Otwarto Aleję ks. Janusza Pasierba

Aleję księdza Janusza Pasierba uroczyście otworzyli w sobotę 24 września na warszawskim Powiślu biskup pomocniczy archidiecezji warszawskiej Michał Janocha i emerytowany metropolita warmiński abp Edmund Piszcz, jeden z najbliższych przyjaciół i znawców twórczości wybitnego poety.

Tabliczkę informującą o Alei ks. Janusza Pasierba odsłonięto w Parku Karola Beyera na stołecznym Powiślu. Aleja wiedzie od ul. Leona Kruczkowskiego do ul. Smolnej. Wkrótce u zbiegu ulic Kruczkowskiego i Czerwonego Krzyża stanie też tablica informacyjna poświęcona poecie.

Przyznanie alei imienia wybitnego uczonego i poety nie jest przypadkowe. Podczas wieloletniego pobytu w Warszawie ks. Janusz Pasierb sprawował obowiązki duszpasterskie w pobliskim kościele św. Teresy na Tamce.

W uroczystości uczestniczyli przyjaciele i bliscy znajomi ks. Janusza Pasierba, w tym emerytowany metropolita warmiński abp Edmund Piszcz, red. Jacek Moskwa i pisarka Maria Wachowska.

Odsłonięciu tablicy towarzyszyły wspomnienia zgromadzonych o ks. Pasierbie.

„Był jednocześnie człowiekiem ogromnej skromności i ogromnej otwartości na ludzi. Zawsze otwierał drzwi tym, którzy chcieli słuchać jego słów. Wśród wielu słów, które powtarzał do końca swego życia, najważniejszym było: „dobroć”. Był człowiekiem naprawdę wielkiej dobroci” – mówiła Maria Wilczek, prezes Zarządu Fundacji im. ks. Janusza St. Pasierba. Dodała, że ks. Pasierb wielokrotnie przypominał, że tworzenie kultury jest obowiązkiem człowieka oraz powołaniem chrześcijanina.

List do uczestników uroczystości wystosował Prymas Polski senior abp Henryk Muszyński. Podkreślił w nim, że ze względu na bliskość miejsca wychowania czuje się „ziomkiem” ks. Pasierba. Łączyła ich „wierna i wypróbowana przyjaźń”.

Dziś abp Muszyński wspomina wybitnego poetę nie tylko jako bliskiego współpracownika na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie i seminarium duchownym w Pelplinie, ale też jako „gorliwego kapłana, wiernego syna Kościoła i Ojczyzny, miłośnika, głosiciela i sługę Bożego słowa” oraz jako „mistrza ludzkiego słowa, wybitnego znawcę tradycji i ojczystej kultury, prawdziwego Europejczyka, a jednocześnie człowieka sercem oddanego swej małej ojczyźnie”.

W trakcie sobotniej uroczystości w Parku Beyera przypomniano też kilka wierszy ks. Janusza Pasierba. Fragmenty jednego z nich – nawiązującego właśnie do miejsca odsłonięcia Alei – odczytał bp Michał Janocha, uczeń wybitnego historyka sztuki.

„Tą aleją codziennie przechodzą i będą przechodzić różni ludzie: młodzi, starzy, wykształceni i prości, zakochani i samotni, wierzący, szukający i zbuntowani. Ks. Pasierb był jednym z nich” – powiedział bp Janocha.

Nazwał też ks. Janusza Pasierba „pontifexem”, człowiekiem „łączącym różne środowiska i brzegi – jako kapłan i historyk sztuki”.

Ks. Janusz Stanisław Pasierb urodził się 7 stycznia 1929 r. w Lubawie w rodzinie nauczycielskiej. Dzieciństwo spędził w Tczewie, lata okupacji w Żabnie k. Tarnowa. Po ukończeniu tczewskiego Liceum Ogólnokształcącego w 1947 r., rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, które ukończył w 1952 r. Po przyjęciu święceń kapłańskich pracował jako wikariusz w Grudziądzu i Redzie. Naukę kontynuował w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, Uniwersytecie Jagiellońskim, Uniwersytecie Warszawskim, Papieskim Instytucie Archeologii Chrześcijańskiej w Rzymie oraz Uniwersytecie Kantonalnym we Fryburgu (sztuka kościelna, polonistyka, archeologia, historia kultury, patrologia).

W 1963 r. został profesorem historii sztuki w WSD w Pelplinie, w 1965 r. – docentem naukowym i kierownikiem Katedry Historii Sztuki ATK oraz profesorem homiletyki w WSD w Pelplinie.

Należał do wielu stowarzyszeń naukowych w Polsce i za granicą. Był członkiem m. in.: Papieskiej Komisji Ochrony Dziedzictwa Artystycznego i Historycznego Kościoła, Europejskiego Centrum Kultury, Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki, Polskiej Akademii Nauk, Polskiego PEN Clubu, Rady Kultury przy Prezydencie RP.

Jako poeta debiutował w 1972 r. na łamach „Tygodnika Powszechnego”. Opublikował kilkanaście zbiorów poezji. Jego wiersze tłumaczono na angielski, niemiecki, francuski, włoski, hiszpański i rosyjski.

W 1982 r. otrzymał godność Prałata Honorowego Jego Świątobliwości, w 1990 r. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, w 1991 r. tytuł Honorowego Obywatela Miasta Tczewa. Zmarł w Warszawie 15 grudnia 1993 r., pochowany został na cmentarzu parafialnym w Pelplinie.