Pielgrzymka kapłanów i kleryków metropolii gnieźnieńskiej do katedry we Włocławku

300 kapłanów i 200 kleryków Metropolii Gnieźnieńskiej pielgrzymowało dziś do katedry we Włocławku. Pielgrzymka związana jest z 70. rocznicą uwięzienia i rozpoczęcia męczeńskiej drogi przez bł. bpa Michała Kozala.

Spotkanie stanowiło okazję do modlitwy o kanonizację męczennika, a także wpisuje się w obchody Roku Kapłańskiego. Dokładnie 7 listopada przypada 70. rocznica uwięzienia bpa Kozala oraz nauczycieli, większości kapłanów i alumnów z Włocławka przez gestapo. Nikt z nauczycieli nie przeżył, a większość kapłanów diecezji włocławskiej zginęło podczas wojny, w tym wielu w obozie koncentracyjnym w Dachau. Tam śmierć poniósł również bł. bp Michał Kozal.

Centralne uroczystości rozpoczęły się Mszą św. sprawowaną w katedrze włocławskiej o godz. 13 pod przewodnictwem biskupa włocławskiego Wiesława Meringa. Koncelebrowali biskupi i kapłani archidiecezji gnieźnieńskiej oraz diecezji bydgoskiej i włocławskiej. Po Mszy św. abp Henryk Muszyński, metropolita gnieźnieński, poprowadził procesję na miejsce uwięzienia nauczycieli i kapłanów Włocławka. Tam odmówiono modlitwę o kanonizację bł. bpa Michała Kozala.

W uroczystościach wzięły udział delegacje z parafii pod wezwaniem Biskupa-Męczennika z całej Metropolii oraz katecheci i pielgrzymi z różnych parafii diecezji.

Michał Kozal urodził się w 1893 r. w Nowym Folwarku k. Krotoszyna. W 1918 r. przyjął święcenia kapłańskie i rozpoczął posługę duszpasterską jako wikariusz i katecheta w Bydgoszczy. W 1927 r. został mianowany ojcem duchownym, a po dwóch latach rektorem Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Gnieźnie.

W sierpniu 1939 r. bł. Michał Kozal przyjął sakrę biskupią w katedrze we Włocławku. Niespełna trzy miesiące później, 7 listopada 1939 r. został aresztowany przez hitlerowców. Już wówczas dał dowód swojego męstwa. Gdy przyglądający się pakowaniu rzeczy gestapowiec położył mu rękę na plecach, on strząsnął ją i powiedział: „W więzieniu będziecie mogli robić, co i jak wam się spodoba, tu jednak jeszcze ja jestem gospodarzem. Prawem gospodarza tedy proszę nie zapominać, że stoi pan przed biskupem katolickim”.

Tego samego wieczoru został osadzony w miejscowym więzieniu, a później przewieziony do Lądu nad Wartą. W kwietniu 1941 r. bp Kozal został przewieziony do obozu w Inowrocławiu, gdzie został dotkliwie pobity. Sześć dni później, w Wielką Środę 9 kwietnia, przewieziono go do Berlina. W drodze do więzienia przy Alexanderplatz szedł w kajdanach, jak zbrodniarz. 25 kwietnia 1941 r. trafił do obozu koncentracyjnego w Dachau. Dostał pasiak, numer obozowy 24 544 i pryczę w bloku nr 28, jednym z trzech, do których spędzono w sumie blisko 2 tys. księży. Później przeniesiono go do bloku nr 30.

Mimo choroby, nieustannego głodu i cierpień duchowych do końca pomagał współwięźniom i wspierał ich. Pod koniec 1942 r. w bloku nr 30 wybuchł tyfus. Zwlekano z przeniesieniem go do szpitala. Zrobiono to dopiero po kilkunastu dniach. Bp Michał Kozal zmarł tam 26 stycznia 1943 r. po południu. Oficjalnie ogłoszono, że zmarł na tyfus, najprawdopodobniej jednak został zabity śmiercionośnym zastrzykiem.