Orędzie Benedykta XVI na XV Światowy Dzień Chorego

Kościół pragnie zawsze wspierać osoby nieuleczalnie chore – przypomina Benedykt XVI w orędziu na XV Światowy Dzień Chorego. W tym roku centralne jego obchody odbędą się w Seulu. Publikujemy treść orędzia.

*Duchowa i duszpasterska opieka nad nieuleczalnie chorymi*
*Orędzie Benedykta XVI na XV Światowy Dzień Chorego*
Drodzy Bracia i Siostry!
Dnia 11 lutego 2007 roku, kiedy Kościół wspomina w liturgii Najświętszą Maryję Pannę z Lourdes, w stolicy Korei – Seulu obchodzony będzie 15 Światowy Dzień Chorego. Odbędzie się tam wiele spotkań, konferencji, zebrań pastoralnych i celebracji liturgicznych z udziałem przedstawicieli Kościoła, pracowników służby zdrowia, chorych i ich rodzin. Jeszcze raz Kościół kieruje swój wzrok na tych, którzy cierpią i zwraca uwagę na terminalnie chorych, z których wielu jest umierających na nieuleczalne choroby. Znajdujemy ich na każdym kontynencie, szczególnie w miejscach gdzie ubóstwo i niedostatek powodują ogromne cierpienia i smutek. Świadomy tych cierpień będę duchowo obecny na Światowym Dniu Chorego, jednocząc się z wszystkimi, którzy będą się tam spotykać, aby pochylić się nad losem nieuleczalnie chorych w naszym świecie i dodawać odwagi wspólnotom chrześcijańskim, w wysiłkach dawania świadectwa czułości i miłosierdziu naszego Pana.

Choroba staje się nieuchronnie czasem próby i wymaga trzeźwego spojrzenia na swoją osobistą sytuację. Postęp nauk medycznych często dostarcza środków, przynajmniej w sferze fizycznej, do sprostania temu wyzwaniu. Życie ludzkie samo w sobie podlega jednak ograniczeniom i wcześniej czy później kończy się śmiercią. Jest to doświadczenie, któremu podlega każda istota ludzka i do której każdy musi się przygotować. Mimo postępów w nauce nie można znaleźć lekarstwa na każdą chorobę i dlatego w szpitalach, hospicjach i domach opieki, na całym świecie, spotykamy się z cierpieniem wielu naszych braci i sióstr, którzy są nieuleczalnie i często śmiertelnie, chorzy. Ponadto, wiele milionów ludzi w naszym świecie żyje w złych warunkach sanitarnych i doświadcza braku dostępu do – tak bardzo im potrzebnych – środków medycznych, często elementarnych, co sprawia, że liczba ludzi uznawanych za nieuleczalnie chorych, wzrasta.

Kościół pragnie wspierać nieuleczalnie i śmiertelnie chorych apelując o taką politykę socjalną, która pomoże wyeliminować przyczyny wielu chorób i poprzez nawoływanie o poprawę poziomu opieki nad umierającymi i tymi, dla których niedostępne są środki medyczne. Istnieje potrzeba promowania takich działań, które stworzą warunki, w których człowiek może z godnością znosić nawet nieuleczalną chorobę i śmierć. Trzeba tutaj koniecznie, raz jeszcze, podkreślić potrzebę zwiększenia liczby ośrodków opieki paliatywnej, zapewniających całkowitą opiekę, ofiarując chorym humanitarne i duchowe wsparcie, którego potrzebują. Jest to prawo każdej istoty ludzkiej, a my, wszyscy, musimy tego prawa bronić.

Chcę także wyrazić poparcie dla wysiłków tych, którzy codziennie pracują, aby nieuleczalnie i śmiertelnie chorym, i ich rodzinom, zapewnić odpowiednią i troskliwą opiekę. Kościół, naśladując Miłosiernego Samarytanina, zawsze okazywał szczególną troskę dotkniętym niemocą. Poprzez swoich członków i instytucje stoi u boku cierpiących i umierających, starając się o zapewnienie im godności w tych znaczących momentach ludzkiej egzystencji. Wielu jest takich ludzi – pracowników służby zdrowia, duszpasterzy i wolontariuszy – oraz instytucji, które na całym świecie niestrudzenie służą chorym w szpitalach i ośrodkach opieki paliatywnej, na ulicach miast, w osiedlach mieszkaniowych i parafiach.

Zwracam się teraz do Was, moi drodzy bracia i siostry, którzy cierpicie z powodu nieuleczalnych i śmiertelnych chorób. Zachęcam was do kontemplacji cierpień Chrystusa ukrzyżowanego, i w jedności z Nim, zwrócenia się do Boga Ojca z całkowitym zaufaniem, że każde życie, a wasze życie w szczególności, jest w Jego rękach. Ufajcie, że wasze cierpienie, złączone z Chrystusowym, przyniesie owoc dla Kościoła i świata w ich potrzebach. Proszę, aby Pan umocnił waszą wiarę swoją miłością, szczególnie w czasie tej próby, której doświadczacie. Mam nadzieję że, gdziekolwiek jesteście, zawsze znajdziecie duchowe wsparcie i siłę potrzebną do podtrzymywania waszej wiary i zbliżenia się do Ojca Życia. Kościół, poprzez kapłanów i pracowników pastoralnych, pragnie wam pomóc, stojąc u waszego boku, niosąc pomoc w waszych potrzebach i w ten sposób uobecniając Chrystusowe miłosierdzie wobec cierpiących.

Na koniec proszę kościelne wspólnoty na całym świecie, a szczególnie te, które zaangażowane są w służbę chorym, aby z pomocą Maryi, Salus Infirmorum (Uzdrowienie Chorych), dawały skuteczne świadectwo kochającej trosce Boga, naszego Ojca. Niech Błogosławiona Dziewica, nasza Matka, udzieli pociechy wszystkim chorującym i wspiera tych, którzy, jak Miłosierny Samarytanin, poświęcają swoje życie leczeniu fizycznych i duchowych ran, tych którzy cierpią. Jednocząc się z każdym z was myślą i modlitwą, z całego serca udzielam mojego Apostolskiego Błogosławieństwa, jako gwarancji mocy i pokoju w Panu.
Benedykt XVI, papież
Watykan, 8 grudnia 2006 r.