Papież rozważa pieśń Izajasza o Dobrym Pasterzu

Pieśń chwały ku czci Dobrego Pasterza – Boga Najwyższego i Najmądrzejszego, zawarta w 40. rozdziale Księgi Izajasza, była przedmiotem rozważań Jana Pawła II podczas audiencji ogólnej.

Było to kolejne nauczanie papieskie z rozpoczętego ponad półtora roku temu cyklu rozważań o modlitwie Kościoła słowami Psałterza. Po wygłoszeniu przemówienia i streszczeniu go w kilku językach Ojciec Święty pozdrowił pielgrzymów, zgromadzonych w Auli, odśpiewał z nimi po łacinie Modlitwę Pańską i udzielił wszystkim błogosławieństwa.
Pierwsze wersety pieśni, której fragment odczytano na początku katechezy, a którą spisano po wyjściu Izraelitów z Egiptu, przywołują to właśnie wydarzenie – powrót narodu wybranego do Jerozolimy, powiedział Papież. Dodał, że nastąpiło to pod przewodnictwem samego Boga, który jak pasterz troszczy się o swą owczarnię i nosi ją w swoim sercu.
Druga część tej pieśni jest bardziej polemiczna, krytykuje bowiem fałszywe bóstwa i tych, którzy je robią, a jednocześnie sławi wielkość jedynego Boga i Jego wszechmoc – mówił dalej Ojciec Święty. Podkreślił, że przed Jego obliczem wszystkie narody są niczym, jakby ziarnkiem piasku na szali wagi. Zarazem jednak, jak to opisuje św. Hieronim w rozważaniach na temat żłóbka betlejemskiego, Chrystus ujawnia nam inną zaskakującą prawdę, a mianowicie, że Bóg wszechmogący i nieskończony uniżył się i On, dzierżący cały wszechświat w swej ręce, spał w ciasnocie, w żłóbku – dodał Papież.
Zwracając się do rodaków Jan Paweł II nawiązał do myśli zawartych w nauce wygłoszonej wcześniej po włosku. „W katechezie dzisiejszej – mówił Papież – rozważamy słowa kantyku proroka Izajasza. Jest to pieśń, w której prorok pociesza Izraela i zapowiada powrót wygnańców do Jerozolimy. To pocieszenie opera na prawdzie o wszechmocy i nieskończonej mądrości Boga. Bóg Wszechmogący nie tylko stworzył świat i ludzi, ale z mądrością włada stworzeniem i przez wieki jak pasterz pochyla się nad człowiekiem, chroni go i łagodnie prowadzi przez życie”.
Ojca Świętego słuchali pracownicy i mieszkańcy „Tęczowego domu pomocy społecznej dla dzieci”, prowadzonego przez siostry benedyktynki misjonarki z Ełku, grupa pracowników oświaty z Warszawy i Polacy z Londynu.