Pierwsze lektorki i akolitki w Ekwadorze

W Ekwadorze po raz pierwszy dwie kobiety oficjalnie zostały przyjęte do posługi lektoratu i akolitatu. Jest to pokłosie zgromadzenia Synodu Biskupów o Amazonii z 2019 roku oraz listu apostolskiego Franciszka „Spiritus Domini” ze stycznia br., w którym papież zmienił kanon 230 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego, ograniczający te posługi do mężczyzn.

Wikariusz apostolski Puyo bp Rafael Cob García powierzył posługę lektoratu i akolitatu we wspólnotach tubylczych w ekwadorskiej Amazonii pięciorgu tubylcom, mówiącym w języku keczua: trzem mężczyznom i dwóm kobietom. 50-letnia Susana Martina Santi od lat przygotowuje dzieci do I komunii świętej w Boveras. Natomiast 30-letnia Aurea Imerda Santi koordynuje pracę katechetyczną w Montalvo i kieruje śpiewem podczas liturgii. Wraz z trójką mężczyzn odbyły one trzyletnią formację, obejmującą także praktykę duszpasterską i misyjną.

– Dziękuję Bogu, że nasze wspólnoty osiągają dojrzałość jako lud Boży. Jest to dla mnie wielka radość – powiedział hierarcha hiszpańskiemu tygodnikowi katolickiemu „Vida Nueva”, dodając, że „marzenia stają się rzeczywistością”.

Choć mieszkańcy regionu mają kontakt z Kościołem od 1887 roku, to zmagają się z chronicznych brakiem kapłanów. Do Puyo, najbliższego miasta, trzeba lecieć godzinę awionetką. Dlatego do wiosek docierają jedynie duchowni wędrowni, odwiedzający co jakiś czas daną wspólnotę. Formują oni katechetów i inne osoby świeckie odpowiedzialne za wspólnoty, na co dzień prowadzące nabożeństwa słowa Bożego, przygotowujące dzieci i młodzież do sakramentów, a dorosłych do małżeństwa.

Również piątka tubylców powołanych do lektoratu i akolitatu będzie przewodniczyć nabożeństwom słowa Bożego, udzielać niektórych sakramentów i prowadzić codzienną pracę duszpasterską pod nieobecność kapłana.

Głównym zadaniem lektora podczas liturgii jest czytanie fragmentów Pisma Świętego, z wyjątkiem Ewangelii. Może on też podawać komentarze do liturgii. Akolita natomiast przygotowuje ołtarz i naczynia liturgiczne, a w razie potrzeby rozdaje wiernym Eucharystię, której jest szafarzem nadzwyczajnym. Może także wystawiać Najświętszy Sakrament do adoracji (jednak bez udzielania błogosławieństwa). Gdy nie ma kapłana lub diakona, lektor i akolita mogą prowadzić czuwanie modlitewne przy zmarłym, a w czasie pogrzebu – modlitwy w domu zmarłego i na cmentarzu.

Poza liturgią zadaniem lektora jest przygotowanie wiernych do godnego przyjęcia sakramentów, akolita zaś ma przygotowywać tych, którzy posługują przy ołtarzu. Zarówno lektor, jak i akolita mogą przewodniczyć niektórym nabożeństwom, m.in. różańcowym, Drodze Krzyżowej itp.