Płock – w katedrze dziękowano za pół wieku Teatru Dramatycznego

W niedzielę Chrztu Pańskiego, w bazylice katedralnej w Płocku, dziękowano za pół wieku istnienia Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego.

Obchody 50-lecia Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku zainaugurowano Mszą św., której przewodniczył biskup płocki Szymon Stułkowski. Była to okazja do podziękowania za pół wieku działalności artystycznej oraz zaangażowanie wielu osób i środowisk w promowanie kultury.

Homilię wygłosił ks. prof. Henryk Seweryniak, podkreślając na wstępie wyjątkowość daty jubileuszu przypadającego w dniu uroczystości Chrztu Pańskiego. Nawiązał również do tradycji nazywania otwarcia teatru „chrztem”. Przypomniał, że pierwszymi „chrzestnymi” płockiej sceny byli wybitni aktorzy Ryszarda Hanin i Tadeusz Łomnicki.

„Teatr to laboratorium życia. To miejsce, gdzie spogląda się na to życie czasem od strony jego tajemnicy, a czasem od strony komedii – codzienności, w której jest śmiech, dramat i rozpacz” – mówił ks. Seweryniak. Podkreślił także niezwykłą symbiozę teatru i katedry, symboli kultury i duchowości, które mimo różnic mogą wspólnie świadczyć o uniwersalnych wartościach. „Wasza obecność tutaj pokazuje, że ta symbioza jest możliwa. Jesteśmy wdzięczni za takie chwile, kiedy ocalaliście pośród nas wartości nieprzemijające” – podkreślił profesor.

Ksiądz Seweryniak, wybitny teolog, który doskonale czuje świat teatru, przypomniał, że w trudnych czasach płocka placówka nie tylko zachowała wierność wysokim standardom artystycznym, ale także podejmowała ambitne wyzwania, wystawiając dzieła Karola Wojtyły, m.in. „Przed sklepem jubilera” czy „Brat naszego Boga”. Wspominał również o wyjątkowym wydarzeniu z 1991 roku, gdy w dniu wizyty Jana Pawła II w Płocku, zespół teatru prezentował twórczość ks. Jana Twardowskiego, co zaowocowało późniejszym spektaklem „Jest Miłość za nic”.

Płocki teatr, doceniany również za swój nowoczesny gmach i bogate wyposażenie, jest miejscem, które nie tylko przyciąga miłośników sztuki z całego kraju, ale także dokłada wszelkich starań, aby szerzyć kulturę wśród lokalnych społeczności. Spektakle odgrywane plenerowo, w domach kultury i na podmiejskich scenach świadczą o zaangażowaniu w promocję kultury w regionie.

Jubileusz był także okazją do refleksji nad rolą teatru w kształtowaniu duchowości i wrażliwości widzów. Bo, jak zauważył ks. Seweryniak, nie zawsze uda się dokładnie opowiedzieć, w jaki sposób sztuka przemienia człowieka. Ale nawet to, czego nie sposób ubrać w słowa, widać – widać, że dotyka, porusza, odmienia.

Teatr Dramatyczny w Płocku został powołany 30 marca 1974 r. na mocy specjalnego zarządzenia Prezydenta Miasta Płocka Henryka Rybaka oraz Naczelnika Powiatu Stanisława Tytera. Na jego potrzeby przeznaczono Płocki Ośrodek Kultury i Sztuki, pierwotnie zbudowany dla Petrochemii. Oficjalne otwarcie teatru odbyło się 12 stycznia 1975 premierą „Krakowiaków i Górali” Wojciecha Bogusławskiego, w reżyserii Jana Skotnickiego, pierwszego dyrektora i współzałożyciela teatru.

Jednak pierwszym, nieoficjalnym spektaklem była, wystawiona 31 grudnia 1974 roku, sztuka „Romeo i Julia” Williama Shakespeare’a w reżyserii Grzegorza Mrówczyńskiego.

Początkowo teatr nosił nazwę „Teatr Płocki – Ośrodek Kultury i Sztuki”. W 1980 roku otrzymał imię Jerzego Szaniawskiego, cenionego dramaturga i pisarza.

Od 1999 roku za funkcjonowanie teatru odpowiada Samorząd Województwa Mazowieckiego.

Z okazji jubileuszu 50-lecia Teatr Dramatyczny wydał publikację zatytułowaną „Teatr w Płocku 1975–2025”, której autorką jest dr Barbara Konarska-Pabiniak. Książka przedstawia bogatą historię półwiecznej działalności tej instytucji, dokumentując jej wkład w rozwój kultury regionalnej i krajowej.

Teatr Dramatyczny w Płocku pozostaje jedną z najważniejszych instytucji kulturalnych w Polsce, inspirując kolejne pokolenia artystów i widzów swoją misją oraz zaangażowaniem.