Obradowała międzynarodowa komisja katolicko-luterańska ds. dialogu

Sprawy rozumienia chrześcijańskiego sakramentu chrztu były głównym przedmiotem posiedzenia Luterańsko-Katolickiej Komisji ds. Jedności, która w dniach 20-28 lipca obradowała w klasztorze Bose w północno-zachodnich Włoszech. O spotkaniu i przebiegu prac poinformowała 6 sierpnia włoska internetowa agencja wiadomości religijnych Il Sismografo.

Przypomniała, że począwszy od 2009 r. zagadnienie „Chrzest i Wzrastająca Komunia” jest piątym tematem badawczym, podjętym przez Komisję istniejącą od 1967. Proces ten został przerwany w kilka lat później w związku z pracami nad wspólnym dokumentem Światowej Federacji Luterańskiej (ŚFL) i Papieskiej Rady Popierania Jedności Chrześcijan „Od konfliktu do komunii”, przygotowywanym na 500. rocznicę reformacji za 3 lata. Ogłoszono go w 2013 jako pomoc we wspólnej refleksji obu Kościołów nad wydarzeniem sprzed pół tysiąca lat i nad 50-leciem istnienia wspólnej komisji – obie te rocznice przypadają właśnie w 2017 r.

Obecnie powróciła ona do rozpatrywania tematu chrztu i rosnącej komunii między obu Kościołami. „Obecny dialog jest bardzo ważnym dowodem świadomości obu stron, czym jest wspólna historia luteran i katolików oraz jak w ciągu minionych prawie 50 lat dyskusji teologicznych osiągali oni lepsze rozumienie” – stwierdziła pastorka fińska dr Kaisamari Hintikka, doradczyni sekretarza generalnego ŚFL ds. stosunków ekumenicznych i dyrektor Wydziału ŚFL ds. Teologii i Świadectwa Publicznego.

Z uznaniem wyraziła się o miejscu obecnego posiedzenia Komisji w klasztorze, mającym – jak przypomniała – długą historię wspierania ruchu ekumenicznego i poszukiwania jedności chrześcijan. Umożliwiło to uczestnikom obrad udział w życiu modlitewnym tamtejszej wspólnoty zakonnej i udzielenie poparcia ich pracy – dodała przedstawicielka ŚFL.

Jej zdaniem obecne prace Komisji przebiegały „w dobrej i owocnej atmosferze”, która nie byłaby możliwa bez wcześniejszego, długoletniego dialogu teologicznego między luteranami a katolikami. Jego owocem jest szereg cennych dokumentów, z których najważniejsza jest Wspólna Deklaracja obu Kościołów nt. nauki o usprawiedliwieniu, podpisana 31 października 1999 w Augsburgu.

Dialog katolicko-luterański rozpoczął się w lipcu 1964, w okresie między trzecią a czwartą sesją Soboru Watykańskiego II. W latach 1965-66 odbyły się dwa spotkania przygotowawcze, które doprowadziły do utworzenia w 1967 Wspólnej Luterańsko-Rzymskokatolickiej Komisji ds. Ewangelii i Kościoła.

W latach 1967-72 trwała pierwsza faza dialogu, podczas której Komisja zebrała się 6 razy. W 1973 zmieniła ona nazwę na Wspólną Komisję Ewangelickoluterańsko-Rzymskokatolicką, która w latach 1973-84 odbyła 2. etap rozmów (10 posiedzeń). Trzecia runda rozmów trwała w latach 1986-93, odbyła 8 spotkań a głównym owocem jej obrad było wypracowanie podstaw wspomnianej przyszłej Deklaracji o usprawiedliwieniu. W tym celu w latach 1997-99 działała Specjalna Komisja ds. Nauki o Usprawiedliwieniu, która przygotowała ostatecznie ten dokument. Na lata 1995-2006 przypada czwarta faza dialogu, podczas której odbyło się 9 posiedzeń Komisji, która po raz kolejny zmieniła nazwę, tym razem na obowiązującą obecnie Luterańsko-Katolicką Komisję nt. Jedności. Jej współprzewodniczącym ze strony katolickiej był w latach 2002-06 abp Alfons Nossol z Opola.

Od 2009 trwa piąta runda rozmów, której głównym tematem jest wspomniany „Chrzest i Wzrastająca Komunia”.
Współprzewodniczącymi Komisji są emerytowany luterański biskup Helsinek Eero Huovinen i biskup pomocniczy archidiecezji Birminghamu w Wielkiej Brytanii Leonard William Kenney.