Ojcowie synodalni uchwalili deklarację nt. sytuacji na Bliskim Wschodzie, w Afryce i na Ukrainie

Głębokie zaniepokojenie z powodu trwającego od wielu lat krwawego konfliktu na Bliskim Wschodzie i solidarność z mieszkańcami tego regionu wyrazili ojcowie synodalni w specjalnej deklaracji ogłoszonej 24 października w Watykanie.

Uchwalono ją na zakończenie XIV zgromadzenia zwyczajnego Synodu Biskupów nt. rodziny. W końcowej części tego dokumentu wyrażono również zaniepokojenie, troskę i miłość wobec rodzin znajdujących się w podobnej sytuacji w innych częściach świata, zwłaszcza w Afryce i na Ukrainie.

Zjednoczeni wokół Ojca Świętego Franciszka, Następcy św. Piotra, my, ojcowie synodalni, wraz z delegatami braterskimi, audytorami i audytorkami, uczestniczącymi w XIV zgromadzeniu ogólnym Synodu Biskupów, kierujemy swoje myśli ku wszystkim rodzinom na Bliskim Wschodzie.

Od wielu lat są one, z powodu trwającego tam krwawego konfliktu, ofiarami niesłychanych okrucieństw. W ostatnich tygodniach i miesiącach ich warunki życiowe pogorszyły się jeszcze bardziej.

Użycie broni masowej zagłady, zabójstwa bez różnicy, ścięcia, porwania istot ludzkich, handel kobietami, powoływanie pod broń dzieci, prześladowania z powodu wiary i przynależności etnicznej, dewastowanie miejsc kultu, niszczenie dziedzictwa kulturowego i niezliczone inne okrucieństwa zmusiły tysiące rodzin do ucieczki z własnych domostw i do szukania schronienia gdzie indziej, często w warunkach skrajnej tymczasowości. Obecnie nie mogą one wrócić i korzystać ze swego prawa do życia w godności i poczuciu bezpieczeństwa na własnej ziemi, przyczyniając się do odbudowy oraz dobrobytu materialnego i duchowego swych krajów.

W tak dramatycznym kontekście łamane są nieustannie podstawowe zasady godności ludzkiej oraz pokojowego i zgodnego współżycia osób i narodów oraz takie najbardziej elementarne prawa jak prawo do życia i do wolności religijnej, jak również międzynarodowe prawo humanitarne.

Dlatego chcemy wyrazić swoją bliskość z patriarchami, biskupami, kapłanami, osobami konsekrowanymi i wiernymi, a także ze wszystkimi osobami porwanymi i prosimy o uwolnienie ich. Nasze głosy łączą się z krzykiem wielu niewinnych: nigdy więcej przemocy, nigdy więcej terroryzmu, nigdy więcej zniszczeń, nigdy więcej prześladowań. Niech natychmiast ustaną wrogość i handel bronią!

Pokoju na Bliskim Wschodzie należy szukać nie za pomocą wyborów dokonywanych siłą, ale na drodze decyzji politycznych, szanujących odrębności kulturowe i religijne poszczególnych narodów oraz różne rzeczywistości, które je tworzą.

Wyrażając wdzięczność, szczególnie Jordanii, Libanowi, Turcji i licznym krajom europejskim za przyjęcie okazane uchodźcom, wzywamy ponownie wspólnotę międzynarodową, aby – odkładając na bok własne interesy – włączyła się w poszukiwanie rozwiązań, narzędzi dyplomacji, dialogu i prawa międzynarodowego.

Przypominamy słowa papieża Franciszka skierowane do „wszystkich osób i wspólnot, które powołują się na Abrahama: szanujmy się i miłujmy się wzajemnie jak bracia i siostry! Nauczmy się rozumieć ból innej osoby! Niech nikt nie wykorzystuje imienia Boga do przemocy! Pracujmy razem na rzecz sprawiedliwości i pokoju!” (Przemówienie w siedzibie Wielkiej Rady na Wzgórzu Świątynnym w Jerozolimie, 26 maja 2014).

Jesteśmy przekonani, że pokój jest możliwy i że można powstrzymać akty przemocy, które w Syrii, Iraku, w Jerozolimie i w całej Ziemi Świętej wciągają coraz więcej niewinnych rodzin i cywilów oraz zaostrzają kryzys humanitarny. Pojednanie jest owocem braterstwa, sprawiedliwości, szacunku i przebaczenia.

Jedynym pragnieniem naszym, jak też ludzi dobrej woli, tworzących wielką rodzinę ludzką, jest to, aby mogła ona żyć w pokoju. „Oby żydzi, chrześcijanie i muzułmanie odkryli w innym wierzącym brata, którego należy szanować i kochać, aby na swej ziemi dawać przede wszystkim piękne świadectwo pogody ducha i współżycia między synami Abrahama” (Ecclesia in Medio Oriente, 19).

Nasza myśl i nasza modlitwa obejmują też, z tym samym zaniepokojeniem, zatroskaniem i miłością, wszystkie rodziny znajdujące się w podobnych sytuacjach w innych częściach świata, zwłaszcza w Afryce i na Ukrainie. Były one w wielkim stopniu obecne w czasie prac tego zgromadzenia synodalnego, tak jak i rodziny bliskowschodnie i również dla nich prosimy z mocą, aby mogły powrócić do życia godnego i spokojnego.

Powierzamy Świętej Rodzinie Jezusa, Maryi i Józefa, doświadczonej cierpieniem, nasze zamiary, aby świat stał się szybko jedną rodziną braci i sióstr!