Papież poświęcił korony Statuy Trójcy Przenajświętszej w Prostyni

Na zakończenie Mszy Świętej na Jasnej Górze papież Franciszek poświęcił korony Statuy Trójcy Przenajświętszej w Prostyni na Podlasiu. Jest to jedyne w kraju sanktuarium Trójcy Przenajświętszej. Ma ono bardzo bogatą historię.

Prostyń to mała miejscowość na Podlasiu położona na skraju Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego, w malowniczym pejzażu jezior, łąk i lasów. Znajduje się ona w odległości około 100 km na wschód od Warszawy, na pograniczu dawnego Mazowsza i Podlasia.

W odległości 5 km od Prostyni znajduje się znany na całym świecie, były niemiecki obóz zagłady – Treblinka. Nieopodal położona jest Zuzela, rodzinna wieś kard. Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia, którego rodzice zawarli związek małżeński właśnie w prostyńskim kościele.

Ze źródeł archiwalnych wynika, że św. Anna objawiła się w Prostyni nad ranem po uroczystości Trójcy Przenajświętszej w 1510 roku (27 maja). Mieszkanka wioski, Małgorzata, żona Błażeja, wyszła przed dom i zobaczyła przy pobliskim krzyżu kobietę ubraną na biało. Gdy przejęta, myślała, że widzi śmierć, wtedy nieznajoma osoba powiedziała: „Niewiasto, nie bój się! Nie jestem ja śmierć, lecz św. Anna […] Idź do Prostyńskiego i powiedz, aby wzgórze za wsią, gdzie my od dawna przebywamy, było poświęcone Trójcy Przenajświętszej […], żeby tam wybudowano kościół, a na miejscu mego objawienia – kaplicę. Na znak prawdziwości mych słów pozostawiam cztery wieńce na ławeczce pod krzyżem. Trzy ze sobą złączone na znak Trójcy Przenajświętszej, a czwarty na moją pamiątkę […]”.

Miejscowa tradycja przechowała również drugie objawienie św. Anny. Według niego, św. Anna ubrana w strój zakonny ukazała się rolnikowi wioski Złotki, prosząc, aby zawiózł ją do Prostyni. Kiedy Święta usiadła na wóz, woły popędziły przez bagna. Szczęśliwie dotarły do celu i zatrzymały się przed pagórkiem, na którym stoi obecny kościół. Siostra zakonna przedstawiła się: „Jestem św. Anna. Idę oddać cześć Trójcy Świętej”. Po tych słowach weszła na wzgórze i klękając założyła ręce do modlitwy.

Od momentu objawień zaczęły się cudowne uzdrowienia. W archiwum parafialnym znajduje się wspomniana Księga Cudów, która podaje sto dziewięć przypadków powrotu do zdrowia osób, które np. były sparaliżowane, nie widziały, cierpiały na reumatyzm, nie chodziły itp. Badania naukowe przeprowadzone na tym polu, wykazały zgodność osób występujących w Księdze Cudów z innymi dokumentami z tego okresu.

W następnych latach nie prowadzono Księgi Cudów, choć kolejni biskupi zachęcali do spisywania uzdrowień. Niemniej jednak zachowały się niektóre relacje odzyskania zdrowia oraz podziękowania za otrzymane łaski, jakie dokonywały się w późniejszym czasie. Liczne wota zdobiące od wieków sanktuarium prostyńskie świadczą o rozlaniu się łaski Bożej w tym świętym miejscu.

Jest to gotycka rzeźba przedstawiająca Trójcę Przenajświętszą. Bóg Ojciec, siedząc na tronie, trzyma ciało ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa. Nad krzyżem gołębica – znak Ducha Świętego. Przedstawiono w ten sposób tajemnicę Trójcy Przenajświętszej jako „Tron Łaski” (Hbr 4, 16).

Badania naukowe, przeprowadzone na temat pochodzenia Statui, stwierdzają, że została ona wykonana przez Wita Stwosza lub jego uczniów, na przełomie XV i XVI wieku. Jej pierwowzorem jest być może tryptyk wawelski z kaplicy św. Krzyża.

Rzeźba jest najprawdopodobniej darem bp. Pawła Aligmunta Holszańskiego, który ofiarował ją do Prostyni w związku z objawieniami św. Anny i utworzeniem parafii w 1511 roku lub przy okazji przekazania w 1513 roku dokumentów Stolicy Apostolskiej, nadających odpusty nowemu sanktuarium. Na tak wczesne jej pochodzenie wskazuje też fakt, że na początku XVI wieku Statua była wzmiankowana jako słynąca cudami.

W 2003 roku sanktuarium prostyńskie otrzymało od Papieża Polaka niezwykły dar. Ojciec Święty Jan Paweł II przekazał na prostyńskie wzgórze kielich, którego używał podczas Mszy świętej, gdy celebrował swój 50. jubileusz święceń kapłańskich.

Innym wyrazem wielkiej życzliwości papieża jest błogosławieństwo podpisane osobiście przez Jana Pawła II, gdzie Ojciec Święty pisze: „Udzielam z serca Apostolskiego Błogosławieństwa Parafianom Prostyńskim oraz Pielgrzymom przybywającym do Sanktuarium Trójcy Przenajświętszej i św. Anny w Prostyni”.

Wzgórze prostyńskie jest szczególnym miejscem spotkania Boga z człowiekiem. Według dokumentów archiwalnych w sanktuarium prostyńskim wiele osób otrzymało i otrzymuje nadal szczególne łaski, włącznie z uzdrowieniami tak na duchu jak i na ciele.

Wyrazem wiary i zaufania pielgrzymów przybywających na prostyńskie wzgórze są słowa pieśni: „Święta Trójco w Prostyni, wysłuchaj błagania, które lud czyni”.