Paderborn – tradycyjne święto św. Liboriusza z dwóch okazji

W Paderborn rozpoczęły się tradycyjne obchody ku czci św. Liboriusza. To jedno z najstarszych świąt ludowych trwa przez dziewięć dni – w tym roku od 27 lipca do 4 sierpnia. W tym roku w centrum uwagi znajduje się nie tylko patron miasta Liboriusz, ale także rocznica założenia diecezji 1225 lat temu. Tegoroczne uroczystości odbywają się pod hasłem „1225 lat – taka stara. Taka nowa. Taka piękna!”.

Podczas „Libori” miasto i archidiecezja Paderborn świętują św. Liboriusza (348-397) zawsze pod koniec lipca, organizując nabożeństwa, procesje, jarmark i inne wydarzenia. Ten czas mieszkańcy Paderborn nazywają „piątą porą roku”.

Święto Liboriusza obchodzone jest od 836 roku. Wtedy to doczesne szczątki świętego zostały sprowadzone do Paderborn z francuskiego Le Mans. Od tego też czasu istnieje najstarsze partnerstwo miast. Gościem w tym roku jest biskup Le Mans – Jean-Pierre Vuillemin. Oprócz innych biskupów z całego świata obecni są biskupi niemieccy Gerhard Feige (Magdeburg), Michael Gerber (Fulda) i Ulrich Neymeyr (Erfurt). Ponadto w tym roku upamiętnione jest założenie diecezji Paderborn przez Karola Wielkiego i papieża Leona III w 799 roku.

W ramach święta odbywają się nie tylko liczne nabożeństwa liturgiczne i imprezy kościelne, ale także koncerty w rożnych częściach miasta, kiermasz i dwukilometrowa „droga odpustowa”. Świecką część uroczystości zakończy pokaz ogni sztucznych wieczorem 4 sierpnia. Rokrocznie odwiedza Paderborn w tym czasie około miliona gości.

Tegoroczne uroczystości zostały oficjalnie otwarte nieszporami w katedrze w Paderborn 27 lipca. Uroczystemu nabożeństwu przewodniczył nowy arcybiskup Paderborn – Udo Markus Bentz, który po raz pierwszy obchodzi święto „Libori”. Szczątki św. Liboriusza przechowywane są w złoconym relikwiarzu w krypcie katedry i po nabożeństwie niesione są w procesji przez miasto. Dziewięciodniowe uroczystości zakończy 4 sierpnia przeniesienie relikwiarza św. Liboriusza na jego stałe miejsce.

Święty Liboriusz jest patronem archidiecezji Paderborn. Również miejscowa katedra nosi jego wezwanie – obok Matki Bożej i św. Kiliana. O św. Liboriuszu niewiele wiadomo. Pewne jest tylko, że w IV wieku był biskupem Le Mans i w swojej diecezji wybudował liczne kościoły. Był przyjacielem św. Marcina. Dzień jego śmierci datowany jest na 23 lipca 397 r.

Opisy jego życia świadczą, że nie był Rzymianinem lecz celtyckim Galem, dlatego jego imię jest prawdopodobnie pochodzenia celtyckiego. Jeszcze i dziś żyją ludzie posługujący się językiem celtyckim w Bretanii, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Walii i Szkocji. Przez całe życie starał się krzewić wiarę w pogańskim otoczeniu. Zakładał liczne parafie. Jeśli wierzyć źródłowym materiałom, Liboriusz wyświęcił 217 księży, 186 diakonów i 93 subdiakonów. Wybudował też 17 kościołów, co było niezwykłe jak na owe czasy. Św. Marcin z Tours opisuje, że czuwał przy łożu śmierci swego przyjaciela Liboriusza. Marcin przewodniczył też jego uroczystościom pogrzebowym w kościele Dwunastu Apostołów, w którym pochowany był już pierwszy biskup Le Mans, św. Julian. Wkrótce po śmierci św. Liboriusza zanotowano pierwsze cudowne uzdrowienia u osób modlących się przy jego grobie.

Jednym z atrybutów, związanych ze św. Liboriuszem jest paw i pawie pióra. Paw zdobi jeden z witraży okiennych w katedrze w Paderborn. Za relikwiarzem stoi „flabellum”, czyli pióropusz z pawich piór, który w czasie procesji jest niesiony przed nim. Legenda mówi, że „translatio” czyli przeniesienie relikwii, poprzedzał lecący paw, który usiadł na wieży katedry w Paderborn. W chwili, gdy procesjonalnie wnoszono relikwie do katedry, paw spadł martwy z wieży. Dlatego dziś odwiedzający Paderborn, mogą w wielu miejscach napotkać symbol pawia, który jest również wyrazem wspaniałości Boga i życia wiecznego.