O. Ludwik Wiśniewski OP odebrał tytuł Honorowego Obywatela Lublina

W lubelskim Teatrze Starym odbyła się ceremonia nadania o. Ludwikowi Wiśniewskiemu tytułu Honorowego Obywatela Lublina. Wśród zaproszonych gości znaleźli się prezydenci Sopotu i Gdańska. – Zawsze czułem się księdzem, którego wielką troską było to, żeby ludzie opozycji byli związani z Kościołem i działali w duchu Ewangelii – powiedział dominikanin.

Jak zaznaczył prezydent Lublina Krzysztof Żuk, miasto w osobie duszpasterza zyskuje honorowego obywatela, który swoją postawą i autorytetem będzie je reprezentować i promować. – Nadanie tytułu jest naszym wyrazem wdzięczności i uznania za wkład ojca w dbanie o sumienia Polaków w dawno minionych, tak trudnych dla naszego narodu czasach, ale też za to, że czyni to nadal – powiedział włodarz.

Laudacje na cześć nowego Honorowego Obywatela wygłosił Aleksander Hall, który wyznał, że ten jako duszpasterz akademicki dbał o życie religijne studentów. – Msza święta, Eucharystia, zawsze były najważniejszym elementem dnia w prowadzonych przez niego duszpasterstwach akademickich na pielgrzymkach, dniach skupienia, spływach kajakowych. Ojciec Ludwik miał wielki dar, umiejętność budowania wspólnot, towarzyszenia swym wychowankom w ich wyborach, a przede wszystkim stwarzania im możliwości duchowego i intelektualnego rozwoju – wspominał były minister w rządzie Tadeusza Mazowieckiego.

Dziękując za wyróżnienie, o. Wiśniewski stwierdził, że nigdy nie czuł się opozycjonistą. – Zawsze czułem się księdzem, który towarzyszy opozycji, zwłaszcza młodych ludzi. Moją wielką troską było to, żeby oni działali, żeby byli związani z Kościołem i działali w duchu Ewangelii. Dzisiaj, po tylu latach, kiedy patrzę na tych bliskich mi ludzi, dochodzę do wniosku, że jest to moja rodzina. Mam rodzinę związaną krwią, ale równocześnie mam rodzinę sióstr i braci, która dla mnie jest czymś niezwykłym – wyznał.

Korzystając z okazji, dominikanin wyraził swoją opinię na temat ostatnich obchodów rocznicy podpisania Porozumień Sierpniowych 1980. – Dzisiaj, kiedy patrzę na Polskę i na nasz naród, to niestety jesteśmy podzieleni. Wydaje się, że takim symbolem tego podziału mogą być obchody sierpniowej rocznicy. To jest niesamowite, to jest hańba, żeby ci, którzy Solidarność tworzyli, zostali wyeliminowani, wyrzuceni poza główne obchody tej rocznicy! – mówił o. Wiśniewski.

Oprócz przedstawicieli lubelskich organizacji samorządowych, w uroczystości uczestniczyli także prezydent Gdańska Aleksandra Dulkiewicz, prezydent Sopotu Jacek Karnowski, były prezydent Wrocławia Rafał Dutkiewicz, poseł Marta Wcisło oraz europoseł Krzysztof Hetman. Wśród zaproszonych gości znaleźli się także były rektor KUL ks. prof. Andrzej Szostek MIC, ks. prof. Alfred Wierzbicki, o. Tomasz Dostatni OP, ordynariusz prawosławnej diecezji lubelsko-chełmskiej abp Abel, a także biskup pomocniczy archidiecezji lubelskiej bp Adam Bab.

Ludwik Marian Wiśniewski OP urodził się 25 października 1936 r. w Skierbieszowie. W 1952 r. wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego, a 15 czerwca 1961 r. przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1963 – 1966 był duszpasterzem akademickim w Gdańsku, następnie w latach 1966 – 1968 studiował na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie.

Po zakończeniu studiów powrócił do Gdańska i do 1972 r. ponownie prowadził duszpasterstwo akademickie przy gdańskim kościele świętego Mikołaja, które za jego czasów stało się ośrodkiem polskiej, niezależnej myśli. Do gdańskich wychowanków Ojca Ludwika Wiśniewskiego należeli m.in. Aleksander Hall, Arkadiusz Rybicki, Maciej Grzywaczewski, Grzegorz Grzelak i Marian Terlecki.

Od 1972 do 1981 r. o. Ludwik Wiśniewski pracował w Lublinie, jako duszpasterz akademicki. W tym czasie organizował rekolekcje i spotkania dyskusyjne z udziałem środowisk niezależnych, wychowując młodzież w duchu wartości patriotycznych, przez co wniósł istotny wkład w tworzenie środowisk demokratycznej opozycji. Do jego lubelskich wychowanków należeli m.in. Bogdan Borusewicz, Janusz Krupski oraz Marian Piłka.

Wspólnie ze studentami wspierał robotników – ofiary wydarzeń czerwca 1976 r. Był m. in. sygnatariuszem listu otwartego do I Sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka, poświęconego dyskryminacji ludzi wierzących i nierównych relacji państwo – kościół. List został nagłośniony przez Radio Wolna Europa i opublikowany w londyńskim „Aneksie”. Według raportu STASI z 1977 r., o. Ludwik Wiśniewski został uznany za jednego z najniebezpieczniejszych opozycjonistów w Polsce.

W latach 1977 – 1979 uczestniczył w spotkaniach z działaczami KSS Komitetu Obrony Robotników. Współtworzył i wspomagał Ruch Młodej Polski. W okresie 1978 – 1979 wspierał i uczestniczył w Tymczasowym Komitecie Samoobrony Chłopskiej Ziemi Lubelskiej. W latach 1975 – 1980 był obserwatorem procesów politycznych, m.in. Tadeusza Szczudłowskiego z ROPCIO i Dariusza Kobzeja z RMP, których aresztowano w 1980 r. po uroczystościach 3-majowych w Gdańsku.

Od 1980 r. był kapelanem Solidarności, a po 13 grudnia 1981 r. zajął się organizacją pomocy osobom represjonowanym. W tym czasie do Lublina zapraszał znane postacie niezależnych środowisk katolickich, m.in. Bohdana Cywińskiego, Władysława Bartoszewskiego, Tadeusza Mazowieckiego, Stanisława Stommę, Stefana Kisielewskiego, Irenę Sławińską czy Wiesława Chrzanowskiego.

W latach 1981-1988 r. o. Ludwik Wiśniewski był duszpasterzem akademickim we Wrocławiu, gdzie propagował ideę walki z komunizmem „bez przemocy”. W latach 1985 – 1988 organizował tzw. Tygodnie Społeczne – cykle spotkań propagujące budowanie niezależnych struktur społecznych. W 1986 r. brał udział w niemym proteście w centrum Wrocławia w obronie skazanego Władysława Frasyniuka. Członkowie jego duszpasterstwa stworzyli m.in. niezależny samorząd Uniwersytetu Wrocławskiego, tzw. Dwunastkę.

Na początku lat 90-tych o. Wiśniewski przebywał w parafii św. Katarzyny w Petersburgu, oddając się dziełu odrodzenia Zakonu Dominikanów oraz Kościoła Katolickiego w Rosji. Po 1996 r. mieszkał i duszpasterzował w Ustroniu – Hermanicach, Małem Cichem, a następnie w Szczecinie.

Obecnie o. Ludwik Wiśniewski przebywa w Klasztorze oo. Dominikanów w Lublinie. Był duszpasterzem Europejskiego Domu Spotkań – Fundacji Nowy Staw oraz pomysłodawcą i założycielem Akademii ”Złota 9” – szkoły służby obywatelskiej dla młodzieży Lubelszczyzny.

W 2011 r. o. Ludwik Wiśniewski został uhonorowany medalem Świętego Jerzego, otrzymał także tytuł Ambasadora Województwa Lubelskiego, a w roku 2015 tytuł Pontifici – Budowniczemu Mostów. Jest Honorowym Obywatelem m.in. Gdańska i Wrocławia.

Tytułem Honorowego Obywatela Lublina wyróżniono m.in. prof. Wiesława Chrzanowskiego, prof. Wandę Półtawską, prof. Rocco Buttiglionego, Prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego, prof. Normana Daviesa, abp. Bolesława Pylaka, o. Huberta Czumę SJ i ks. infułata Grzegorza Pawłowskiego oraz św. Jana Pawła II.