Olsztyn: międzynarodowy kongres o św. Brunonie z Kwerfurtu

Międzynarodowy Kongres Naukowy ku czci św. Brunona z Kwerfurtu był pierwszym punktem ogólnopolskich uroczystości milenium śmierci świętego.

Dwudniowe sympozjum zakończyło się 22 maja w Olsztynie na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim.

Kongres odbywał się pod hasłem „Św. Brunon – patron lokalny czy symbol powszechności Kościoła i jedności Europy”. Wśród prelegentów z Polski, Litwy i Niemiec referaty wygłosili m. in.: prof. Jerzy Strzelczyk z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, prof. Agnieszka Kijewska z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, prof. Jan Tyszkiewicz z Uniwersytetu Warszawskiego oraz dr Letas Palmaitis z Litwy i prof. Franz Machilek z Bambergu.

Kongres podzielono na siedem sesji, z których każda ukazała jeden z fragmentów życia, działalności i dziedzictwa św. Brunona. Uczeni w swoich referatach przedstawili m.in. takie zagadnienia jak „Środowisko dojrzewania do misji”, „Ziemie pruskie w czasach św. Brunona”, „Miejsce misji św. Brunona”, „Św. Brunon w obrazie i liturgii”, „Św. Brunon i piśmiennictwo”, „Historiografia świętobrunonowa”.

W pierwszym dniu międzynarodowego sympozjum uroczystej Mszy św. koncelebrowanej w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Olsztynie przewodniczył nuncjusz apostolski w Polsce abp Józef Kowalczyk. Na Mszy św. byli obecni biskupi z metropolii warmińskiej: biskup ełcki Jerzy Mazur, biskup elbląski bp Jan Styrna, bp Romuald Kamiński – biskup pomocniczy z Ełku, oraz biskupi z diecezji łomżyńskiej – Biskup Łomżyński Stanisław Stefanek i biskup pomocniczy Tadeusz Bronakowski. We mszy św. uczestniczyli także: przedstawiciele władz samorządowych, władz miasta, Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, uczestnicy Kongresu, alumni Seminarium Duchownego Hosianum w Olsztynie.

Okolicznościową homilię wygłosił abp Ziemba, ukazując św. Brunona jako Bożego interpretatora rzeczywistości, który w duchu Ewangelii oceniał współczesny mu świat: „ Kształcący się na dyplomatę i polityka na dworze cesarskim, młody jeszcze Brunon z Kwerfurtu, postanawia porzucić karierę świecką. Idąc za wzorem św. Wojciecha oddaje się pracy misyjnej. Ponieważ w najbliższym sąsiedztwie krajów chrześcijańskich żyły społeczności, które nie poznały Jezusa, św. Brunon był przekonany, że trzeba poświęcić się głoszeniu im Dobrej Nowiny – mówił kaznodzieja.

Wspomniał też List św. Brunona do cesarza Henryka II, gdyż w relacjach polsko-niemieckich pozostaje ewenementem tak otwarta i zdecydowana krytyka niemieckiego władcy i aprobata polityki polskiej przez rodowitego Niemca.

„Porozumienie i jedność między narodami należy budować na wartościach chrześcijańskich. Fundamentem relacji międzyludzkich jest godność człowieka oraz treści takich pojęć jak: sprawiedliwość, miłość, przebaczenie” – mówił metropolita warmiński.

„Obecnie stawia się raczej na koniunkturalizm, szczególnie w polityce. Wybiera się to, co się opłaci w najbliższej perspektywie dla pewnej grupy ludzi, dla partii, rzadziej dla narodu” – ubolewał abp Ziemba.

Kongres został organizowany przez Wydział Humanistyczny UWM pod patronatem metropolity warmińskiego abp. Wojciecha Ziemby, biskupa Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP Janusza Jaguckiego, marszałka województwa warmińsko-mazurskiego Jacka Protasa i rektora Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego prof. Józefa Górniewicza. Sympozjum zorganizowano przy wsparciu lokalnych władz samorządowych.

Rok 2009 jest obchodzony w Polsce jako rok św. Brunona z Kwerfurtu. Św. Brunon,biskup i męczennik urodził się w roku 974. Poniósł śmierć męczeńską w roku 1009.Wraz ze św. Wojciechem czczony jest jako misjonarz północno-wschodnich ziem polskich. Obchody tysiąclecia męczeńskiej śmierci św. Brunona zostały włączone w ogólnopolski kalendarz duszpasterski.

Ogólnopolski charakter uroczystości milenijnych ku czci św. Brunona z Kwerfurtu zostanie podkreślony Konferencją Episkopatu Polski, której gospodarzem będzie diecezja łomżyńska. Natomiast uroczystości religijne zorganizuje w Giżycku diecezja ełcka.

Święty Brunon Bonifacy z Kwerfurtu urodził się ok. 974 roku w arystokratycznej rodzinie saskiego grafa w Kwerfurcie. W 995 roku mianowany kanonikiem, następnie na dworze cesarza Ottona III pełnił funkcję kapelana i pozostawał w zażyłej przyjaźni z cesarzem. W 998 w Rzymie porzucił karierę dworską i prawdopodobnie wstąpił do zakonu benedyktynów w klasztorze na Awentynie. Zapewne wówczas otrzymał imię zakonne Bonifacy.

Po śmierci jego współbraci wybrał się do Polski. Napisał dwa dzieła hagiograficzne: Żywot św. Wojciecha i Żywot Pięciu Braci Męczenników. Są to pierwszorzędne źródła do dziejów wczesnośredniowiecznej Polski i Europy środkowej. Z Polski udał się na misję do Prusów, na pogranicze Litwy i Rusi. Poniósł śmierć męczeńską wraz z 18 misjonarzami 14 lutego lub 9 marca 1009 roku.