Papież: jesteśmy powołani do świętości

„Każdy chrześcijanin powołany jest do świętości ” – powiedział Jan Paweł II w przed modlitwą „Anioł Pański”, którą odmówił z wiernymi w dzień Wszystkich Świętych.

W rozważaniach Papież przypomniał sens dzisiejszego święta. Po modlitwie Ojciec Święty zapowiedział, że w podziemiach Bazyliki Watykańskiej modlić się będzie wieczorem na grobach swych poprzedników m.in. za dusze ostatnich ofiar przemocy.
Publikujemy pełny tekst przemówienia:

_”Drodzy Bracia i Siostry!_

_*1.* Obchodzimy dzisiaj uroczystość Wszystkich Świętych. W świetle Bożym wspominamy tych wszystkich, którzy w swym ziemskim życiu dali świadectwo Chrystusowi, starając się wprowadzić w czyn Jego naukę. Radujemy się z tymi naszymi braćmi i siostrami, którzy nas poprzedzili, podążając tą samą droga i teraz w chwale Nieba cieszą się zasłużoną nagrodą. To ci, którzy zgodnie ze słowami Apokalipsy, „przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili” (7, 14). Potrafili iść pod prąd, biorąc „Kazanie na Górze” (por. Mt 5, 3-10) za normę, która inspirowała ich życie: ubóstwo ducha i prostota życia; łagodność i wyrzeczenie się przemocy; żal za własne grzechy i odpokutowanie grzechów innych; łaknienie i pragnienie; miłosierdzie i współczucie; czystość
serca; zaangażowanie na rzecz pokoju; poświęcenie dla sprawiedliwości.
Każdy chrześcijanin powołany jest do świętości, to znaczy do życia Błogosławieństwami. Za wzór wszystkim Kościół stawia tych braci i siostry, którzy wyróżnili się w cnotach i byli narzędziem łaski Bożej. Świętujemy dzisiaj ich wszystkich razem, abyśmy z ich pomocą mogli wzrastać w miłości Boga i być „solą ziemi i światłem świata” (por. Mt 5,13-14)._

_*2.* Świętych obcowanie przekracza próg śmierci. To wspólnota, której centrum jest w Bogu, Bogu żywych (por. Mt 22,32). „Błogosławieni, którzy w Panu umierają – już teraz”, czytamy w Księdze Apokalipsy (14,13). Właśnie uroczystość Wszystkich Świętych wyjaśnia znaczenie wspomnienia wszystkich wiernych zmarłych, które obchodzić będziemy jutro. To dzień modlitwy i głębokiej refleksji nad tajemnicą życia i śmierci. „Bo śmierci Bóg nie uczynił” – stwierdza Pismo – lecz „stworzył wszystko po to, aby było” (Mdr 1,13-14). „Śmierć weszła na świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą” (Mdr 2,24).
Ewangelia pokazuje, jak Jezus Chrystus miał całkowitą władzę nad śmiercią fizyczną, którą uważał za rodzaj snu (por. Mt 9,24-25; Łk 7,14-15; J 11,11). Innej śmierci Jezus każe się obawiać: śmierci duszy, która z powodu grzechu traci życie Bożej łaski, wykluczając się ostatecznie z życia i szczęścia._

_*3.* Bóg natomiast pragnie, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni (por. 1 Tm 2, 4). Dlatego posłał na ziemię swego Syna (por. J 3,16), ażeby każdy człowiek miał życie „w obfitości” (por. J 10,10). Ojciec Niebieski nie może się pogodzić z utratą żadnego ze swych dzieci, lecz chce ich mieć przy sobie, świętych i nieskalanych w miłości (por. Ef 1,4).
Świętych i nieskalanych jak Maryja Panna, wybitny wzór nowej ludzkości. Jej szczęście jest pełne w chwale Boga. W Niej błyszczy cel, do którego wszyscy zmierzamy. Jej powierzamy naszych zmarłych braci i siostry, oczekując wspólnego spotkania w domu Ojca”._

Po modlitwie „Anioł Pański” Jan Paweł II dodał:
_”Dziś wieczór zejdę do Grot Watykańskich, ażeby modlić się na grobach moich poprzedników, którzy są tam pochowani. Duchowo udam się na wszystkie cmentarze świata, gdzie śpią ci, którzy poprzedzili nas w znaku wiary i oczekują dnia zmartwychwstania.
W szczególności zanosić będę modlitwy za dusze tak wielu ofiar przemocy, przede wszystkim w tych ostatnich czasach, jak również wspomnę specjalnie tych wszystkich, którzy poświęcili życie, ażeby do końca dotrzymać wierności Chrystusowi. Modlitwie za nich towarzyszyć będzie prośba do Pana, aby obdarzył pociechą i podniósł na duchu tych, którzy są w żałobie po tragicznej śmierci swych
najbliższych. Na wszystkich niechaj spłynie błogosławieństwo Boże”._