Pierwsze dziecko w „Oknie życia” istniejącym na warszawskiej Pradze pojawiło się 30 listopada wieczorem. Dziewczynka jest w dobrym stanie ogólnym, została już przewieziona do szpitala na niezbędne badania.

Dziecko pojawiło się w „Oknie życia” o godz. 19.50. Zgodnie z procedurą siostry usłyszały dźwięk sygnalizujący otwarcie okna. Gdy wbiegły do pokoju, zobaczyły dziewczynkę.

Siostry natychmiast zawiadomiły Pogotowie Ratunkowe, które przewiozło dziecko do jednego z warszawskich szpitali, by tam wykonać niezbędne badania, umieścić na oddziale noworodków i otoczyć specjalistyczną pomocą lekarską.

W najbliższych dniach uruchomione zostaną też procedury sądowe zmierzające do umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej lub adopcyjnej.

„Okno Życia” w diecezji warszawsko-praskiej powstało w marcu 2009 r. Poświęcił je abp Henryk Hoser. Znajduje się w domu generalnym sióstr loretanek przy ul. Kłopotowskiego 18.

Przy opiece nad pozostawionymi w nim dziećmi siostry współpracują głównie ze Szpitalem Bródnowskim, do którego noworodki kierowane są na szczegółowe badania.

Pierwsze dziecko znaleziono w uruchomionym w marcu ub.r. w Legnicy „oknie życia” – poinformował KAI rzecznik diecezji legnickiej, ks. Piotr Duda. Chłopczyk został już ochrzczony, ma na imię Jan.

Okna życia –
miejsca, gdzie matki mogą bezpiecznie zostawić nowo narodzone dzieci,
zachowując anonimowość – działają już w kilkunastu miastach całego
kraju.
Noworodka znaleziono o
godz. 16.55 w „oknie życia” uruchomionym 25 marca ub.roku przy ośrodku „Samarytanin”. Placówkę prowadzi Caritas.

Dziecko waży około 5 kilogramów, jest zdrowe, urodziło się
prawdopodobnie około miesiąca temu. Tuż po odnalezieniu zostało
odwiezione do szpitala na badania. Wkrótce rozpocznie się procedura
adopcyjna.

Pierwsze „okno życia” uruchomiono w Krakowie w 2006 r. Od tego czasu,
niemal w każdej diecezji powstało miejsce, w którym matki pozbawione
oparcia najbliższych, mogą anonimowo, bezpiecznie i bez konsekwencji
prawnych pozostawić swoje dzieci. Do tej pory w takich miejscach
pozostawiono kilkadziesiąt noworodków.

Pomysł jest prosty – okno otwiera się od strony ulicy (zazwyczaj
budynek, w którym jest zainstalowane, znajduje się w centrum miasta lub
łatwo dostępnych dzielnicach), wewnętrzne pomieszczenie jest ogrzewane i
z wentylacją. Otwarcie drzwi automatycznie uruchamia alarm, dziecko
jest niezwłocznie dowożone do szpitala na oddział noworodków, a po
badaniach można już uruchomić procedury adopcyjne.

Matka pozostawiająca dziecko zachowuje anonimowość i nie jest
poszukiwana przez sąd. Natomiast dziecko bezzwłocznie trafia do szpitala
na oddział noworodków, gdzie przechodzi badania, a o jego dalszym losie
decydują sąd i ośrodki adopcyjne.

Fakt, że Kraków był pierwszym miastem w Polsce, w którym podjęto taką
inicjatywę nie był przypadkowy. Pomysłodawcy Zgromadzenie Sióstr
Najświętszej Rodziny z Nazaretu i Caritas Archidiecezji Krakowskiej
powoływali się na metropolitę krakowskiego kard. Karola Wojtyłę, który w
1974 r. zaapelował w liście do diecezjan o włączenie się w ratowania
życia dzieci nienarodzonych. Przerywanie ciąży nazwał wówczas kard.
Wojtyła najboleśniejszą raną społeczeństwa katolickiego w Polsce.
Poprosił też siostry nazaretanki o zaopiekowanie się ciężarnymi
kobietami, które potrzebują pomocy.

Dom przy ul. Warszawskiej 13 stał się jednym z pierwszych w Polsce po
warszawskich Chyliczkach, założonych przez Teresę Strzembosz domów
samotnej matki, a siostra Cherubina – Zofia Bokota – wraz z
współsiostrami uratowała dzięki jego założeniu życie tysięcy dzieci.

Okno Życia było rozszerzeniem tej inicjatywy – tym razem skierowane do
kobiet, które uznały, że samotne macierzyństwo przekracza ich siły. Było
też odpowiedzią na wstrząsające doniesienia mediów o noworodkach,
porzucanych na śmietnikach, skwerach i innych miejscach publicznych.

Pierwsze dziecko znaleziono dziś popołudniu w uruchomionym w marcu ub. r. w Legnicy "oknie życia" – poinformował KAI rzecznik diecezji legnickiej ks. Piotr Duda. Chłopczyk został już ochrzczony, ma na imię Jan. Okna życia – miejsca, gdzie matki mogą bezpiecznie zostawić nowo narodzone dzieci, zachowując anonimowość – działają już w kilkunastu miastach całego kraju.

Noworodka znaleziono o godz. 16.55 w "oknie życia" uruchomionym 25 marca ub.roku przy ośrodku "Samarytanin". Placówkę prowadzi Caritas.

Dziecko waży około 5 kilogramów, jest zdrowe, urodziło się prawdopodobnie około miesiąca temu. Tuż po odnalezieniu zostało odwiezione do szpitala na badana. Wkrótce rozpocznie się procedura adopcyjna.

Pierwsze "okno życia" uruchomiono w Krakowie w 2006 r. Od tego czasu, niemal w każdej diecezji powstało miejsce, w którym matki pozbawione oparcia najbliższych, mogą anonimowo, bezpiecznie i bez konsekwencji prawnych pozostawić swoje dzieci. Do tej pory w takich miejscach pozostawiono kilkadziesiąt noworodków.

Pomysł jest prosty – okno otwiera się od strony ulicy (zazwyczaj budynek, w którym jest zainstalowane, znajduje się w centrum miasta lub łatwo dostępnych dzielnicach), wewnętrzne pomieszczenie jest ogrzewane i z wentylacją. Otwarcie drzwi automatycznie uruchamia alarm, dziecko jest niezwłocznie dowożone do szpitala na oddział noworodków, a po badaniach można już uruchomić procedury adopcyjne.

Matka pozostawiająca dziecko zachowuje anonimowość i nie jest poszukiwana przez sąd. Natomiast dziecko bezzwłocznie trafia do szpitala na oddział noworodków, gdzie przechodzi badania, a o jego dalszym losie decydują sąd i ośrodki adopcyjne.

Fakt, że Kraków był pierwszym miastem w Polsce, w którym podjęto taką inicjatywę nie był przypadkowy. Pomysłodawcy Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu i Caritas Archidiecezji Krakowskiej powoływali się na metropolitę krakowskiego kard. Karola Wojtyłę, który w 1974 r. zaapelował w liście do diecezjan o włączenie się w ratowania życia dzieci nienarodzonych. Przerywanie ciąży nazwał wówczas kard. Wojtyła najboleśniejszą raną społeczeństwa katolickiego w Polsce. Poprosił też siostry nazaretanki o zaopiekowanie się ciężarnymi kobietami, które potrzebują pomocy.

Dom przy ul. Warszawskiej 13 stał się jednym z pierwszych w Polsce po warszawskich Chyliczkach, założonych przez Teresę Strzembosz domów samotnej matki, a siostra Cherubina – Zofia Bokota – wraz z współsiostrami uratowała dzięki jego założeniu życie tysięcy dzieci.

Okno Życia było rozszerzeniem tej inicjatywy – tym razem skierowane do kobiet, które uznały, że samotne macierzyństwo przekracza ich siły. Było też odpowiedzią na wstrząsające doniesienia mediów o noworodkach, porzucanych na śmietnikach, skwerach i innych miejscach publicznych.