Obradowała Rada KEP ds. Środków Społecznego Przekazu

Prace nad nowym dokumentem: „W trosce o człowieka na medialnym areopagu” oraz plany komunikacji medialnej związanej z beatyfikacją kard. Stefana Wyszyńskiego i 100. rocznicy urodzin św. Jana Pawła II były przedmiotem spotkania Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. Środków Społecznego Przekazu, które pod przewodnictwem abp. Wacława Depo odbyło się 5 listopada w jasnogórskim sanktuarium.

Spotkanie rozpoczęło zaprezentowanie najnowszej książki abp. Wacława Depo pt. „Fenomen mediów”. Metropolita częstochowski od 2002 r. jest przewodniczącym Rady ds. Środków Społecznego Przekazu KEP. Książka stanowi pokłosie posługi abp. Depo jako przewodniczącego Rady ds. Środków Społecznego Przekazu i została zadedykowana przez autora wszystkim „współpracownikom Prawdy, którymi są dziennikarze”. Zawiera ona liczne referaty i wywiady z arcybiskupem poświęcone tematyce medialnej, reportaże i wypowiedzi, a także podsumowania pracy Rady. Całość uzupełniają liczne dokumenty Kościoła kierowane do ludzi mediów, obejmujące pontyfikaty Benedykta XVI oraz Franciszka. Znajdziemy tam m. in. papieskie Orędzia na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu oraz dokumenty Kościoła w Polsce poświęcone tematyce medialnej, m.in. normy Episkopatu nt. udziału duchownych w mediach.

Głównym tematem obrad była dyskusja wokół przygotowywanego od kilku miesięcy przez Radę ds. Środków Społecznego Przekazu dokumentu pt. „W trosce o człowieka na medialnym areopagu”. Jego głównym redaktorem jest ks. prof. Michał Drożdż, dyrektor Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej, kierownik Katedry Mediów i Komunikacji Społecznej Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.

Dokument ten, jak podkreślano w dyskusji, ma być pierwszym tak całościowym dokumentem Kościoła w Polsce nt. problematyki medialnej. Dokument składać się ma z siedmiu rozdziałów oraz wprowadzenia. We wprowadzeniu ma być przedstawiona troska, jaką Kościół otacza człowieka we współczesnej epoce medialnej. Będzie tam zaprezentowana – jak podkreślił ks. prof. Drożdż – pozytywna pedagogika Kościoła, który docenia media jako ważny element społecznej komunikacji oraz budowania międzyludzkiej wspólnoty.

W rozdziale pierwszym, zatytułowanym „Troska o zbawcze orędzie na medialnym areopagu” będzie mowa o specyfice współczesnej kultury medialnej oraz o potrzebie „uczestnictwa w mediach” jako integralnej części misji Kościoła. Podkreślona zostanie także potrzeba ewangelizacji poprzez media.

Rozdział drugi pt. „Troska o prawdę i uczciwość w mediach” prezentować będzie podstawowe zasady etyki, jaka obowiązywać winna w mediach, i mówić będzie o potrzebie jakości dziennikarstwa oraz o formacji dziennikarzy. Będzie też mowa o potrzebie „autentycznego dialogu w mediach w duchu wolności i odpowiedzialności”.

Trzeci rozdział pt. „Troska o wychowanie medialne” poświęcony zostanie szeroko pojętej edukacji medialnej społeczeństwa, poczynając od wychowania w rodzinie, na katechezie, itp. Ukazane zostaną w nim m. in. liczne wyzwania i zagrożenia związane z uczestnictwem w świecie mediów, ze zwróceniem szczególnej uwagi na media społecznościowe, z których najczęściej korzystają młodzi ludzie.

Rozdział czwarty pt. „Troska o kompetencje medialne duchownych” wskazywać będzie na potrzebę edukacji medialnej w kształceniu i formacji osób duchownych. Będzie tez precyzyjnie formułować zasady uczestnictwa duchownych w mediach.

Rozdział piaty zatytułowany „Troska o młodych w sieci nowych mediów”, będzie skupiać się m. in. na kwestii bezpieczeństwa młodych w sieci mediów społecznościowych oraz problemie odnajdywania się młodych w wirtualnym świecie, ze szczególnym podkreśleniem ich roli jako „świadków wartości”.

Rozdział szósty pt. „Troska o jakość przekazu wiary w mediach” ma mówić o kwestii przekazu wiary w mediach zarówno katolickich, jak i tzw. mediach świeckich. Ma też poruszać zagadnienia kształcenia i formacji w zakresie dziennikarstwa religijnego.

Rozdział siódmy pt. „Troska o prawdziwość medialnego wizerunku Kościoła, ma poruszać kwestie kształtowania wizerunku Kościoła w świecie medialnym, zasady „public relations” dotyczące rzeczywistości duchowej oraz ma mówić o rozwiązywaniu sytuacji kryzysowych w Kościele.

Dokument „W trosce o człowieka na medialnym areopagu” ma być przygotowany w ostatecznej wersji do końca br. roku, po czym nastąpi czas na jego konsultacje, tak aby mógł zostać przedstawiony wszystkim biskupom do zatwierdzenia na zebraniu plenarnym KEP w marcu 2020 r.

Dużo miejsca podczas spotkania Rady zajęła kwestia kształcenia, formacji oraz jakości i skuteczności pracy rzeczników prasowych, jakie posiadać winny wszelkie instytucje Kościoła katolickiego w Polsce. Prof. Monika Przybysz oraz ks. Henryk Zieliński wskazywali, że kościelni rzecznicy prasowi winni korzystać z wiedzy oraz instrumentów, jakimi posługują się profesjonalni rzecznicy w instytucjach świeckich. Rzecznik Episkopatu ks. Paweł Rytel-Andrianik podkreślił, że patrząc na polskie diecezje pod tym kątem mamy do czynienia z sytuacją „różnych prędkości”: niektóre diecezje mają profesjonalnych rzeczników prasowych, w innych sytuacja jest trudniejsza. Wskazano, że jedną z nielicznych diecezji, jakie nie posiadają rzecznika prasowego, jest archidiecezja gdańska, co m. in. skutkuje łatwością kształtowania negatywnego wizerunku tej diecezji, z jakim mamy obecnie do czynienia. Wskazano też na zupełny brak strategii medialnej wobec problemów zaistniałych na tym terenie.

Omawiana też była potrzeba dobrej polityki medialnej Kościoła w obliczu zbliżającej się beatyfikacji kard. Stefana Wyszyńskiego oraz 100. rocznicy urodzin św. Jana Pawła II. Zwracano m. in. uwagę na potrzebę opracowania dobrej strategii medialnej wobec coraz częściej pojawiających się niezgodnych z prawdą, ale za to nośnych medialnie zarzutów wobec Jana Pawła II o rzekome ukrywanie kwestii pedofilii wśród duchownych. Marcin Przeciszewski zadeklarował, że KAI ma już opracowane wiarygodne materiały na ten temat, które zostaną niebawem upublicznione. Podkreślano też potrzebę takiej prezentacji obu tych postaci, aby było to przekonywujące dla młodego pokolenia, dla którego zarówno kard. Wyszyński, jak i Jan Paweł II są postaciami z odległej już historii.