Papież wsparł inicjatywę terezjańskiej modlitwy o pokój

Na czwartkowej Mszy papieskiej w Domu św. Marty była obecna delegacja Zakonu Karmelitów Bosych z jego przełożonym generalnym o. Saverio Cannistrà. W związku z jubileuszem urodzin odnowicielki zakonu, św. Teresy z Avili, wezwał on wspólnoty karmelitańskie do specjalnej modlitwy w intencji zagrożonego pokoju na świecie. Inicjatywę tę poparł podczas liturgii Ojciec Święty.

„Drodzy bracia i siostry, 28 marca przypada pięćsetlecie urodzin św. Teresy od Jezusa, dziewicy i doktora Kościoła. Na prośbę ojca generała karmelitów bosych, dziś tu obecnego wraz z ojcem wikariuszem, tego dnia we wszystkich wspólnotach karmelitańskich odbędzie się godzina światowej modlitwy o pokój. Z serca łączę się z tą inicjatywą, aby ogień Bożej miłości pokonał pożary wojny i przemocy, które trapią ludzkość, a dialog przeważył wszędzie nad zbrojnym starciem. Święta Tereso od Jezusa, wstawiaj się w tej naszej intencji” – powiedział papież.

Jubileuszowy Rok Terezjański z okazji 500. rocznicy urodzin mistyczki i doktora Kościoła został zainaugurowany w październiku 2014 r., a zakończy się w liturgiczne wspomnienie świętej 15 października 2015 roku.

Teresa Sánchez de Cepeda y Ahumada urodziła się 28 marca 1515 r. w Avili. Jej ojciec, Alonso Sánchez de Cepeda, był synem Żyda, który przeszedł na katolicyzm w 1485 r., natomiast zmarła przedwcześnie matka, Beatriz Davila y Ahumada, pochodziła ze starej arystokracji kastylijskiej. Teresa była szóstą spośród 12 dzieci. Żydowskie pochodzenie dziadka ze strony ojca, Juana Sáncheza de Toledo, który stosunkowo późno przeszedł na katolicyzm powodowało, że Teresa znalazła się w grupie tzw. conversos (nawróconych), którzy znajdowali się pod surową kontrolą inkwizycji.

Prawdopodobnie w 1536 r. Teresa bez wiedzy ojca wstąpiła do Karmelu w Avili, w którym wówczas żyło 140 zakonnic. Ojciec szybko zaakceptował jej decyzję. Rok później Teresa poważnie zachorowała i przez niemal trzy lata była sparaliżowana. Z czasem częściowo powróciła do zdrowia, ale cały czas nie czuła się ani osobą świecką, ani zakonnicą.

W 1554 r. Teresa zobaczyła wizerunek cierpiącego Chrystusa. Tym widokiem tak się przejęła, że wówczas doznała „ostatecznego nawrócenia”. Postanowiła, że przez całe swoje przyszłe życie będzie żyć tylko w Chrystusie. Wspólnota niezbyt poważnie potraktowała to życzenie. Mimo rożnych przeciwności Teresa w 1562 r. otrzymała od papieża Piusa IV oraz biskupa miejsca pozwolenie na założenie w Avili własnego klasztoru karmelitanek bosych, opartego o surowszą niż dotychczas regułę zakonną. Jednocześnie postanowiła, że w jednym Karmelu nie powinno mieszkać więcej niż 21 sióstr. Z czasem, mimo oporów i wielu trudności, zaczęła realizować swoje plany reform. Do śmierci 4 października w 1582 r. założyła 17 klasztorów.

W 1614 r. papież Paweł V ogłosił Teresę błogosławioną, a kanonizował ją osiem lat później Grzegorz XV. Paweł VI w 1970 r. włączył św. Teresę z Avili oraz św. Katarzyną ze Sieny w poczet doktorów Kościoła – jako pierwsze dwie kobiety.

Jej dzieła – „Życie”, „Droga doskonałości”, „Twierdza wewnętrzna”, „Wołanie duszy do Boga” i inne – należą do klasyki literatury mistycznej i są tłumaczone niemal na wszystkie języki. Zachowało się również ponad 400 listów św. Teresy oraz poezje.