Obrońcy życia z nadzieją na stwierdzenie niezgodności przesłanki eugenicznej

Polskie Stowarzyszenie Obrońców Życia Człowieka z nadzieją przyjęło zapowiedź rozpatrzenia 22 października przez Trybunał Konstytucyjny poselskiego wniosku o stwierdzenie zgodności z konstytucją przepisów dotyczących tzw. przesłanki eugenicznej w ustawie poświęconej dopuszczalności aborcji. Jednocześnie organizacja pro-life apeluje do Sejmu o zwiększenie bezpieczeństwa materialnego rodzin z niepełnosprawnymi dziećmi.

Polskie Stowarzyszenie Obrońców Życia Człowieka w przesłanym KAI oświadczeniu przypomina, że uznanie w ustawie z 7 stycznia 1993 r. względów eugenicznych za przesłankę dopuszczającą przerwanie życia człowieka w stadium prenatalnym jest sprzeczne z przepisami Konstytucji RP gwarantującymi ochronę życia człowieka (art. 38), poszanowanie i ochronę godności osoby ludzkiej (art. 30) oraz ochronę przed dyskryminacją (art. 32).

„Legalizacja aborcji eugenicznej sankcjonuje praktykę selekcjonowania osób ze względu na stan ich zdrowia. Przypisuje osobom trzecim (lekarzom) szeroką prerogatywę do rozstrzygania, które choroby spełniają kryterium eugeniczne w sposób wystarczający do zabicia nienarodzonego dziecka. Zakres dyskryminacji eugenicznej osób nienarodzonych skutkuje pozbawieniem ich fundamentalnego, konstytucyjnego dobra, jakim jest prawo od życia i jego ochrony, godności i ochrony przed dyskryminacją” – czytamy w oświadczeniu organizacji pro-life.

PSOŻC podkreśla, że w świetle aktualnej wiedzy nauczanej w szkołach i na uniwersytetach nie ulega wątpliwości, że życie człowieka zostaje zapoczątkowane w następstwie połączenia się dwóch komórek rozrodczych – gamet żeńskiej i męskiej w postać komórki macierzystej zwanej zygotą, która od tej chwili zaczyna żyć własnym rytmem. Powołuje się przy tym na wnioski naukowe autorstwa m.in. prof. dr hab. med. Marii Rybakowej z Komitetu Rozwoju Człowieka Wydziału Nauk Medycznych PAN.

Prawo to jednoznacznie zostało zagwarantowane w art. 38 Konstytucji, który brzmi: „Rzeczpospolita Polska zapewnia każdemu człowiekowi prawną ochronę życia”.

„Ochrona ta nie może być ograniczana przez akty normatywne niższego rzędu i zawężana do poszczególnych kategorii osób. Konstytucja chroni życie każdego człowieka bez wyjątków!” – zaznaczają członkowie Polskiego Stowarzyszenia Obrońców Życia Człowieka.

Jak przypominają, Trybunał Konstytucyjny już w orzeczeniu z 28 maja 1997 r. stwierdził, że „wartość konstytucyjnie chronionego dobra prawnego, jakim jest życie ludzkie, w tym życie rozwijające się w fazie prenatalnej, nie może być różnicowana. (…) Od momentu powstania życie ludzkie staje się więc wartością chronioną konstytucyjnie. Dotyczy to także fazy prenatalnej”.

Prenatalna segregacja osób z uwagi na stan zdrowia, wskazująca, kto może się narodzić, a kto nie, narusza natomiast godność człowieka i jest formą bezpośredniej dyskryminacji.

„Dynamicznie rozwijająca się diagnostyka prenatalna musi służyć dobru nienarodzonego dziecka, jego zdrowiu i umożliwiać częstsze przeprowadzanie operacji jeszcze w łonie matki czy tuż po urodzeniu. Nie może być narzędziem selekcji i wskazaniem do uśmiercania dzieci, u których podejrzewa się chorobę” – brzmi fragment oświadczenia PSOŻC.

W opinii organizacji pro-life, stwierdzenie niekonstytucyjności przesłanki eugenicznej zapewni bezpieczeństwo prawne rodzinom posiadającym dziecko z niepełnosprawnością.

„Rodzice z niekorzystną diagnozą prenatalną poczętego dziecka bywają piętnowani społecznie i podlegają naciskom, mającym nakłonić ich do przeprowadzenia aborcji wbrew sumieniu, współczuciu i miłości do oczekiwanego dziecka” – argumentuje stowarzyszenie.

Polskie Stowarzyszenie Obrońców Życia Człowieka postuluje zatem zwiększenie ze strony państwa wsparcia rodzin wychowujących dzieci z niepełnosprawnością. Dostrzega konieczność podniesienia kwoty zasiłku pielęgnacyjnego o co najmniej 2 tys. zł miesięcznie.

Wzrost strumienia finansowego w tym zakresie stanowiący dla państwa stosunkowo niewielkie obciążenie budżetu (o ok. 1,50 proc.), w opinii stowarzyszenia znacząco ułatwi rodzinom ponoszenie kosztów życia, leczenia i rehabilitacji dzieci chorych i z niepełnosprawnością. Niezbędne jest również odblokowanie opiekunom pobierającym świadczenia pielęgnacyjne możliwości wypracowywania dochodów w oparciu np. o umowy cywilnoprawne.