Płocczanie modlili się za pomordowanych na Wschodzie

Uroczystości patriotyczne z okazji Dnia Sybiraka odbyły się 17 września, w 80. rocznicę napaści sowieckiej na Polskę, przy Memoriale Sybiraków i Płocczan Pomordowanych na Wschodzie, na cmentarzu komunalnym w Płocku. Modlitwie przewodniczył ks. kan. Stefan Cegłowski, kapelan organizacji kombatanckich.

Na cmentarzu komunalnym przy ul. Bielskiej w Płocku, w 80. rocznicę agresji sowieckiej na Polskę oraz w Dniu Sybiraka, odbyły się okolicznościowe uroczystości patriotyczne. Rozpoczęto je Mszą św. w kaplicy cmentarnej w intencji Sybiraków oraz pomordowanych na Wschodzie.

Mszy św. przewodniczył ks. kan. Stefan Cegłowski, kapelan organizacji kombatanckich, proboszcz parafii katedralnej w Płocku, a koncelebrował ks. emeryt Andrzej Fabisiak. Ks. Stefan Cegłowski w kazaniu przypomniał męczeństwo Polaków, którzy 17 września 1939 roku zostali zaatakowani także ze Wschodu.

– Najważniejszym w życiu przykazaniem jest przykazanie miłości Boga i bliźniego, zwłaszcza w trudnych sytuacjach, gdy zagraża niebezpieczeństwo. Wiara, to nie tylko głoszenie, ale to także uczynki. Po uczynkach, po codziennych zachowaniach poznajemy tych, którzy wierzą w Boga. Kiedyś będziemy sądzeni z miłości – podkreślił duszpasterz.

W swym słowie zwrócił też uwagę na to, że Sybiracy i pomordowani na Wschodzie „mieli w sercu polskość”. Ich już fizycznie od dawna nie ma, ale to im uczestnicy płockiej uroczystości zawdzięczają to, że są „tu i teraz”. To im należy się pamięć i modlitwa.

Po Mszy św. jej uczestnicy przeszli pod Memoriał Sybiraków i Płocczan Pomordowanych na Wschodzie, gdzie m.in. odbył się Apel poległych, wykonano hymn państwowy i hymn Sybiraków, złożono też kwiaty.

Memoriał Sybiraków i Płocczan Pomordowanych na Wschodzie powstał z inicjatywy Remigiusza Bielewicza, prezesa płockiego oddziału Związku Sybiraków. Głównym elementem pomnika jest krzyż upamiętniający pomordowanych w 1940 r. przez NKWD w Katyniu, Charkowie i Miednoje oraz osiem tablic z nazwiskami pochodzących z dawnych Kresów II Rzeczpospolitej, którzy po 1940 roku zostali wywiezieni w głąb ówczesnego ZSRR, w ramach represji okupacyjnych władz sowieckich. Autorem projektu architektonicznego pomnika był płocki artysta Stanisław Płuciennik.

Od 1940 r., w czasie m.in. czterech dużych akcji deportacyjnych, organizowanych przez okupacyjne władze sowieckie, w tym NKWD, z terenów obejmujących dawne ziemie wschodnie II Rzeczpospolitej wywieziono w głąb ZSRR, w tym na Ural, Syberię i do Kazachstanu od 700 tys. do ponad 1,3 mln Polaków (według różnych szacunków). Deportowani przewożeni byli w wagonach towarowych z zakratowanymi oknami, podróż do miejsc zsyłki trwała często nawet kilka tygodni. Z powodu panujących ciężkich warunków liczne były przypadki śmierci z zimna, głodu i wyczerpania, zwłaszcza dzieci i osób starszych.