze miesięcznika „Więź”.

Piotr Wojciechowski analizuje zjawisko infantylizacji współczesnej kultury. Pesymistyczną wizję tej kultury, która ekonomicznie żeruje na dzieciństwie i młodości, a tym samym staje się przeszkodą w osiąganiu dojrzałości, autor przeciwstawia kulturze zakorzenionej w tradycji, w porządku wartości. Stawia też zasadnicze pytanie: „Czy kryzys ojcostwa nie jest kluczem do uciekania od dojrzałej kultury w surogaty, zabawki dla wiecznych dzieci?”
Joanna Petry-Mroczkowska ukazuje niedojrzałość kobiet i mężczyzn jako motor współczesnej popularności wolnych związków oraz zaniku instytucji małżeństwa. „Tak naprawdę – pisze – w sprawach damsko-męskich młodzi ludzie dzisiaj nie bardzo wiedzą, czego chcą”.
O tym, kim jest człowiek dojrzały, dyskutują: pedagog Anna Radziwiłł, filozof Jacek Hołówka i duszpasterz o. Mirosław Pilśniak. Spierają się oni również o to, czy polska młodzież okresu wielkich przemian jest na właściwej drodze ku dojrzałości duchowej i społecznej.
Jezuicki teolog ks. Dariusz Kowalczyk zastanawia się, jak odróżnić wiarę infantylną od wiary dojrzałej. Jego zdaniem, zdarza się, że księża „podtrzymują infantylizm świeckich, bo łatwiej im z takimi wiernymi pracować”.
W polskim Kościele katecheza dorosłych to dziedzina bardzo zaniedbana. O tym, jak powinna ona wyglądać, pisze w „Więzi” Elżbieta Młyńska, należąca do nielicznego grona polskich specjalistów od katechezy dorosłych.
W grudniowym numerze „Więzi” piszą także m.in.: ks. Janusz Frankowski o polskim ekumenicznym przekładzie Nowego Testamentu i Psalmów, Michał Wojciechowski o starożytnych głosach przeciw aborcji, a Antoni Dudek – w dziale „Z najnowszej historii Polski” – o wyborach na prezydenta PRL w 1989 r.
W numerze znajdziemy również dalszy ciąg dyskusji na temat filozofii religii (wypowiedzi ks. Dariusza Oko, ks. Kazimierza Mikuckiego i Władysława Stróżewskiego), inspirowanych wcześniejszym tekstem kard. Mariana Jaworskiego.