Opole: doktorat honorowy dla o. prof. Napiórkowskiego

„Z pewnością Ojciec Profesor w głębi teraz wzdycha – jak wielokroć w chwilach wyrażania mu należnego szacunku i wdzięczności – 'św. Franciszku, przymruż oko’. Jednak św. Franciszek może patrzeć spokojnie, bo nie widać próżności ani lenistwa w życiu i posługiwaniu jego duchowego syna” – powiedział bp Andrzej Czaja, promotor nadania doktoratu honorowego Uniwersytetu Opolslkiego o. prof. Stanisławowi Napiórkowskiemu OFMConv.

Uroczystość nadania doktoratu odbyła się w Auli Błękitnej UO w Opolu.

„Laudator nie musi nic lukrować” – mówił bp Andrzej Czaja. „Wystarczy, że przypomni najistotniejsze momenty biografii i uczciwie wspomni najbardziej zasadnicze elementy dorobku swego wieloletniego szefa, by słuchający uznali, że godzien jest uroczystego nadania doktoratu honoris causa Uniwersytetu Opolskiego” – dodał promotor.

Dorobek naukowy o. prof. Napiórkowskiego wynosi ponad 1400 pozycji bibliograficznych, czyli łącznie: monografii, artykułów, prac zbiorowych, itp. Do tego dochodzą dziesiątki sympozjów, sesji, konferencji, które w wielu wypadkach poprzedziły powstanie publikacji. „Od samego Napiórkowskiego dowiadujemy się, że swą uwagę skupił na czterech obszarach refleksji teologicznej: metateologii, mariologii, franciszkanizmie i ekumenizmie” – powiedział bp Czaja.

„Zwrócę uwagę jedynie na kilka „ziaren” jego codziennego siewu” – mówił opolski biskup. „Pierwsze ziarno to prostota świadectwa wiary i odpowiedzialność za Kościół. Takimi postawami ojciec profesor budował swoich studentów: przy ołtarzu, zwiastując słowo i dzieląc się słowem, chodząc w habicie i bez skrępowania odmawiając brewiarz w miejscu publicznym; także przez wielkie zatroskanie o to, by nie czyniono z Maryi bogini” – podkreślił bp Czaja.

Opolski ordynariusz wymienił też inne szczególne zasługi i rysy honorowego doktoranta: „Rozważna, ale bezdyskusyjna służba prawdzie. Recz jasna chodzi o służbę prawdzie z miłością. Dlatego studenci często słyszeli: najpierw starajcie się uchwycić i zaakceptować to, co dobre, plusy, wartości. Trzeba odłożyć na jakiś czas to, co budzi w nas negatywne emocje. Natomiast nie można przemilczać mankamentów, braków, czy błędów, tak formalnych, jak treściowych. Nie można oceniać i recenzować na miarę czyichś oczekiwań, lecz zgodnie z prawdą!” – zaznaczył bp Czaja.

Promotor bp Andrzej Czaja podkreślił też wrażliwość na ludzką biedę i otwartość na każdego człowieka oraz jasny i prosty przekaz o. prof. Napiórkowskiego. „Co prawda w żadnych statystykach, tabelach i wykazach nie sposób tego dorobku określić. Bardzo dobrze wyczuwamy go jednak w naszych sercach” – zakończył laudację bp Andrzej Czaja.

O. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv od 1983 r. jest profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. Przez wiele lat był kierownikiem Katedry Mariologii i kuratorem I Katedry Teologii Dogmatycznej oraz współpracownikiem Instytutu Ekumenicznego KUL. Założył Fundację im. Cyryla i Metodego.

W latach 1976-1984 o. Napiórkowski był członkiem Wspólnej Komisji Dialogu Luterańsko-Rzymskokatolickiego na forum światowym oraz członkiem Komisji Episkopatu Polski ds. Ekumenizmu i Komisji Dialogu Episkopatu Kościoła Rzymskokatolickiego w Polsce i Polskiej Rady Ekumenicznej. Wykładał na uczelniach w Rosji, Czechach, na Litwie, Łotwie, Słowacji i Ukrainie. Należy do wielu towarzystw naukowych jest autorem licznych publikacji, głównie z dziedziny mariologii, ekumenizmu, metodologii teologii oraz franciszkanizmu.