Płock: powtórny pogrzeb generała Księstwa Warszawskiego Piotra Bontemps

Powtórny pogrzeb napoleońskiego generała Piotra Bontemps i jego żony Róży Eleonory, odbył się 23 sierpnia w parafii św. Jakuba Apostoła w Płocku. Żyjący na przełomie XVIII i XIX wieku wojskowy, dziedzic pobliskiego majątku Gulczewo m.in. wspierał Powstanie Listopadowe. W jego drugim pochówku uczestniczyli m.in. członkowie rodziny żyjący w Polsce oraz przedstawiciele ambasady Francji w Polsce.

Francuz, generał Piotr Bontemps (1777-1840) był dziedzicem majątku Gulczewo koło Płocka (obecnie miejscowość ta znajduje się na terenie Płocka), francuskim generałem, który służył w armii Księstwa Warszawskiego. Gdy wybuchło Powstanie Listopadowe, udzielił mu swojego wsparcia.

Zapomniane groby małżonków Bontemps zostały ekshumowane przez archeologów z Muzeum Mazowieckiego w Płocku w 2013 r. Znajdowały się w murowanej krypcie, która pierwotnie znajdowała się w podziemiach drewnianego kościoła św. Jakuba Apostoła w Płocku-Imielnicy. W 1935 r. stara świątynia została rozebrana, nową zbudowano w innym miejscu, jednak szczątki generała i jego żony nie zostały wówczas przeniesione do nowego kościoła.

Mszy św. za generała Bontempsa i jego żonę Różę Eleonorę przewodniczył dziś ks. infułat Wojciech Góralski. W kazaniu przypomniał dokonania generała. W ciągu przeżytych 63 lat, które przypadły na okres burzliwy przełomu stuleci, spełnił się jako znakomity oficer „ofiarnie służąc trzem narodom: francuskiemu, polskiemu i rosyjskiemu”. Stał się „kosmopolitą w najlepszym tego słowa znaczeniu”.

„Stając dzisiaj przed trumną Piotra Franciszka Bontemps, zasłużonego polskiego generała francuskiego pochodzenia, pragniemy oddać mu należny hołd oraz podziękować za wszystko, co uczynił dla naszej ojczyzny, która – zrządzeniem Bożej Opatrzności – stała się jego drugą ojczyzną. Dziękujemy za jego bohaterstwo, poświęcenie, a szczególnie za udział w Powstaniu Listopadowym, także za jego męstwo, waleczność i odwagę oraz za to, że w 1830 roku stanął po naszej stronie” – przypominał kaznodzieja.

Ks. profesor Góralski prosił także obecnych, by pamięć generała pozostała w nich żywa, by stał się on „wzorem męstwa, odwagi, wierności i oddania sprawie ojczyzny”. „Ale też niech ta uroczystość pozwoli nam głębiej przeżywać dni, które Boża Opatrzność pozostawia nam do wypełnienia. Wypełniajmy je samym dobrem. Tylko ono liczy się w ostatecznym rozrachunku przed Bogiem i przed historią” – podkreślał płocki kanonista.

Szczątki małżonków Bontemps zostały złożone w niszy pod posadzką bocznej kaplicy, w sąsiedztwie na ścianie umieszczono nagrobek. Pochówkowi towarzyszyła honorowa salwa armatnia, oddana przez grupę rekonstrukcji historycznej Pułku 4 Piechoty Księstwa Warszawskiego, która przyjechała z Ostrołęki.

W uroczystości pogrzebowej uczestniczyło wielu gości m.in. przedstawiciel ambasady Francji w Polsce, żyjący w Polsce potomkowie Bontempsów, marszałek województwa mazowieckiego Adam Struzik. Oprawę muzyczną zapewnił chór Pueri et Puellae Cantores Ploceses, całość zakończono śpiewem pieśni „Boże, coś Polskę”.

Organizatorami wydarzenia byli: prezydent Płocka Andrzej Nowakowski, dyrektor Muzeum Mazowieckiego w Płocku Leonard Sobieraj oraz ks. kan. Ryszard Paradowski – proboszcz parafii św. Jakuba Apostoła w Płocku-Imielnicy.

Piotr Franciszek Bontemps (1777-1840) był oficerem armii Napoleona, w 1807 r. dosłużył się Krzyża Kawalerskiego Legii Honorowej. W 1809 r., jako specjalista z dziedziny przemysłu wojennego, został na prośbę księcia Józefa Poniatowskiego przysłany do Księstwa Warszawskiego. Organizował m.in. w Warszawie zakłady zbrojeniowe. Za zasługi otrzymał polski Krzyż Kawalerski. Uczestniczył w kampanii moskiewskiej z 1812 r., kiedy to w bitwie pod Berezyną, dzięki jego umiejętnościom i męstwu, udało się uratować od zagłady artylerię polskiego V Korpusu, wchodzącego w skład Wielkiej Armii Napoleona. Uczestniczył też w bitwie narodów pod Lipskiem w 1813 r., a za okazane tam męstwo otrzymał ponownie Legię Honorową. W 1817 r. wrócił do Królestwa Kongresowego, rosyjski książę Konstanty – namiestnik carski w Królestwie, powierzył mu funkcję dyrektora Materiałów Artyleryjskich i Arsenału. W 1821 r. nabył majątek ziemski Gulczewo koło Płocka. Jednocześnie został awansowany na generała brygady, obejmując dowództwo Korpusu Rakietników.

Gdy w 1830 r. wybuchło Powstanie Listopadowe, generał Bontemps stanął w szeregach dowódców wojsk powstańczych (w garnizonie warszawskim). Podlegający mu rakietnicy brali udział w bitwie pod Olszynką Grochowską. Po upadku powstania polski generał składa ponownie przysięgę carowi i przenosi się do Rosji; od 1832 roku pełnił tam służbę w przemyśle zbrojeniowym. W dniu 20 sierpnia 1840 r., podczas pokazu broni rakietowej, zginął w czasie nagłej eksplozji. Staraniem przebywającej w Gulczewie żony zmarłego generała Róży Eleonory jego ciało zostało sprowadzone do Gulczewa, a następnie złożone w rodzinnej krypcie kościoła parafialnego św. Jakuba w Imielnicy. Tam też spoczęła jego małżonka w 1853 r.