Kard. Sarah odwiedził były obóz niemiecki i klasztor w Harmężach

Kard. Robert Sarah, prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, odwiedził 24 lipca były obóz niemiecki Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu. Purpurat, który przyjechał do Polski na zaproszenie krakowskiej prowincji franciszkanów, modlił się w celi śmierci świętego Maksymiliana Kolbego, gdzie pozostawił różaniec, złożył też wieniec przy Ścianie Straceń na terenie Auschwitz I.

Podczas wizyty w Miejscu Pamięci kardynałowi towarzyszyła grupa zakonników. Byli wśród nich m.in.: prowincjał krakowskich franciszkanów o. Marian Gołąb OFMConv i gwardian klasztoru w Harmężach o. Piotr Cuber OFMConv.

Dostojnika powitał na terenie Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau wicedyrektor placówki Rafał Pióro. Watykański prefekt modląc się cały czas na różańcu, przeszedł przez bramę obozową z napisem „Arbeit macht frei” na dziedziniec Bloku nr 11. Po drodze watykański gość i towarzyszący mu zakonnicy zatrzymali się na krótką modlitwę na placu apelowym, w miejscu, gdzie w sierpniu 1941 o. Kolbe zgłosił gotowość pójścia na śmierć za innego więźnia, Franciszka Gajowniczka.

Czytaj także: Nie bądźmy bardziej miłosierni niż Jezus

Na dziedzińcu przylegającym do Bloku 11, z którego w czasie funkcjonowania obozu wyprowadzano skazańców na egzekucje, kard. Sarah uklęknął przy Ścianie Straceń. W miejscu tym Niemcy rozstrzelali tysiące więźniów. Hierarcha modlił się przez chwilę i złożył wieniec. Odwiedził także celę w bunkrze głodowym, gdzie 14 sierpnia 1941 r. zmarł o. Kolbe, dobity przez hitlerowców zastrzykiem fenolu. Kardynał modlił się w ciszy, a obok świecy, którą pozostawił tu 7 czerwca 1979 r. Jan Paweł II, zawiesił prosty, drewniany różaniec, który cały czas miał ze sobą.

Po zakończeniu wizyty w byłym niemieckim obozie Auschwitz kardynał udał się do Centrum św. Maksymiliana w Harmężach. Pochodzący z Gwinei duchowny spotkał się z pracującymi tu franciszkanami konwentualnymi i siostrami Misjonarkami Niepokalanej Ojca Kolbego. W podziemiach kościoła zwiedził niezwykłą wystawę prac byłego więźnia Auschwitz prof. Mariana Kołodzieja. Nieżyjący już artysta, który został deportowany do Auschwitz (numer obozowy 432) w pierwszym transporcie 14 czerwca 1940 roku, przedstawił w swych pracach wizję gehenny obozowej, a jednocześnie podkreślił heroiczne zwycięstwo odniesione w obozie przez św. Maksymiliana Kolbego. Rocznie wystawę „Klisze Pamięci. Labirynty” ogląda około 200 grup z całego świata.

Po obejrzeniu wystawy kardynał modlił się przy złożonych w krypcie prochach artysty o życie wieczne dla niego. W księdze pamiątkowej duchowny napisał po francusku: „To muzeum przenosi nas w stronę okrucieństwa. Przypomina nam o Golgocie. Jezus nie przestaje rozszerzać swego panowania dla naszego zbawienia. Święty Maksymilian Maria Kolbe jest drugim Jezusem, który oddaje życie, by ocalić życie. Obyśmy naśladowali jego przykład miłości. Boże miłosierdzie, zmiłuj się nad nami i przebacz nasze zbrodnie”.

Czytaj także: Poszanowania dla Eucharystii uczmy się od świętych

Kustosz ekspozycji w Centrum św. Maksymiliana w Harmężach o. Cuber ofiarował kardynałowi album z wystawy w czterech językach. W rozmowie z KAI zakonnik podkreślił, że kardynał, który nie ukrywał, że jest zafascynowany postacią o. Maksymiliana, wydawał się poruszony i wstrząśnięty wystawą w Harmężach. Zdaniem purpurata, stanowi ona konieczne uzupełnienie tego, co zobaczył w Miejscu Pamięci Auschwitz. Kardynał podziękował zakonnikom za ich obecność i modlitwę w miejscu naznaczonym cierpieniem tak wielu ludzi.

Klasztor w Harmężach został erygowany 17 lutego 1990 roku, w rocznicę wywiezienia o. Maksymiliana z Niepokalanowa do więzienia na Pawiaku. W czasie II wojny światowej Niemcy w Harmężach utworzyli podobóz KL Auschwitz Harmense, w ramach którego prowadzono gospodarstwa hodowli drobiu oraz ryb. Na okolicznych polach rozsypywano popioły zamordowanych w obozie, których ciała spalono w krematorium.

Galeria zdjęć (5 zdjęć)

W 1990 r. został tu erygowany klasztor pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, a w sierpniu tegoż roku poświęcono krzyż i plac pod budowę kościoła. 12 października 1990 r. kard. Franciszek Macharski wydał dekret o erygowaniu parafii pw. Matki Bożej Niepokalanej w Harmężach i powierzeniu na stałe Zakonowi Franciszkanów. Obok kościoła funkcjonuje zaplecze rekolekcyjne i duszpasterskie na potrzeby pielgrzymów z Polski i zagranicy.

W Centrum odbywają się konferencje, spotkania i sympozja, promujące duchowość franciszkańską i maksymiliańską. Cyklicznie odbywają się od kilkunastu lat Dni Kolbiańskie. Pracują tu siostry Misjonarki Niepokalanej Ojca Kolbego. Misjonarki są zgromadzeniem bezhabitowym. Ich klasztor w Harmężach jest jedynym domem misjonarek w Europie Środkowo-Wschodniej.

Kard. Robert Sarah do Polski przyjechał na zaproszenie krakowskiej prowincji franciszkanów. Odwiedził m.in. Niepokalanów, Chęciny i Wieliczkę. 23 lipca ogłosił kościół sanktuaryjny w Rychwałdzie koło Żywca bazyliką mniejszą. Duchowny podczas pobytu w Beskidzie Żywieckim odwiedził Górę Matyskę w Radziechowach. Na szczycie stoi tu potężny krzyż, a przy drodze powstała Golgota Beskidów, na którą składają się monumentalne rzeźby stacji Drogi Krzyżowej.

Czytaj także: „Summorum Pontificum” – należy wznowić ruch liturgiczny

Kard. Robert Sarah urodził się 15 czerwca 1945 r. w miejscowości Ourous w Gwinei. Święcenia kapłańskie przyjął 20 lipca 1969 r., po czym pracował w archidiecezji Conakry. 13 sierpnia 1979 r. Jan Paweł II mianował go arcybiskupem stolicy Gwinei – nominat miał wówczas nieco ponad 34 lata i był najmłodszym biskupem na świecie. Sakrę przyjął 8 grudnia tegoż roku. 22 lata później papież powołał go 1 października 2001 r. na sekretarza Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów.

W 2010 r. Benedykt XVI mianował go przewodniczącym Papieskiej Rady „Cor Unum”, koordynującej działalność charytatywną Kościoła. 20 listopada tego samego roku włączył go do Kolegium Kardynalskiego. W listopadzie 2014 roku papież Franciszek mianował kard. Saraha prefektem Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.

Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów dba o życie liturgiczne w Kościele, zwłaszcza w odniesieniu do praktyki sakramentalnej. Czuwa nad kształtem liturgii, wydając księgi liturgiczne a także autoryzując ich przekłady na języki narodowe.