Patriarcha Neofit ponownie trafił do szpitala

Na początku tego tygodnia zwierzchnik Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego – Patriarchatu Bułgarskiego (BKP) patriarcha Neofit trafił do stołecznego szpitala „Sofiamed”. Kancelaria Świętego Synodu podała, że przyczyną hospitalizacji głowy Kościoła jest „zaostrzenie się jego chorób chronicznych“. Jest to już jego drugi dłuższy pobyt w szpitalu w ciągu nieco ponad roku – poprzednio spędził on 10 dni w sofijskiej placówce „Tokuda”. I podobnie jak wtedy komunikat o stanie zdrowie patriarchy jest bardzo oszczędny i właściwie nie ujawnia żadnych szczegółów na ten temat.

Informując o całym zdarzeniu dokument synodalny stwierdza krótko, iż „Jego Świątobliwość Patriarcha modli się do Boga o pokój, zdrowie i pomyślność owczarni naszego ojczystego Kościoła prawosławnego“.

Od dłuższego czasu o zdrowie Neofita troszczy się załoga szpitala „Sofiamed“, którego tzw. „zwierzchnictwu szpitalnemu“ przewodniczy metropolita płowdiwski Mikołaj. Wcześniej zwierzchnik BKP korzystał z usług stołecznego szpitala „Тоkuda“.

Ustawa o „zwierzchnictwie szpitalnym“ (bołniczno nastojatełstwo) pozwala zakładać przy placówkach leczniczych instytucje mające na celu pomaganie im w lepszym zaspokajaniu społecznego zapotrzebowania na usługi medyczne i duchowe. Instytucje te m.in. współpracują ze środkami przekazu a także z darczyńcami i sponsorami, z przedstawicielami organizacji pozarządowych i innymi osobami prawnymi i fizycznymi.

Metropolita Mikołaj stanął na czele „zwierzchnictwa szpitalnego“ sieci prywatnych szpitali grupy „Bulpharma“ w lipcu ub.r. W skład tego holdingu wchodzą placówki w 6 miastach bułgarskich. Członkinią rady zarządzającej jest m.in. czołowa niegdyś lekkoatletka, rekordzistka świata w skoku wzwyż, obecnie przewodnicząca Bułgarskiego Komitetu Olimpijskiego Stefka Kostadinowa.

Patriarcha Neofit (w świecie Simeon Nikołow Dimitrow) urodził się 15 października 1945 w Sofii. W wieku 20 lat ukończył stołeczne seminarium duchowne, a w 6 lat później – Akademię Duchowną. W latach 1971-73 uzupełniał naukę w Zagorsku (obecnie Siergijew Posad) pod Moskwą, po czym po powrocie do kraju wykładał śpiew kościelny i dyrygował chórem studenckim swej dawnej akademii.

W tym też czasie został mnichem pod duchowym kierunkiem ihumena (przełożonego) Klasztoru Trojańskiego archimandryty Gelazjusza. Postrzyżyny mnisze i imię Neofit przyjął 3 sierpnia 1975 z rąk swego poprzednika, ówczesnego patriarchy Maksyma. 15 tegoż miesiąca został wyświęcony na diakona, a 25 marca 1976 – na hieromnicha (czyli mnicha mającego święcenia kapłańskie). 21 listopada 1977 otrzymał godność archimandryty.

W latach 1981-85 był protosingielem (kanclerzem) metropolii sofijskiej, a 18 grudnia 1985 przyjął sakrę jako biskup leukijski i pomocniczy metropolity sofijskiego (którym jest patriarcha). W 1989 został rektorem stołecznej Akademii Duchownej, a w 1991 mianowano go pierwszym dziekanem wznowionego po dziesięcioleciach wydziału teologicznego Uniwersytetu Sofijskiego im. Klemensa Ochrydzkiego. W latach 1992-94 był głównym sekretarzem Świętego Synodu BKP.

27 marca 1994 mianowano go metropolitą dorostoło-czerweńskim, a gdy V Sobór Kościelno-Narodowy w 2001 rozdzielił, za zgodą metropolity, tę jednostkę kościelną na dwie nowe eparchie (diecezje), Neofit otrzymał tytuł metropolity Ruse. 24 lutego 2013 wybrano go na patriarchę sofijskiego i całej Bułgarii – trzeciego w dziejach tego Kościoła od czasu formalnego nadania mu autokefalii przez Konstantynopol w 1953 roku.