Indyjska partia nacjonalistyczna przeciw zmianom religii w imię małżeństwa

Premier indyjskiego stanu Karnataki B. S. Yediyurappa poinformował, że miejscowy rząd omawia z ekspertami wprowadzenie ustawodawstwa, które zabroni zmiany religii w celu zawarcia małżeństwa. Dodał, że jego partia BJP chce w ten sposób nie dopuścić do tzw. „love jihad”, czyli ślubów zawieranych przez muzułmanów z niemuzułmankami, zmuszanymi następnie do przyjęcia islamu. Tymczasem chrześcijanie obawiają się, że ewentualne przyszłe przepisy będą wymierzone w mniejszości religijne, zwłaszcza w wyznawców Chrystusa.

„Karnataka zawsze uważała «love jihad» za zjawisko niepokojące»” – oświadczył premier na posiedzeniu stanowych władz BJP. Dlatego on i jego koledzy partyjni uznali, iż należy zakazać prawnie nawróceń religijnych w celach małżeńskich. Według polityka większość urzędników państwowych i znawców tematu istnieje potrzeba stworzenia „mocnej podstawy prawnej”, aby przeciwdziałać takim praktykom. Dodał, że „dla niektórych nawet miłość przybiera formę dżihadu”.

Na zapowiedzi te zareagował ostro przewodniczący Ogólnoindyjskiej Rady Chrześcijan (GCIC) Sajan K. George. W w rozmowie z włoską misyjną agencją prasową AsiaNews zauważył, że uchwalenie takiej ustawy oznacza zamach na swobody obywatelskie. Przypomniał, że w tych stanach indyjskich, w których rządzi BJP, istnieją już przepisy przeciw nawróceniom, stanowiąc „ciężkie pogwałcenie podstawowych praw obywateli do wolności sumienia i religii (gwarantowanych przez art. 25. konstytucji) oraz do prywatności i wolności (art. 21)”.

“Pozornie przywódcy BJP mówią o «Love Jihad», ale jeśli ustawa ta zacznie obowiązywać, to również wspólnota chrześcijańska znajdzie się na jej celowniku. Jest to kolejne narzędzie utrudniania życia mniejszościom religijnym i mogą je wykorzystywać prawicowe siły polityczne do propagowania wspólnych programów ograniczania i zastraszania mniejszości” – obawia się George.

W Indiach Specjalny Akt o Małżeństwie uznaje za związki cywilne także te zawarte między osobami różnych religii. W stanie Uttar Pradeś miejscowy sąd odrzucił zmianę religii ze względu na małżeństwo dla korzyści osobistych, określając je jako niedopuszczalne. Sad Najwyższy w Allahabadzie orzekł, że muzułmanka przeszła na hinduizm, po czym w ciągu miesiąca wyszła ona za mąż zgodnie z obrzędami swej nowej religii.

W innym stanie, rządzonym przez BJP – Madhia Pradeś miejscowy premier Shivraj Singh Chouhan zapowiedział, że jego rząd wyda surowe prawo przeciw tym, którzy „spiskują, aby nawracać osoby na swoją religię, poślubiając je w imię miłości”. Oznajmił, że władze nie będą tego tolerować i że rozpoczęły już odpowiednią procedurę, aby nowe przepisy szybko weszły w życie.

W Indiach, które formalnie są państwem świeckim, osiem stanów (na 36 jednostek terytorialnych) wprowadziło już prawodawstwo przeciw nawróceniom, łamiąc podstawowe prawa człowieka i wymierzone głównie w mniejszości wyznaniowe oraz ograniczające osobiste decyzje ludzkie w sprawie zmiany swojej religii. Zdaniem S. George’a “chociaż prawa winny być stosowane w takim stopniu wobec wyznawców wszystkich religii, to w indyjskiej wspólnocie większościowej mniejszości są obywatelami drugiej klasy”.

Arcybiskup Bangaluru – Peter Machado powiedział, że „idea zmiany religii z miłości w celu małżeństwa wymaga przemyślenia”. Zwrócił uwagę, że „każda religia winna uczyć, że wiara i przekonania są sprawami osobistymi, przysługującymi danej jednostce i jej Bogu”. Wiara jest czymś podmiotowym i osobistym, podczas gdy małżeństwo dotyczy dwóch osób, których nie wolno zmuszać do przyjmowania nowej wiary, gdyż „jest to sprawa moja i mojego Boga” – podkreślił arcybiskup. Dodał, że „żadna religia nie może zmuszać ani narzucać swych idei, lekceważąc osobiste rozumowanie i poglądy”.

Kodeks Prawa Kanonicznego stwierdza wyraźnie: „Kto zawiera małżeństwo, zwiedziony podstępem, dokonanym dla
uzyskania zgody małżeńskiej, a dotyczącym jakiegoś przymiotu drugiej strony, który ze swej natury może poważnie zakłócić wspólnotę życia małżeńskiego, zawiera je nieważnie” (kan. 1098). Osoba, która zamierza poślubić inną tylko z zamiarem nawrócenia jej lub wyraźnie mówi, że stworzy rodzinę z tą osobą tylko wtedy, gdy ona się nawróci, zawiera małżeństwo nieważne.