Płock: obchody 150. rocznicy urodzin założycielki mariawityzmu

W ekumenicznym gronie obchodzono 26 maja w Płocku 150. rocznicę urodzin Marii Franciszki Kozłowskiej, założycielki mariawityzmu. W uroczystościach, które odbyły się w tamtejszej Świątyni Miłosierdzia i Miłości, uczestniczyli, obok mariawitów, prawosławni, luteranie, polskokatolicy i rzymskokatolicy. Mszy św. Dziękczynnej przewodniczył biskup naczelny Kościoła Starokatolickiego Mariawitów M. Ludwik Jabłoński, w asyście biskupa M. Włodzimierza Jaworskiego i bp. M. Bernarda Kubickiego.

W homilii bp Jabłoński nazwał Mateczkę Kozłowską „wielką reformatorką życia religijnego”, której życie było ustawicznym aktem wielbienia Chrystusa Eucharystycznego. Kaznodzieja ukazał założycielkę mariawityzmu jako osobę, która osiągnęła wysoki stopień świętości, okazywała miłość wszystkim, i widziała potrzebę pracy na rzecz jedności chrześcijan. W tym kontekście bp Jabłoński zacytował zdanie Mateczki: „Jak nadzieja w przyjście Mesjasza Króla zwiodła Żydów, wiara w dogmaty rozdzieliła narody, tak miłość zjednoczy wszystkich”.

Zwierzchnik Kościoła ewangelicko-augsburskiego bp Jerzy Samiec składając życzenia z okazji jubileuszu powiedział, że ta wspólna modlitwa uświadamia nas jak ważny jest ekumeniczny duch miłości. Jako jego przykład podał gest mariawitów, którzy pozwolili na odprawianie w Świątyni Miłosierdzia i Miłości nabożeństw luteranom, kiedy ci nie mieli jeszcze w Płocku swojej świątyni. „Poprzez tę solidarność antycypujemy jedność w niespokojnych czasach” – powiedział bp Samiec.

Telegramy gratulacyjne na ręce bp. Jabłońskiego nadesłali m.in. starokatolicki arcybiskup Utrechtu oraz bp płocki Piotr Libera.

Feliksa Magdalena Kozłowska (imię zakonne Maria Franciszka) urodziła się 27 maja 1862 r. w Wielicznej koło Węgrowa. Jej ojciec zginął w powstaniu styczniowym. Ukończyła gimnazjum w Warszawie. W wieku 21 lat wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących w Warszawie. W 1887 r., z polecenia ojca Honorata Koźmińskiego, założyciela licznych zgromadzeń bezhabitowych, założyła w Płocku zgromadzenie Sióstr Ubogich św. Matki Klary, później przekształcone w Zgromadzenie Sióstr Mariawitek Nieustającej Adoracji Ubłagania.

W Płocku, 2 sierpnia 1893 r. doświadczyła objawienia, którego treścią była wizja ogólnego zepsucia świata i duchowieństwa. Według Kozłowskiej, Bóg w akcie Miłosierdzia dał światu „jako ostatni ratunek cześć Przenajświętszego Sakramentu i pomoc Maryi”. Pod wpływem tego objawienia Maria Franciszka utworzyła Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów, dla odnowy stanu duchownego. Jednym z pierwszych przełożonych wybrano księdza Jana Kowalskiego (imiona zakonne – Maria Michał). W 1902 r. Felicja Kozłowska i kapłani mariawici zabiegali o legalizację zgromadzenia u trzech biskupów diecezjalnych, a w następnym roku na audiencji u papieża Piusa X. W kolejnych latach dalsze starania w Stolicy Apostolskiej podejmowały delegacje kapłanów i wiernych.

W 1906 r. papież Pius X ekskomunikował jednak imiennie założycielkę i księdza Jana Kowalskiego. Maria Franciszka stała się w ten sposób pierwszą ekskomunikowaną kobietą w dziejach Kościoła.

Zmarła 23 sierpnia 1921 r. Płocku, w wieku 59 lat. Jej grób znajduje się w podziemiach płockiej Świątyni Miłosierdzia i Miłości. Przez mariawitów uznawana jest za świętą. Wierni tego Kościoła nazywają ją Mateczką lub Założycielką.

W 1971 r. , w 50. rocznicę śmierci Mateczki, Komisja Episkopatu Polski ds. Ekumenizmu wystosowała do mariawitów list z prośbą o przebaczenie win, jakie wobec nich popełnili rzymskokatolicy.
Objawienia Marii Franciszki Kozłowskiej były przedmiotem badań Komisji Mieszanej ds. Dialogu Teologicznego pomiędzy Kościołem Rzymskokatolickim i Kościołem Starokatolickim Mariawitów. Na zakończenie prac tego gremium, jego rzymskokatoliccy członkowie stwierdzili, że z powodu niektórych treści objawień, a przede wszystkim z racji na to, że Matka Maria Francsizka Kozłowska nie potrafiła przejść „próby posłuszeństwa”, nie uznali oni za możliwe podjęcie starań o uznanie ekskomuniki z 1906 roku za nieważną. Rzymskokatoliccy teologowie podkreślili jednak, że ekskomunika ta nie dotyczy obecnie żyjących mariawitów.