Pasowanie na rycerza na Jasnej Górze

Rycerstwo Orderu Jasnogórskiej Bogarodzicy znane m.in. z działalności charytatywnej zakończyło w niedzielę swoje trzydniowe spotkanie na Jasnej Górze. Mszy św. w Kaplicy Matki Bożej przewodniczył o. Sebastian Matecki, prodziekan jasnogórskiego rycerstwa.

Jak wyjaśnia o. Matecki, Rycerstwo nie ma swoich rekolekcji, dlatego trzydniowe spotkanie można potraktować jako ich namiastkę. Oprócz spraw organizacyjnych, poruszane były kwestie duchowe przy zachowaniu formuły modlitewno-konferencyjnej.

Choć głównym punktem ich obecności na Jasnej Górze była Msza św., należy zauważyć także wieńczącą pielgrzymkę „Inwestutyrę” – uroczystość przyjęcia do grona nowych Rycerzy, czyli „pasowanie na Rycerza”.

Karol Sudewicz, jeden z kandydatów do Rycerstwa, czuje się zaszczycony możliwością dołączenia do grona ludzi, którzy dzielą się swoją pracą z innymi i współtworzą szeroko rozumiany Kościół. Na co dzień pracuje z młodzieżą jako dyrektor Europejskiego Centrum Kształcenia i Wychowania OHP, a także jako nauczyciel akademicki . – Ważnym obszarem jest duchowy rozwój tych młodych ludzi i w ramach swojej pracy chciałbym szerzyć kult Maryi – podkreślił kandydat do Rycerstwa.

Córka pana Karola, Zofia, jest dumna ze swojego taty. Dziewczyna podkreśliła, że już jej dziadek został Rycerzem, co stało się inspiracją dla jej taty. Powiedziała także, że jest dumna z postawy swojego ojca i chciałaby odziedziczyć po nim choć trochę dobroci.

Podwaliny Rycerstwa sięgają okresu stanu wojennego, kiedy to w latach 1980-1990 na szeroką skalę rozwinęła się akcja charytatywna skierowana na Polskę. Do kraju docierała wtedy pomoc materialna w postaci paczek z wielu krajów z Zachodu. W pomocy tej przodowała Republika Federalna Niemiec. W ten sposób wspierano Polaków, którzy walczyli wtedy wewnętrznie o swoją wolność i demokrację. Tysiące przesyłek z darami przywożono setkami ciężarówek. Te dary trzeba było przyjąć, posegregować, podzielić i przekazać potrzebującym. Współpracujące ze sobą grupy działające na Jasnej Górze i w Gdańsku postanowiły w tej sytuacji połączyć się tworząc wspólną organizację, której głównym zadaniem, poza działalnością charytatywną byłoby podjęcie aktywności już na innym, szerszym, społecznym i religijnym polu. Entuzjazm i zaangażowanie dobrze zorganizowanych i doświadczonych w działaniu zespołów postanowiono wykorzystać do propagowania odnowy i integracji społeczeństw w duchu chrześcijańskich założeń i wartości, dla szerzenia i pogłębiania kultu Najświętszej Jasnogórskiej Bogarodzicy. W efekcie 13 marca 1991 roku powstało stowarzyszenie o nazwie „Rycerstwo Orderu Czarnej Madonny”, którą to nazwę zmieniono później na „Rycerstwo Orderu Jasnogórskiej Bogarodzicy”.

Rycerze należący do Orderu Jasnogórskiej Bogarodzicy pochodzą nie tylko z Polski. Ich szeregi zasilają także panowie z Niemiec, Szwajcarii, Włoch, Francji i Ameryki. Ich znakami jest łańcuch z krzyżem i biały płaszcz z wizerunkiem Matki Bożej wpisanym w krzyż. Siedzibą Rycerstwa i jednocześnie głównym miejscem spotkań jest Jasna Góra. Jeśli chodzi o ilość osób będących Rycerzami, to zazwyczaj jest ich 72. Choć nie jest to sztywna liczba, Rycerstwo jednak stara się oscylować w tych granicach. Są to osoby z różnym wykształceniem, od profesorów po rzemieślników, jednak to co ich łączy, to chęć niesienia bezinteresownej pomocy ludziom i, co najważniejsze, szerzenie kultu Matki Bożej.

Ich celem jest rozwój cywilizacji prawdy i miłości, a co za tym idzie, odnowa i integracja społeczeństw w duchu chrześcijańskich założeń i wartości. Dokonują tego będąc apostołami Kościoła, działając charytatywnie, kulturotwórczo i naukowo, czy angażując się w sprawy publiczne i świadectwo chrześcijańskiego życia, zgodnie z zasadą odnowy wszystkiego w Chrystusie z Maryją Jego Matką.

Kandydatem na Rycerza mogą być jedynie mężczyźni. Zaleca się, aby mieli powyżej 27 lat. Przyjmuje się, że wiek ten pozwala uzyskać pewien poziom dojrzałości. Panowie powinni cieszy się powszechnym uznaniem i autorytetem, odznaczać się wiedzą i kulturą ducha i umiłowaniem Matki Bożej i Kościoła. Powinni promować godność człowieka, wartości prorodzinne i zasady etyczne, a także być katolikami. Cnoty, jakie reprezentują potwierdzone muszą zostać opinią biskupa lub proboszcza parafii, do której należą.