Pierwszy milion na odbudowę sanktuarium narodowego w Budsławiu

Po trzech miesiącach od pożaru, który wybuchł w Narodowym Sanktuarium Matki Bożej Budsławskiej na Białorusi tamtejsi wierni zebrali milion rubli białoruskich (ponad 1,5 miliona złotych) na odbudowę zniszczonej świątyni – informuje portal telewizji belsat. Zbiórka pieniędzy trwa dalej.

Wokół zniszczonej świątyni trwają obecnie prace przygotowawcze. Postawiono już żuraw i rusztowania dla robotników, którzy odbudują zniszczony dach. Wcześniej odbyła się rozbiórka zniszczonej konstrukcji dachu, w której uczestniczyło wielu wolontariuszy, oraz przeprowadzono badania konserwatorskie budowli, niezbędne do jej odtworzenia.

Sanktuarium maryjne w Budsławiu to najważniejsza katolicka świątynia na Białorusi. Co roku pielgrzymują do niej tysiące wiernych. Rano 11 maja br. budowla stanęła w płomieniach. Ogień zniszczył dach nad nawami i naruszył sklepienie, ale dzięki szybkim działaniom strażaków udało się uratować je przed zawaleniem. W tym czasie księża i wierni wynieśli ze środka najcenniejsze przedmioty, w tym Najświętszy Sakrament oraz słynący cudami obraz Bogurodzicy. Ocalały też organy i ołtarz.

Tego samego dnia władze kościelne postanowiły o odbudowie sanktuarium narodowego. Uruchomiono też internetową zbiórkę środków na ten cel. Kilka dni później białoruski przywódca Alaksandr Łukaszenka skrytykował pomysł zbiórki, twierdząc, że pieniądze te “trafią do Polski”.

Sanktuarium narodowe w Budsławiu to wartość historyczno-kulturowa pierwszej kategorii, co oznacza, że ma znaczenie narodowe dla całej Białorusi i dla tamtejszych katolików jest tym, czym Jasna Góra dla Polaków.

Klasztor bernardynów w Budsławiu został ufundowany przez Aleksandra Jagiellończyka w 1504. Początkowo w kompleksie klasztornym istniał jedynie kościół drewniany. Kolejna, tym razem murowana świątynia, powstała w latach 1633-1643 z fundacji hetmana wielkiego litewskiego, wojewody połockiego Janusza Kiszki i łowczego litewskiego Mikołaja Isakowskiego. Obecnie istniejący monumentalny późnobarokowy kościół powstał w latach 1767-1783, autorem jego projektu był Józef Fontana. Konsekracji świątyni dokonał biskup sufragan trocki Franciszek Alojzy Gzowski. Starszy kościół wkomponowano w znacznie większą bryłę nowej świątyni jako przylegającą do prezbiterium kaplicę św. Barbary. Równocześnie z kościołem wzniesiono nowe zabudowania klasztorne oraz szkołę prowadzoną przez zakonników.

W 1787 przy sanktuarium erygowano parafię. W 1790 przy klasztorze założono szpital, a w 1793 – szkołę elementarną. W 1731–1797 w klasztorze mieściło się studium teologii moralnej i retoryki.Klasztor bernardyński działał do 1858, gdy został zlikwidowany na polecenie władz carskich. W 1864 dawne budynki klasztorne przejęło wojsko rosyjskie. W końcu XIX wieku obiekty te zostały całkowicie rozebrane. Kościół pobernardyński pozostawał nieprzerwanie czynny. Był ośrodkiem kultu wizerunku Matki Boskiej Budsławskiej, który pozostawał silny także w dwudziestoleciu międzywojennym. Po 17 września 1939 roku, w okresie pierwszej sowieckiej okupacji, kiedy wojska niemieckie podchodziły pod Budsław, Sowieci chcieli wysadzić w powietrze kościół i klasztor. Był już podłożony ładunek, na szczęście niemieckie wojska doszły błyskawicznie i nie zdążono go odpalić. Niemcy zamalowali kościół na zielono, bo jako ogromna biała bryła był znakomitym celem i punktem rozpoznawczym. Sowieci po 1944 roku, kiedy ponownie zajęli te tereny już nie niszczyli kościoła. Był czas, że sowiecka władza go zamykała, zwłaszcza na 2 lipca, kiedy tutaj był odpust, ale ludzie przyjeżdżali i modlili się pod kościołem. W 1992 r został zwrócony katolikom.