Pierwsza konsekracja dziewicy w diecezji łowickiej

Pierwsza w diecezji łowickiej konsekracja dziewicy odbyła się 7 kwietnia w Niedzielę Miłosierdzia w katedrze łowickiej.

Uroczystą liturgię w Niedzielę Miłosierdzia sprawował bp Andrzej Dziuba, który w jej trakcie konsekrował pierwszą dziewicę diecezji łowickiej, Paulinę Kucińską, pochodzącą z parafii pw. św. Jakuba Apostoła w Głownie. Na uroczystości obecny był także biskup senior Alojzy Orszulik, liczne grono księży i sióstr zakonnych oraz grupa dziewic konsekrowanych z archidiecezji łódzkiej. Te ostatnie towarzyszyły swojej nowej siostrze, pomagając jej w różnych czynnościach.

Obrzęd konsekracji dziewicy był niezwykle podniosły. Kandydatka przystąpiła do ołtarza ubrana na biało i z zapaloną świecą. Po modlitwie konsekracyjnej otrzymała od biskupa znaki swojej konsekracji dziewiczej: welon, obrączkę i tom liturgii godzin.

Na zakończenie Mszy św. biskup wręczył dekret o oficjalnym rozpoczęciu przygotowania do konsekracji dziewiczej kolejnej kandydatce, Agnieszce Kuźmińskiej z parafii Matki Bożej Królowej Polski w Iłowie. W ten sposób jest nadzieja, że stan dziewic w diecezji łowickiej będzie się powiększał.

Kim są dziewice konsekrowane? W Kościele od samego początku istniały kobiety, które z natchnienia Ducha Świętego, odczytując w swoim sercu głos powołania, składają zobowiązanie do życia w czystości, aby bardziej kochać Chrystusa i lepiej służyć bliźnim.

Idea dziewictwa konsekrowanego sięga korzeniami Ewangelii. Chrystus Pan mówił, że „nie wszyscy to pojmują, lecz tylko ci, którym to jest dane. Bo są niezdatni do małżeństwa, którzy z łona matki takimi się urodzili; i są niezdatni do małżeństwa, których ludzie takimi uczynili; a są i tacy bezżenni, którzy dla królestwa niebieskiego sami zostali bezżenni” (Mt 19, 11-12). Św. Paweł z kolei mówił, że kobieta niezamężna może z większą gorliwością troszczyć się o sprawy Boże (por. 1 Kor 7, 34).

Obrzęd konsekracji znany był w początkach Kościoła, a obecnie można mówić o odradzaniu się tej formy życia. Jan Paweł II w Adhortacji Vita Consecrata pisze, że „kobiety konsekrowane są (…) powołane, aby przez swoje poświęcenie (…) być znakiem czułej dobroci Boga dla ludzkości oraz szczególnym świadectwem tajemnicy Kościoła, który jest dziewicą, oblubienicą i matką” (VC 57).