W oświęcimskim kościele pod wezwaniem męczennika Auschwitz, odbyły się uroczystości upamiętniające 34. rocznicę kanonizacji św. Maksymiliana Kolbego. Liturgii przewodniczył bp Roman Pindel.

Rocznicowe uroczystości rozpoczęły się na terenie byłego obozu niemieckiego Auschwitz-Birkenau. Biskup bielsko-żywiecki wspólnie z grupą kapłanów i świeckich przeszli przez bramę z napisem „Arbeit Macht Frei” oraz odwiedzili celę w Bloku 11, w której śmiercią męczeńską zginął franciszkanin z Niepokalanowa. Duchowni modlili się w ciszy i złożyli kwiaty pod Ścianą Straceń, na placu apelowym i w celi.

Obok biskupa, wśród składających kwiaty w Miejscu Pamięci byli m.in. gwardian klasztoru franciszkańskiego w Harmężach, o. Piotr Cuber OFMConv., dziekan oświęcimski ks. Józef Niedźwiedzki oraz zastępca dyrektora Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau Anna Skrzypińska.

Następnie bp Pindel przewodniczył uroczystościom w kościele pw. św. Maksymiliana Męczennika w centrum Oświęcimia, które rozpoczęły od procesyjnego przejścia przez Bramę Miłosierdzia.

W homilii ordynariusz diecezji bielsko-żywieckiej przypomniał, że życie wiernych, powinno być świadectwem dobrego naśladowania życia Jezusa Chrystusa. „Szczególnie jest to widoczne w przypadku kandydata na ołtarze, który jest męczennikiem. Trzeba wtedy zbadać, czy powodem śmierci była wiara, czy ten, który go zabił, zrobił to z nienawiści do wiary, z nienawiści, że ten człowiek żyje jako człowiek wierzący” – wyjaśnił.

W nawiązaniu do czytania z 2 Listu do Tymoteusza, biskup zaznaczył, że Pawłowe wskazania są swoistym testem na świętość. Zachęcił jednocześnie, by przełożyć słowa Apostoła Narodów – nt. rozbudzenia charyzmatu, braku bojaźni, posiadania mocy Bożej i trzeźwego myślenia – do życia i śmierci św. Maksymiliana Kolbego.

„Bóg daje takiego ducha miłości świętym” – podsumował biskup, wskazując także na klarowne i czyste myślenie franciszkańskiego świętego, patrona ruchów trzeźwościowych. „Maksymilian wziął udział w trudach i przeciwnościach: od samego początku życia do samej śmierci w bunkrze głodowym” – dodał, parafrazując słowa św. Pawła.

Na koniec biskup zachęcił do modlitwy o to, by Kościół był dobrym wychowawcą świętym. „Żeby woń świętego życia rozchodziła się, by widzieli w nas naśladowców Jezusa Chrystusa” – zaapelował bp Pindel.

W uroczystościach uczestniczyli wierni, kapłani z dekanatu oświęcimskiego, franciszkanie z Centrum św. Maksymiliana w Harmężach, Misjonarkami Niepokalanej Ojca Kolbego i przełożeni seminarium duchownego w Krakowie.

Oświęcimska świątynia dedykowana męczennikowi XX wieku, konsekrowana 9 października 1988 r., stanowi pomnik wdzięczności i hołdu dla św. Maksymiliana za jego ofiarę miłości.

Parafia na osiedlu w centrum Oświęcimia posiada bardzo cenne pamiątki związane z życiem św. Maksymiliana. Znajduje się tu różaniec, który w KL Auschwitz o. Maksymilian Kolbe przekazał więźniowi Wilhelmowi Żelaznemu nr obozowy 1126; kielich obozowy, którym posługiwali się kapłani więzieni w bloku 14; oraz Mszał obozowy – w formie grypsu z tekstem Mszy św. „De profundis”, z którego korzystali kapłani przy oprawianiu Eucharystii w obozie.

Franciszkanin, św. Maksymilian Maria Kolbe trafił do Auschwitz w maju 1941. W sierpniu 1941 oddał dobrowolnie życie za współwięźnia Franciszka Gajowniczka. O. Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 r. w bunkrze głodowym, dobity przez hitlerowców zastrzykiem fenolu.
W 1971 r. został beatyfikowany przez papieża Pawła VI. 10 października 1982 r. kanonizacji "męczennika pojednania" dokonał Jan Paweł II.

Diecezjalne obchody 33. rocznicy kanonizacji św. Maksymiliana Kolbego odbyły się dziś w Oświęcimiu. Uroczystej liturgii w oświęcimskim kościele pod wezwaniem męczennika Auschwitz przewodniczył bp Roman Pindel.

Rocznicowe uroczystości rozpoczęły się na terenie byłego obozu niemieckiego Auschwitz-Birkenau, gdzie biskup bielsko-żywiecki wspólnie z grupą kapłanów i świeckich odwiedzili celę w Bloku 11, w której śmiercią męczeńską zginął franciszkanin z Niepokalanowa. Złożono kwiaty pod Ścianą Straceń, placem apelowym i celą.

Bp Pindel przewodniczył następnie uroczystościom w kościele pw. św. Maksymiliana Męczennika w centrum Oświęcimia. W homilii ordynariusz diecezji bielsko-żywiecki w nawiązaniu do Listu św. Pawła do Hebrajczyków podkreślił, że męczennik z Auschwitz został wydoskonalony przez cierpienie. „Został zaproszony, by naśladować Zbawiciela. Musimy patrzeć na jego życie i śmierć szerzej, nie tylko przez pryzmat celi śmierci. Wiemy przecież, że w młodym wieku świadomie decyduje się, żeby być świętym – przez czystość, ale i przez męczeńską śmierć” – zaznaczył duchowny.

Biskup zauważył, że Bóg wydoskonalił św. Maksymiliana przez aresztowanie, więzienie i inne cierpienia oraz poniżenia właściwe dla więźnia obozu – człowieka przeznaczonego na umieranie śmierć. „Wreszcie Bóg wydoskonalił Maksymiliana przez cierpienie przez to, że przyjął on dobrowolnie śmierć głodową, która jest śmiercią straszną” – powiedział kaznodzieja.

W niedzielnych uroczystościach uczestniczyli wierni, kapłani z dekanatu oświęcimskiego oraz franciszkanie z Centrum św. Maksymiliana w Harmężach, Misjonarkami Niepokalanej Ojca Kolbego z podoświęcimskich Harmęż – jedynego tego typu ośrodka w Europie środkowo-wschodniej. Modlili się przełożeni seminarium duchownego w Krakowie.

Oświęcimska świątynia dedykowana męczennikowi XX wieku, konsekrowana 9 października 1988 r., stanowi pomnik wdzięczności i hołdu dla św. Maksymiliana za jego ofiarę miłości.

Parafia na osiedlu w centrum Oświęcimia posiada bardzo cenne pamiątki związane z życiem św. Maksymiliana. Znajduje się tu różaniec, który w KL Auschwitz o. Maksymilian Kolbe przekazał więźniowi Wilhelmowi Żelaznemu nr obozowy 1126; kielich obozowy, którym posługiwali się kapłani więzieni w bloku 14; oraz Mszał obozowy – w formie grypsu z tekstem Mszy św. „De profundis”, z którego korzystali kapłani przy oprawianiu Eucharystii w obozie.

Jest tu także krzyż pojednania, który przywieźli do celi śmierci św. Maksymiliana przedstawiciele episkopatu niemieckiego w roku 1980 r. W czasie tej pielgrzymki obecny był również kard. Joseph Ratzinger – przyszły papież Benedykt XVI.

Franciszkanin, św. Maksymilian Maria Kolbe trafił do KL Auschwitz w maju 1941. W sierpniu 1941 oddał dobrowolnie życie za współwięźnia Franciszka Gajowniczka. O. Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 r. w bunkrze głodowym, dobity przez hitlerowców zastrzykiem fenolu.
W 1971 r. został beatyfikowany przez papieża Pawła VI. 10 października 1982 r. kanonizacji „męczennika pojednania” dokonał Jan Paweł II.

Diecezjalne obchody 32. rocznicy kanonizacji św. Maksymiliana Kolbego odbyły się 5 października w Oświęcimiu. Uroczystej liturgii w oświęcimskim kościele pod wezwaniem męczennika Auschwitz przewodniczył bp Roman Pindel.

Rocznicowe uroczystości rozpoczęły się na terenie byłego obozu niemieckiego Auschwitz-Birkenau, gdzie biskup bielsko-żywiecki wspólnie z grupą kapłanów i świeckich odwiedzili celę w Bloku 11, w której śmiercią męczeńską zginął franciszkanin z Niepokalanowa. Złożono kwiaty pod Ścianą Straceń, placem apelowym i celą.

Bp Pindel przewodniczył następnie uroczystościom w kościele pw. św. Maksymiliana Męczennika w centrum Oświęcimia. Dokonał jednocześnie wprowadzenia relikwii św. Jana Pawła II. Relikwiarz z kroplą krwi papieża Polaka wniosła do świątyni jedna z rodzin należących parafii. Następnie biskup umieścił relikwie na specjalnym tronie, obok relikwii św. Maksymiliana Kolbego.

W homilii ordynariusz bielsko-żywieckiej w nawiązaniu do Listu św. Piotra nazwał św. Maksymiliana Kolbe „żywym kamieniem”. „Określenie z Listu św. Piotra jest wezwaniem do wszystkich pokoleń wierzących w Jezusa Chrystusa. Jesteśmy wszyscy, absolutnie wszyscy zaproszeni, żeby stanowić żywe kamieni tworzące tę budowlę, którym kamieniem węgielnym jest Jezus Chrystus. Żywym kamieniem – nie ma co do tego wątpliwości – jest Maksymilian Kolbe. Jego życie, dzieło, świadectwo, męczeństwo jest żywym kamieniem, który bardzo się przyczynił do budowli, jaką jest Kościół” – powiedział kaznodzieja.

Biskup podkreślił, że wszyscy są zaproszeni do budowania Kościoła przez osobiste życie, „na wzór Tego, który położył swoje życie na krzyżu jako kamień węgielny”. „I na wzór tego, który położył swoje życie za życie innego człowieka, tutaj, w obozie, i jest prawdziwie żywym kamieniem” – dodał, zaznaczając, że św. Maksymilian jest przykładem zaangażowania się w wiele spraw.

„Kiedy wspominamy kanonizację św., Maksymiliana, uświadamiamy sobie ilu ludzi w swym zaangażowaniu powołuje się na tego męczennika. Są to i dziennikarze, ci, którzy troszczą się o trzeźwość i wyzwolenie człowieka zniewolonego, obrońcy życia. I wielu wielu innych, biorący sobie za przykład tego, który sam z kolei wpatrzył się tak bardzo w Jezusa Chrystusa” – podkreślił kaznodzieja.

W niedzielnych uroczystościach uczestniczyli wierni, kapłani z całego dekanatu oświęcimskiego oraz franciszkanie z Centrum św. Maksymiliana w Harmężach, Misjonarkami Niepokalanej Ojca Kolbego z podoświęcimskich Harmęż – jedynego tego typu ośrodka w Europie środkowo-wschodniej. Modlili się przełożeni seminarium duchownego w Krakowie. Obecni byli też przedstawiciele władz miejskich i powiatowych Oświęcimia.

Oświęcimska świątynia dedykowana męczennikowi XX wieku, konsekrowana 9 października 1988 r., stanowi pomnik wdzięczności i hołdu dla św. Maksymiliana za jego ofiarę miłości.

Parafia na osiedlu w centrum Oświęcimia posiada bardzo cenne pamiątki związane z życiem św. Maksymiliana. Znajduje się tu różaniec, który w KL Auschwitz o. Maksymilian Kolbe przekazał więźniowi Wilhelmowi Żelaznemu nr obozowy 1126; kielich obozowy, którym posługiwali się kapłani więzieni w bloku 14; oraz Mszał obozowy – w formie grypsu z tekstem Mszy św. „De profundis”, z którego korzystali kapłani przy oprawianiu Eucharystii w obozie.

Jest tu także krzyż pojednania, który przywieźli do celi śmierci św. Maksymiliana przedstawiciele episkopatu niemieckiego w roku 1980 r. W czasie tej pielgrzymki obecny był również kard. Joseph Ratzinger – przyszły papież Benedykt XVI.

Franciszkanin, św. Maksymilian Maria Kolbe trafił do KL Auschwitz w maju 1941. W sierpniu 1941 oddał dobrowolnie życie za współwięźnia Franciszka Gajowniczka. O. Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 r. w bunkrze głodowym, dobity przez hitlerowców zastrzykiem fenolu.

W 1971 r. został beatyfikowany przez papieża Pawła VI. 10 października 1982 r. kanonizacji „męczennika pojednania” dokonał Jan Paweł II.

Diecezjalne obchody 31. rocznicy kanonizacji św. Maksymiliana Kolbego odbyły się 6 października w Oświęcimiu. Uroczystej liturgii w oświęcimskim kościele przewodniczył bp Tadeusz Rakoczy.

Rocznicowe uroczystości rozpoczęły się na terenie byłego obozu niemieckiego Auschwitz-Birkenau, gdzie biskup bielsko-żywiecki wspólnie z grupą kapłanów i świeckich odwiedzili celę w Bloku 11, w której śmiercią męczeńską zginął franciszkanin z Niepokalanowa. Złożono kwiaty pod Ścianą Straceń, placem apelowym i celą.
Bp Rakoczy przewodniczył następnie uroczystościom w kościele pw. św. Maksymiliana Męczennika w centrum Oświęcimia. Świątynia, konsekrowana 9 października 1988 r., stanowi pomnik wdzięczności i hołdu dla św. Maksymiliana za jego ofiarę miłości. Przed liturgią duchowny złożył kwiaty pod pomnikiem o. Kolbego usytuowanego obok kościoła.

W niedzielnych uroczystościach uczestniczyli wierni, kapłani z całego dekanatu oświęcimskiego oraz franciszkanie z Centrum św. Maksymiliana w Harmężach, Misjonarkami Niepokalanej Ojca Kolbego z podoświęcimskich Harmęż – jedynego tego typu ośrodka w Europie środkowo-wschodniej. Obecni byli też przedstawiciele władz miejskich i powiatowych Oświęcimia.
Parafia na osiedlu w centrum Oświęcimia posiada bardzo cenne pamiątki związane z życiem św. Maksymiliana. Znajduje się tu różaniec, który w KL Auschwitz o. Maksymilian Kolbe przekazał więźniowi Wilhelmowi Żelaznemu nr obozowy 1126; kielich obozowy, którym posługiwali się kapłani więzieni w bloku 14; oraz Mszał obozowy – w formie grypsu z tekstem Mszy św. „De profundis”, z którego korzystali kapłani przy oprawianiu Eucharystii w obozie.

Jest tu także krzyż pojednania, który przywieźli do celi śmierci św. Maksymiliana przedstawiciele episkopatu niemieckiego w roku 1980 r. W czasie tej pielgrzymki obecny był również kard. Joseph Ratzinger – przyszły papież Benedykt XVI.
Franciszkanin, św. Maksymilian Maria Kolbe trafił do KL Auschwitz w maju 1941. W sierpniu 1941 oddał dobrowolnie życie za współwięźnia Franciszka Gajowniczka. O. Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 r. w bunkrze głodowym, dobity przez hitlerowców zastrzykiem fenolu.
W 1971 r. został beatyfikowany przez papieża Pawła VI. 10 października 1982 r. kanonizacji „męczennika pojednania” dokonał Jan Paweł II.