O. Praśkiewicz OCD: chrystocentryzm Jana Pawła II łączył się z autentyczną pobożnością maryjną

„Na wskroś chrystocentryczna teologia Jana Pawła II tworzy w jego życiu i nauczaniu wspaniałą symbiozę z pobożnością maryjną” – przypomniał o. dr hab. Szczepan T. Praśkiewicz OCD z klasztoru w Wadowicach. Karmelita z okazji 12. rocznicy śmierci św. Jana Pawła II w artykule zamieszczonym na portalu Karmel.pl wyjaśnił, co dla papieża-Polaka oznaczała autentyczna duchowość maryjna.

Zdaniem o. Praśkiewicza, dla Jana Pawła, w którego życiu lektura „Traktatu o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny” św. Ludwika Grignon de Montfort wywołała prawdziwy przełom duchowy, dewizę Ojca Świętego – „Cały Twój Maryjo – Totus Tuus” – należy rozumieć w duchu chrystocentrycznym.

„Na wskroś chrystocentryczna teologia Jana Pawła II, którą dokumentuje programowa encyklika ‘Redemptor Hominis’, tworzy w jego życiu i nauczaniu wspaniałą symbiozę z pobożnością maryjną. Teologia ta wyrosła na gruncie chrystocentrycznej, pasyjnej i maryjnej pobożności Kościoła polskiego” – zaznaczył zakonnik, odwołując się najbardziej istotnych maryjnych gestów papieża, mających, według karmelity, zasięg ogólnoeklezjalny i ogólnoświatowy.

Do tych najważniejszych gestów maryjnych papieża zalicza o. Praśkiewicz m.in.: umieszczenie maryjnego symbolu „M” w herbie papieskim i przyjęcie hasła „Totus Tuus” za dewizę pontyfikatu (1978), poświęcenie świata Niepokalanemu Sercu Maryi (25 marca 1984), zatwierdzenie „Zbioru Mszy o Najświętszej Maryi Pannie” (1986), opublikowanie encykliki maryjnej „Redemptoris Mater” (25 marca 1987), ogłoszenie Roku Maryjnego (Pięćdziesiątnica 1987 – Wniebowzięcie 1988), zatwierdzenie Katechizmu Kościoła Katolickiego z wykładnią mariologiczną (11 października 1992), wygłoszenie maryjnego cyklu katechez podczas audiencji środowych (6 września 1995 – 12 listopada 1997), wizyta na Papieskim Wydziale Teologicznym „Marianum” w Rzymie (10 grudnia 1998), ogłoszenie trzeciej tajemnicy fatimskiej (26 czerwca 2000), opublikowanie listu apostolskiego „Providentialis gratiae eventus; o szkaplerzu karmelitańskim” (25 marca 2001), wydanie listu apostolskiego „Rosarium Virginis Mariae” i wzbogacenie modlitwy różańcowej nowymi tajemnicami światła (16 października 2002), ogłoszenie Roku Różańca (od października 2002 do października 2003), zawierzenie w ręce Maryi Kościoła, Polski i całej ludzkości w swoim testamencie (2005).

„Dla Jana Pawła II Maryja była Matką Chrystusa, Wcielonego Syna Bożego i Matką Mistycznego Ciała Chrystusa, czyli Kościoła. Ojciec Święty nie zapomniał nigdy o tym, że Maryja, jakkolwiek była najznakomitszym członkiem Kościoła, potrzebowała jednak odkupienia, co sprawiło, że należy do wspólnoty odkupionych” – dodał karmelita i zaznaczył, że Jan Paweł II, który głosił nieustannie prawdę o godności człowieka i bronił jego praw, często rozważając o Matce Bożej nawiązywał do godności kobiety i w Matce Chrystusa, nazywanej „najlepszym wyrazem geniuszu kobiecego”, wskazywał wzór i wsparcie dla każdej kobiety (Mulieris dignitatem, nr 30-31).

„Janowi Pawłowi II chodziło przede wszystkim o jedno: o autentyczną duchowość maryjną” – podsumował o. Praśkiewicz, tłumacząc, że chodzi papieżowi, jak sam to wyraził, „o autentyczną duchowość maryjną w świetle całej Tradycji, a w szczególności o taką duchowość, do jakiej wzywa nas Sobór”.

„O taką duchowość Jan Paweł II zabiegał i własnym życiem najlepiej o niej świadczył, będąc cały dla Boga i dla bliźnich – na wzór Maryi” – dodał kapłan i za Robertem Pannetem, powtórzył, że Karol Wojtyła, „przyniósł pobożności maryjnej nowe tchnienie i zwielokrotniony zapał”.