O różnych drogach powołania kapłańskiego – sympozjum na KUL

Nieuzasadnione jest mówienie o kryzysie powołań. Właściwszym jest mówienie o kryzysie powołanych i niektórych osób im towarzyszących – mówił ks. Marek Dziewiecki podczas sympozjum, które odbyło się 30 maja na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w ramach kongresu powołaniowego.

Sesja przedpołudniowa upłynęła pod hasłem „Nasze życie należy do Pana”. Prelegenci przedstawili na niej różne drogi realizacji powołania, będącego Bożym darem. W swojej refleksji ks. dr Stefan Moszoro-Dąbrowski, wikariusz regionalny Prałatury Opus Dei w Polsce mówił o powołaniu chrześcijańskim, czyniąc tym samym fundament dla dalszych rozważań dotyczących powołania kapłańskiego, do życia zakonnego i do świeckości konsekrowanej. Zagadnienia te przybliżyli kolejno ks. dr Marek Jarosz, rektor WSD w Płocki; o. prof. dr hab. Andrzej Derdziuk, prorektor KUL i p. Jolanta Szpilarewicz, przewodnicząca Krajowej Konferencji Instytutów Świeckich.

Przedpołudniowy blok wykładów zakończyła dyskusja panelowa, którą zdominowały osobiste świadectwa przeżywania powołania, którymi podzielili się prelegenci.

Popołudniowa sesja wykładowa nosiła tytuł „Miejsca odkrywania i formacji powołania”. Ks. prof. dr hab. Krzysztof Pawlina, prorektor Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie dotykał w swojej refleksji rzeczywistości formacji w seminarium, które określił mianem „szczególnego domu, w którym rodzi się kapłaństwo”. Ukazując wzór dla kapłaństwa zwrócił uwagę na konieczność życia w stylu „kapłana trójwymiarowego” – żyjącego relacjami Ojca, który umie dawać siebie; Syna, który potrafi z wdzięcznością dary przyjmować i otrzymane przekazywać oraz Brata, który umie się dzielić.

Z kolei ks. dr Tomasz Adamczyk z Wydziału Nauk Społecznych KUL swój referat poświęcił prezentacji związku między rodziną a powołaniem, odwołując się przy tym do wybranych dokumentów Kościoła i badań socjologicznych. O innych (nierodzinnych) wspólnotach wpływających na odkrywanie powołania mówił ks. dr Marek Adamczyk, duszpasterz krajowy Federacji Skautingu Europejskiego. Zwrócił on szczególną uwagę na konieczność „apostolstwa przyjaźni” będącym świadectwem innych, rówieśników, którzy pozwalają odkryć i rozwinąć powołanie.

O konieczności systematycznej i osobistej formacji permanentnej kapłanów mówił ks. prof. dr hab. Marek Chmielewski, prodziekan Wydziału Teologii KUL.

Ks. dr Marek Dziewiecki, członek Krajowej Rady Duszpasterstwa Powołań, zastanawiał się, co to znaczy być powołanym do kapłaństwa dzisiaj. Podkreślił, że obecnie nieuzasadnione jest mówienie o kryzysie powołań. Należy raczej mówić o o kryzysie powołanych i niektórych osób im towarzyszących. Omawiając współczesny kontekst powołania zaprezentował jego trzy składowe fazy: powołanie do przyjęcia daru człowieczeństwa; do świętości i powołanie szczegółowe (do małżeństwa i rodziny, kapłaństwa i życia konsekrowanego).

Drugi dzień Kongresu zamknęła Adoracja Najświętszego Sakramentu, którą w kościele seminaryjnym poprowadził ks. Stefan Moszoro-Dąbrowski.

W sobotę spotkania kongresowe odbędą się w gmachu lubelskiego Seminarium duchownego. Organizatorzy zaplanowali na ten dzień spotkania lektorów z Liturgicznej Służby Ołtarza archidiecezji lubelskiej oraz Dzień Otwartych Drzwi. W ramach spotkań przewidziano wykłady i koncerty, a na zakończenie dnia adorację Najświętszego Sakramentu. Kongres zakończy się w niedzielę spotkaniem rodziców kapłanów i kleryków archidiecezji lubelskiej. Wśród zaproszonych na ten dzień znalazła się Milena Kindziuk, autorka książki poświęconej matkom św. Jana Pawła II i bł. ks. Jerzego Popiełuszki.

Odbywające się na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II sympozjum „WOŁANIE – PO-WOŁANIE – WYTRWANIE” zostało zorganizowane przez Metropolitalne Seminarium Duchowne w Lublinie, Katedrę Duchowości Liturgicznej KUL i Zespół ds. powołań kapłańskich Archidiecezji Lubelskiej w ramach Kongresu powołaniowego „Piękno powołania”. (30 maja–12 czerwca). Kongres wpisuje się w obchody 300-lecia istnienia Seminarium Duchownego w Lublinie.