Piotr Cywiński otrzyma „Pro Ecclesia et Pontifice”

Piotr Cywiński, dyrektor Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau 14 stycznia otrzyma w Warszawie krzyż „Pro Ecclesia et Pontifice”. W imieniu papieża Franciszka papieski medal przekaże mu metropolita warszawski kard. Kazimierz Nycz.

Piotr Cywiński, od 1 września 2006 r. pełni funkcję dyrektora Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau. Z wykształcenia jest historykiem mediewistą, absolwentem Uniwersytetu Humanistycznego w Strasburgu (1993) i Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1995). Doktoryzował się w Instytucie Historii PAN (2002). Od lat jest aktywnym uczestnikiem dialogu polsko-żydowskiego, chrześcijańsko-żydowskiego oraz rozmów między kulturami pogranicza. Od 2000 członek, a w latach 2000–2006 sekretarz Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej. Znany jest też ze swoich zainteresowań oraz działań ekumenicznych.

W latach 1996–2000 był wiceprezesem, a w latach 2000–2010 prezesem Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie. W 2002 współtworzył Forum Świętego Wojciecha, organizujące międzynarodowe Zjazdy Gnieźnieńskie, przewodniczył Forum do stycznia 2009. W latach 2004–2008 był prezesem na Europę światowej federacji intelektualistów katolickich Pax Romana.

W latach 2000–2002 w ramach Instytutu Adama Mickiewicza współkierował Festiwalem „Europalia 2001 Polska”, następnie stworzył serwis internetowy Diapozytyw.pl, w którym dostępne były informacje o historii i kulturze żydowskiej w Polsce. W okresie 2001–2004 był członkiem Rady Konsultacyjnej Organizacji Pozarządowych przy Polskiej Radzie Integracji Europejskiej.

Od maja 2002 członek Zespołu Episkopatu Polski do rozmów z Kościołem greckokatolickim na Ukrainie. Uczestnik także dialogu polsko-żydowskiego, chrześcijańsko-żydowskiego oraz rozmów między kulturami pogranicza.

Od 2000 członek, a w latach 2000–2006 sekretarz Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej. Od 1 września 2006 dyrektor Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau.

Współtwórca Międzynarodowego Centrum Edukacji o Auschwitz i Holokauście i wiceprezes Rady tego Centrum. W 2009 współtwórca i od tamtego czasu prezes Fundacji Auschwitz-Birkenau. Współtwórca także – i przewodniczący Rady – Instytutu Auschwitz-Birkenau (od 2018), główny ekspert Centrum Badań nad Ekonomiką Miejsc Pamięci (od 2018) na Uniwersytecie SWPS, współtwórca i prezes Towarzystwa Zarządzania Miejscami Pamięci (od 2019).

W latach 2009–2018 był członkiem Rady do Spraw Muzeów przy Ministrze Kultury, a w latach 2010–2016 członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Ponadto był wiceprzewodniczącym Rady Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi, członkiem pierwszej kadencji Rady, a następnie (od 2012) członkiem Rady Powierniczej budowanego wówczas Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. W 2017 roku został wybrany przewodniczącym Rady Programowej Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma w Warszawie.

Członek Rady Fundacji na rzecz Maximilian-Kolbe-Werk, założonej przez Konferencję Episkopatu Niemiec. Od 2011 członek zarządu Stowarzyszenia Miejsce Pamięci Maison d’Izieu we Francji. Od 2015 roku członek moskiewskiego Stowarzyszenia Memoriał.

W 2008 był ambasadorem Europejskiego Roku Dialogu Międzykulturowego. W wyborach w 2004 kandydował do Parlamentu Europejskiego z ramienia Unii Wolności.

Od 2014 członek Komitetu Obywatelskiego Solidarności z Ukrainą.

W latach 2005–2007 był wiceprezesem Stowarzyszenia Wikimedia Polska, a w latach 2007–2012 członkiem Komisji Rewizyjnej tego stowarzyszenia.

Jest autorem wielu poczytnych publikacji, m. in.: „Epitafium… i inne spisane niepokoje”, wyd. Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau, Oświęcim 2012; „Początki Auschwitz w pamięci pierwszego transportu polskich więźniów politycznych”, wyd. Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau, Oświęcim 2015; „Zagłada w pamięci więźniów Sonderkommando”, wyd. Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau, Oświęcim 2015; „Marsz śmierci w pamięci ewakuowanych więźniów Auschwitz”, wyd. Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau, Oświęcim 2016; „Sny obozowe w pamięci ocalałych z Auschwitz”, wyd. Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau, Oświęcim 2016; „Rampa w pamięci Żydów deportowanych do Auschwitz”, wyd. Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau, Oświęcim 2016.

W 2006 został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Złotym Krzyżem Zasługi. 15 kwietnia 2008 został również przez niego odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a 20 stycznia 2010 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2012 otrzymał przyznawaną przez ministra spraw zagranicznych Odznakę Honorową „Bene Merito”, a w 2014 – przyznawaną przez ministra sprawiedliwości złotą odznakę „Za zasługi w pracy penitencjarnej”, a także – przyznawaną przez Rzecznika Praw Obywatelskich – odznakę honorową „Za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka”. W 2015 roku otrzymał przyznawany przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

W 2012 otrzymał Krzyż Kawalerski belgijskiego Orderu Korony, w 2013 – Krzyż Kawalerski monakijskiego Orderu Świętego Karola, a w 2014 Krzyż Oficerski greckiego Orderu Feniksa. W 2015 otrzymał Krzyż Kawalerski francuskiego Orderu Palm Akademickich. W 2019 otrzymał insygnia Kawalera Legii Honorowej. 1 sierpnia 2019, w przededniu 75. rocznicy likwidacji Zigeunerlager w Birkenau, otrzymał przyznawaną przez niemieckich Sinti i Romów Europejską Nagrodę Praw Obywatelskich.

Medal (krzyż) Pro Ecclesia et Pontifice (Dla Kościoła i Papieża) – jedno z wysokich odznaczeń Stolicy Apostolskiej w kształcie krzyża. Może go otrzymać osoba świecka. Został ustanowiony przez papieża Leona XIII 17 lipca 1888 dla upamiętnienia 50-lecia jego kapłaństwa. Przyznawany jest przez papieża w dowód uznania dla zaangażowania w pracę na rzecz Kościoła, na wniosek biskupa diecezjalnego.