Papież: Od Unii Lubelskiej do Unii Europejskiej!

– Polska zawsze stanowiła ważną cześć Europy i dziś nie może wyłączać się z tej wspólnoty – powiedział Jan Paweł II podczas spotkania z rodakami zgromadzonymi na Placu św. Piotra z okazji 25-lecia pontyfikatu.

– Wejście w struktury Unii Europejskiej, na równych prawach z innymi państwami, jest dla naszego Narodu i bratnich Narodów słowiańskich wyrazem jakiejś dziejowej sprawiedliwości – dodał Papież. Jan Paweł II serdecznie podziękował rodakom za przybycie i wspominał wraz z nimi kolejne wizyty w kraju.

– Nie będzie jedności Europy, dopóki nie będzie ona wspólnotą ducha – przypomniał Papież rodakom swe słowa wypowiedziane w Gnieźnie w 1997 roku. Dodał, że powtarza je i przywołuje na nowo w dniu, gdy Polska i inne kraje byłego Bloku Wschodniego wkraczają w struktury Unii Europejskiej. – Nie wypowiadam ich – mówił Papież – aby zniechęcać. Przeciwnie, aby wskazać, że te kraje mają do spełnienia ważną misję na Starym Kontynencie.

Papież przyznał, że wie jak wielu jest przeciwników integracji w Polsce. Dodał, że docenia ich troskę o zachowanie kulturalnej i religijnej tożsamości naszego Narodu.

Papież podkreślił, że Polska zawsze stanowiła ważną cześć Europy i „dziś nie może wyłączać się z tej wspólnoty, która wprawdzie na różnych płaszczyznach przeżywa kryzysy, ale która stanowi jedną rodzinę narodów, opartą na wspólnej chrześcijańskiej tradycji”.

– Wejście w struktury Unii Europejskiej – kontynuował – na równych prawach z innymi państwami, jest dla naszego Narodu i bratnich Narodów słowiańskich wyrazem jakiejś dziejowej sprawiedliwości, a z drugiej strony może stanowić ubogacenie Europy – mówił Jan Paweł II. – Europa potrzebuje Polski – wołał Papież. – Kościół w Europie potrzebuje Świadectwa wiary Polaków. Polska potrzebuje Europy!

Odchodząc od wcześniej przygotowanego tekstu, Ojciec Święty dodał: – *Od Unii Lubelskiej do Unii Europejskiej!* To jest wielki skrót, ale bardzo wiele się w tym skrócie mieści wielorakiej treści.

– Jest to wyzwanie, które współczesność stawia przed nami i przed wszystkimi krajami, które na fali przemian politycznych w regionie tak zwanej Europy środkowo-wschodniej wyszły z kręgu wpływów ateistycznego komunizmu – dodał Papież.

Podkreślił, że to wyzwanie stawia jednak przed wierzącymi zadanie – zadanie aktywnego budowania wspólnoty ducha w oparciu o wartości, które pozwoliły przetrwać dziesięciolecia programowej ateizacji. – Niech patronką tego dzieła będzie Święta Jadwiga Królowa, wielka prekursorka jednoczenia narodów w oparciu o wspólną wiarę – oświadczył Jan Paweł II.

Wiele miejsca w swym przemówieniu Jan Paweł II poświęcił swoim pielgrzymkom do Ojczyzny. Przyznał, że wśród licznych jego podróży, najbardziej wpisały się w jego serce te spotkania, jakie miały miejsce na ojczystej ziemi. – Być może dlatego, że były one szczególnie intensywne, naznaczone głęboką modlitwą i religijna zadumą nad doczesną rzeczywistością każdego z nas i całego Narodu, w której realizuje się zbawczy plan Boga – dodał Papież.

Następnie Jan Paweł II nawiązał do swych wspomnień z kolejnych wizyt w kraju. Przypomniał, że w *1979* roku wzywał Boga o dar Ducha, aby przemienił oblicze naszej ojczystej ziemi.

– W roku *1983*, kiedy w trudnych dla Narodu okolicznościach wspólnie dziękowaliśmy za 600 lat obecności Maryi w Jej Jasnogórskim wizerunku, i modliliśmy się o wiarę w siłę dialogu – powiedział o wizycie złożonej w mrokach stanu wojennego.

Z kolei – jak wyjaśnił – w roku *1987*, gdy „wciąż jeszcze Naród polski zmagał się z mocami wrogiej ideologii, wspólnie ożywialiśmy w sobie nadzieję, jaka płynie z Eucharystii”.

– W roku *1991* roku – podkreślił – dziękowaliśmy Bogu za dar odzyskanej wolności, a równocześnie próbowaliśmy zarysować kształt szlachetnego przebywania wolności, opierając się na odwiecznym prawie Bożym zawartym w Dekalogu. Papież przypomniał, że już wtedy staraliśmy się dostrzec zagrożenia, jakie w życiu poszczególnych osób i całego społeczeństwa mogą pojawić się wraz z wolnością pozbawioną norm moralnych. – Te zagrożenia istnieją zawsze. Dlatego nie przestaję się modlić, aby sumienie polskiego Narodu było kształtowane w oparciu o Boże przykazania i wierzę, że Kościół w Polsce będzie nieustannie stał na straży ładu moralnego – dodał.

Wspominając wizytę w roku *1997* nawiązał do Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego we Wrocławiu, oraz nawiedzenia relikwii św. Wojciecha w 1000-lecie jego Śmierci.

Wspominając pielgrzymkę z *1999* roku powiedział, że było to niejako wielkie narodowe przygotowanie do tego, co przeżywaliśmy w minionym roku: głębokie doświadczenie prawdy, że „Bóg jest bogaty w miłosierdzie”.

Mówiąc o swym *ubiegłorocznym* pobycie w Ojczyźnie, Papież powiedział: – Nie wahałem się w miejscu szczególnego objawienia miłosiernego Chrystusa, w krakowskich Łagiewnikach, zawierzyć Świat Miłosierdziu Bożemu. Gorąco wierzę, że ten akt oddania spotka się z ufną odpowiedzią wierzących na wszystkich kontynentach i przyniesie ich odnową wewnętrzną oraz umocnienie w dziele budowania cywilizacji miłości.

– Przypominam te szczególne spotkania z Polakami, bo w ich duchowej treści zawiera się historia ostatniego ćwierczwiecza Polski, Europy, Kościoła i tego pontyfikatu. Bogu niech będą dzięki za ten czas, w którym doświadczaliśmy obficie Jego łaski – wyznał Jan Paweł II.