Płock: ekumeniczne nabożeństwo Słowa Bożego

„Jednoczy nas trwanie w nauce Apostołów” – pod takim hasłem 20 stycznia w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku odbyło się nabożeństwo Słowa Bożego z udziałem przedstawicieli Kościołów chrześcijańskich. Przewodniczył mu ks. Jarosław Kwiatkowski, ojciec duchowny i moderator diecezjalny Dzieła Biblijnego. Homilię wygłosił ks. Gabriel Grabarczyk, proboszcz parafii mariawickiej w Pepłowie koło Płocka.

„Kościół jerozolimski, do którego nawiązuje tegoroczne hasło tygodnia ekumenicznego, był niepodzielny, jeden, święty, apostolski. Dziś Kościół powinien nie tylko trwać na modlitwie, ale spotykać się też na łamaniu chleba. Trwanie to również wsłuchiwanie się w naukę Kościoła, jej przekładanie na życie członka wspólnoty. Trwanie w nauce apostołów kształtuje myślenie i postawę wiernych. Im bardziej w niej trwamy, tym bardziej chcemy działać dla dobra drugiego człowieka” – mówił w homilii ks. Gabriel Grabarczyk. Zachęcał także do trwania w modlitwie, podczas którego nawiązuje się więź z Chrystusem, a od tego zależy duchowość wspólnoty. Jednakowo ważna jest modlitwa wspólnotowa, która "jednoczy nas przy ołtarzu w naszych wspólnotach”, jak i modlitwa indywidualna, która jednoczy rodziny. Trzeba też uznać swój grzech, aby móc doświadczyć pojednania.

„Nie lękajmy się przyznać do słabości i korzystać z sakramentu pojednania – prosił proboszcz parafii mariawickiej. – On skłania do pojednania z Bogiem. Możemy się pojednać dopiero wtedy, gdy sobie przebaczymy. My, chrześcijanie różnych wspólnot, możemy żyć miłością Chrystusową, bezinteresowną, apostolską, na co dzień. Nasza miłość umacnia naszą wiarę. Bóg prowadzi nas do jedności swoimi drogami. I choć brakuje nam jedności w łamaniu chleba, to każdy powinien to robić w swoim Kościele i modlić się o jedność. Bądźmy w tym silni i wytrwali – prosił ks. Grabarczyk.

W nabożeństwie w seminarium uczestniczyli przedstawiciele płockich Kościołów chrześcijańskich: katolickiego, mariawickiego, prawosławnego i ewangelicko-augsburskiego. Wspólnie modlono się o pokój, pojednanie i sprawiedliwość, w obliczu istniejących podziałów, wbrew temu, co działo się w Kościele jerozolimskim, w którym wierni „trwali w nauce apostołów i we wspólnocie, na łamaniu chleba i w modlitwach” (Dz 2,24).