Papież na Wielki Post o dzieciach

Na dramatyczny los milionów dzieci na całym świecie zwraca uwagę Jan Paweł II w tegorocznym orędziu na Wielki Post. Tematem orędzia są słowa z Ewangelii św. Mateusza: „A kto by jedno takie dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje” (18,5).

Papież wylicza krzywdy jakie spotykają dzieci: nadużycia seksualne, przymuszanie do prostytucji, wciąganie w sprzedaż i zażywanie narkotyków, zmuszanie do pracy lub rekrutowane do wojska, rozbicie rodzin, handel organami, tragedię AIDS. „Ludzkość nie może zamykać oczu na tak zatrważający dramat!” – podkreśla dobitnie Jan Paweł II.

W orędziu Papież przywołuje słowa zachwytu na dzieckiem, jakie widzimy w wypowiedziach i postawie samego Jezusa, który pozwalał przychodzić dzieciom do siebie, błogosławił je i stawiał apostołom za wzór. Chrystus Pan „kochał dzieci i patrzył na nie z upodobaniem, cenił bowiem ich prostotę i radość życia, ich spontaniczność i pełną zachwytu wiarę” – przypomina Jan Paweł II.

*Zdaniem Papieża sposób traktowania najmniejszych i najsłabszych* osób w „rodzinie, społeczeństwie i Kościele” jest wymownym znakiem i sprawdzianem ludzkiej wrażliwości i dojrzałości dorosłych. Słowa podziękowania Ojciec Święty kieruje do rodziców, zwłaszcza rodzin wielodzietnych, za ich miłość do dzieci i obdarowanie wartościami ludzkimi i religijnymi.

Ojciec Święty zwraca także uwagę na dwa aspekty Jezusowego nauczania o dzieciach. Pierwszym jest wrażliwość i miłość wobec dzieci, ale także innych osób słabych, bezradnych i bezbronnych w świecie dotkniętym różnymi nieszczęściami i plagami. Drugi wymiar ma nakłonić nas samych do przyjęcia postawy pokory i prostoty, zwłaszcza wobec Boga, naszego miłosiernego Ojca.

W orędziu Papież przypomina, że Wielki Post to nie tylko czas modlitwy i pokuty, ale sposobność dla dobrych uczynków. „Ci, którzy chcą naśladować Jezusa mają przyjmować i kochać nie tylko dzieci, ale wszystkich „«braci najmniejszych», czyli biednych, potrzebujących, głodnych i spragnionych, cudzoziemców, nagich, chorych, uwięzionych” – podkreśla Papież.

*Papież wskazuje na dziecko jako wzór kontaktu z Bogiem*. Postawa dziecka jest, zdaniem Jana Pawła II, „bodźcem do odkrywania prostoty i ufności, jakimi powinien odznaczać się wierzący, naśladując Syna Bożego, który dzielił swój los z maluczkimi i ubogimi”. Jezus daje nam przykład posłuszeństwa i ufności wobec Ojca. „Prawdziwie całe Jego istnienie było nacechowane ufnym i synowskim poddaniem” – napisał Papież. W sposób szczególny sposób przywołuje też słowa samego Chrystusa: „Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim” (Mt 18,4). Dzięki dziecięcej uległości, uczeń może podążać za Mistrzem i poznać Ojca – dodaje Jan Paweł II.

„«Stawanie się» maluczkimi i «przyjmowanie» maluczkich: to dwa wymiary tego samego nauczania, które Pan również w naszych czasach kieruje do swoich uczniów. Tylko ten, kto czyni siebie «maluczkim» potrafi przyjąć z miłością «najmniejszych» braci” – napisał Jan Paweł II i podkreślił, że „ufna wiara w Boga jest możliwa dzięki Jego miłości”. „Jednocześnie miłość wobec najmniejszych jest odpowiedzią na dar wiary, pochodzący od Boga. Wielkopostna droga ku Zmartwychwstaniu jest nieodłączna od miłości bliźnich, a szczególnie tych najmniejszych i najsłabszych” – czytamy w orędziu.