Parafianie z Piórkowa doprowadzili do używalności zalaną świątynię

Parafianie z Piórkowa wraz ze swym proboszczem ks. Markiem Bieniarzem doprowadzili do używalności zalaną zabytkową świątynię pw. Św. Gertrudy i św. Michała Archanioła w Tarnobrzegu – Wielowsi. Dostarczyli także ponad 5 ton paszy dla zwierząt.

Jak poinformował KAI proboszcz parafii ks. Kazimierz Hara, woda zalewając całą miejscowość nie oszczędziła zabudowań parafii. Zalany został kościół, plebania, klasztor sióstr dominikanek, a także cmentarz parafialny.

W kościele woda była przez 4 dni na wysokość ponad pół metra. Zalane zostały drewniane ławki i ołtarze. Parafię czeka remont wnętrza kościoła. Piórkowscy parafianie uprzątnęli z wnętrza świątyni muł, oczyścili chodniki na placu kościelnym oraz zebrali nieczystości naniesione tam przez wodę.

Najbardziej ucierpiała jednak plebania. Woda zalała ją na wysokość ponad 1. 5 metra. Zatopione i zniszczone zostały meble oraz biblioteka. Woda opadła już z cmentarza, ale na jego teren nie można tam wejść, gdyż jest bardzo zabłocony.

Do kościoła w Wielowsi natomiast można dotrzeć drogą prowadzącą od strony Tarnobrzega. Jak poinformował ks. Kazimierz Hara, sprawowanie Mszy świętych najprawdopodobniej zostanie wznowione w najbliższą niedzielę, po przeprowadzeniu najpilniejszych prac porządkowych.

Oprócz piórkowskiej parafii, która znajduje się w diecezji sandomierskiej, znacznej pomocy dla Wielowsi udzieliła także Caritas Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej oraz indywidualni darczyńcy. Swoją pomoc zapowiedziały także Caritas z innych diecezji.

Według Jana Długosza Wyelyawieś, to stara nadwiślańska osada, założona w XII wieku. Była fundacją rodu Mądrostków. Przez Wielowieś według tradycji przechodzili: św. Jacek, bł. Czesław, bł. Królowa Jadwiga.

W 1861 r. Matka Kolumba Róża Białecka założyła w Wielowsi Trzeci Zakon Polskich Sióstr Dominikanek Czynnych. Siostry prowadziły szkoły, opiekowały się chorymi, a w czasie epidemii cholery (1872) grzebały zmarłych. Kaplicę św. Gertrudy – patronki parafii, wybudował włościanin z Koćmierzowa, jako wotum wdzięczności za uwolnienie z niewoli tatarskiej.

Obecny kościół zbudowano w 1884 r. staraniem ks. Władysława Ciechanowicza, a poświęcono w 1902 r. Rozbudowany został w 1934 r. W kaplicy św. Gertrudy ołtarz uchodzi za "bardzo stary". Znajdują się w nim stacje drogi krzyżowej z 1920 r. W latach 80. odnowiono otoczenie kościoła, kościół otynkowano, pomalowano dach. Wiele uwagi poświęcono modernizacji wnętrza kościoła.