Płock: wyruszyła 161. Piesza Pielgrzymka do Skępego

„Maryja wzorem znoszenia cierpienia” – pod takim hasłem 6 września z parafii farnej w Płocku, przy dźwiękach tarabanu, wyruszyła 161. Piesza Pielgrzymka do sanktuarium Matki Bożej Skępskiej. Bierze w niej udział około 230 osób. Pątnicy będą dziękować Matce Bożej za ocalenie Płocka przed zarazą, która panowała w mieście 161 lat temu. Uczczą także 60. rocznicę próby skasowania pielgrzymki przez władze komunistyczne w 1952 r.

Podczas Mszy, która poprzedziła wymarsz pątników ks. infułat Wojciech Góralski mówił, że pielgrzymowanie do miejsc świętych przypomina do złudzenia codzienne życie: trzeba pokonywać trudności, pokusę zwątpienia i niewiary, zatrzymanie się w drodze duchowego rozwoju. Prosił, aby pątnicy w swoich intencjach pamiętali także o Ojczyźnie, „upraszając dla niej trwanie przy prawdziwych wartościach, zmierzanie we właściwym kierunku, ład społeczny, poczucie odpowiedzialności u rządzących, Boże błogosławieństwo dla wszystkich Polek i Polaków, ich wzajemne zrozumienie” wymieniał płocki kanonista.

„Pielgrzymując w klimacie krzepiącej serce modlitwy i refleksji, religijnego śpiewu, podnoszących na duchu konferencji i serdecznego dialogu ze współbraćmi i współsiostrami, pątnik staje się niejako nowym człowiekiem – jego serce doznaje przemiany. Momentem kulminacyjnym będzie stanięcie `oko w oko` z Matką Jezusa, Panią Mazowieckich Równin. Wtedy powinno dopełnić się to, co dokona się podczas wędrówki. Wzbogaceni bliskością Matki Skępskiej, Matki naszego życia, i przemienieni w lepszych ludzi i chrześcijan wracajcie szczęśliwie do waszej codzienności, godnie kontynuując pielgrzymkę waszego życia” – życzył pielgrzymom.

W tym roku pielgrzymka skępska odbywa się pod hasłem „Maryja wzorem znoszenia cierpienia”. Poza tym pielgrzymi przypomną 60. rocznicę próby skasowania pielgrzymki w 1952 r. przez władze komunistyczne. Nie dały one pozwolenia na pielgrzymkę, a gdy grupa pielgrzymów wbrew zakazowi wyruszyła do Skępego, urząd bezpieczeństwa zabrał im krzyż procesyjny. Wtedy zbity został inny krzyż, z drzewa brzozowego. Gdy pątnicy powrócili ze Skępego do Płocka, entuzjastycznie witali ich przedstawiciele wszystkich płockich parafii. Historyczny krzyż brzozowy znalazł swoje miejsce w klasztorze w Skępem.

Pielgrzymka tradycyjnie wyruszyła przy dźwiękach tarabanu – zabytkowego bębna. 230 pątników dotrze do celu swej wędrówki 8 września, w uroczystość Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, aby wziąć udział w uroczystościach odpustowych w sanktuarium pw. Zwiastowania NMP, w którym posługują oo. bernardyni. Odnowią tam także złożone przez ich przodków przed laty przyrzeczenia. Do Płocka powrócą również pieszo, 10 września.

Pielgrzymi idą w dwóch grupach: białej pod przewodnictwem ks. Wojciecha Kruszewskiego z parafii farnej i błękitnej (młodzieżowej) pod przewodnictwem ks. Piotra Oszczyka z parafii Świętego Ducha. Kierownikiem całej pielgrzymki jest Wojciech Popielski. Każdego dnia pątnicy pokonywać będą około 20-30 km. W modlitwie towarzyszą im pielgrzymi duchowi.

Pielgrzymkę do Skępego organizuje parafia farna pw. św. Bartłomieja) w Płocku. Tradycja pielgrzymowania do słynącego z łask najstarszego na Ziemi Dobrzyńskiej sanktuarium maryjnego w Skępem sięga XVII wieku. Czczona jest tam figura Matki Bożej Skępskiej: wykonana z drewna, o wysokości 96 centymetrów, z datą na cokole 1496, zwanej także Panią Mazowsza i Kujaw

Pierwszą płocka „kompanię” (tak nazywają ją najstarsi pątnicy) do Skępego zorganizowali w 1631 r. członkowie bractwa św. Różańca oo. dominikanów. Kiedy w 1851 r. epidemia cholery dziesiątkowała mieszkańców Płocka, ci wyruszyli z płockiej fary, aby błagać o ocalenie dla ludności. Gdy modlitwy i prośby zostały wysłuchane, pątnicy płoccy złożyli przysięgę, że co roku będą pielgrzymować do Skępego, dziękując za łaskę ocalenia miasta.

Od tamtych lat o pielgrzymce mówi się, że jest „zaprzysiężona”. Mieszkańcy Płocka co roku wypełniają przyrzeczenia przodków, a zarazem wypraszają łaski potrzebne z codziennym życiu. Przerwę w pielgrzymowaniu płocka „kompania” miała tylko w czasie II wojny światowej (w latach 1940-1944).