Pniewy: centralne uroczystości dziękczynne w 10. rocznicę kanonizacji św. Urszuli Ledóchowskiej

W Pniewach k. Poznania, w domu macierzystym Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, 18 maja odbyły się centralne uroczystości dziękczynne z okazji 10. rocznicy kanonizacji matki założycielki, św. Urszuli Ledóchowskiej. Mszy św. polowej sprawowanej w tym miejscu przewodniczył abp Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce.

W uroczystej Eucharystii, oprócz sióstr urszulanek, uczestniczyli także przedstawiciele wielu innych zgromadzeń zakonnych żeńskich i męskich oraz wierni świeccy, m.in. z Kół Przyjaciół św. Urszuli Ledóchowskiej i młodzież ze szkół urszulańskich. Dziękowano podczas niej Bogu przede wszystkim za osobę, życie i dzieło św. Urszuli, a także za wyniesienie jej na ołtarze przez bł. Jana Pawła II. Modlono się również w intencji jej duchowych córek, aby potrafiły iść śladami świętości swojej założycielki, pozostając wiernymi Kościołowi i swojemu charyzmatowi.

„Jezus przyszedł na ziemię, aby pokazać nam siebie żywego. Pokazać, jak możemy i jak powinniśmy żyć, aby dać nam wzór życia, myślenia i działania, aby nas nauczyć, co to znaczy kochać Boga i bliźniego. On nie prosi nas, abyśmy pisali o nim uczone teksty, ale chce od nas tylko jednego, żebyśmy byli jak lustra, które przyjmują i odbijają Jego słowa, życie i działanie” – podkreślił w czasie wygłoszonej homilii abp Celestino Migliore.

Jednocześnie nuncjusz, dziękując urszulankom za całe dobro, jakie ich wspólnota wyświadczyła dotąd Kościołowi i ludziom, zachęcił siostry, aby wciąż dążyły do miłości Boga i bliźniego tak, jak ukazywała im to swoim życiem św. Urszula Ledóchowska. Przestrzegł też, że jeśli we wspólnocie zakonnej ta miłość przygasa, otwierają się tym samym drzwi dla zła, a sama wspólnota obumiera.

W Pniewach, jak zauważyła z kolei matka Franciszka Sagun, przełożona generalna urszulanek, znajduje się duchowe centrum zgromadzenia, którego domy rozsiane są obecnie w 14 krajach świata. „W tym domu przez 19 lat, od 1920 do 1939 r., mieszkała i pracowała matka Urszula. Do tego też domu wróciła w swoich relikwiach w. 1989 r. Z tego domu wysyłała ona siostry najpierw w Polskę, potem na Kresy i do innych krajów. W tym domu też od ponad 90 lat młode siostry przygotowują się do tego, by żyć i pracować jako urszulanki, według myśli i ducha św. Urszuli Ledóchowskiej” – zaznaczyła matka generalna.

Matka Franciszka przypomniała także, że św. Urszula na pierwszym miejscu, w centrum swojego życia, postawiła Chrystusa ukrzyżowanego. „To z tej tajemnicy miłości do końca czerpała siły i niestrudzony zapał, aby innym dać Boga i nieść miłość i radość wszędzie tam, gdzie jej brak” – wskazała przełożona dodając, że celem życia urszulanek jest prowadzić dusze do Jezusa i dać im poznać nieskończoną dobroć Serca Jezusowego.

Julia Maria Ledóchowska, która później przyjęła imię zakonne Maria Urszula, urodziła się 17 kwietnia 1865 r. w Loosdorf k. Wiednia. Była rodzoną siostrą Marii Teresy Ledóchowskiej, powszechnie nazywanej matką czarnej Afryki, założycielki sióstr klawerianek, beatyfikowanej przez Pawła VI w 1975 r. oraz siostrą Włodzimierza Ledóchowskiego, przyszłego przełożonego generalnego Towarzystwa Jezusowego i bratanicą prymasa Polski kard. Mieczysława Ledóchowskiego.

W wieku 21 lat wstąpiła do klasztoru urszulanek w Krakowie, zgromadzenia założonego przez św. Anielę Merici w XVI w., a w 1889 r. złożyła pierwszą profesję zakonną. Następnie pracowała m.in. w Rosji i Skandynawii, prowadząc szkoły dla dziewcząt i ochronki dla osieroconych dzieci. W 1920 r. Urszula osiedliła się w Pniewach k. Poznania. Tam założyła nowe zgromadzenie – Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, które kontynuowało życie w duchowości urszulańskiej, a działalność ewangelizacyjną podejmowało głównie poprzez pracę wychowawczą. Zgromadzenie to zatwierdził papież Benedykt XV 7 czerwca 1920 r.

Św. Urszula Ledóchowska zmarła w opinii świętości 29 maja 1939 r. podczas wizyty w domu generalnym w Rzymie. Beatyfikował ją bł. Jan Paweł II 20 czerwca 1983 r. w Poznaniu, a 18 maja 2003 r. ogłosił ją w Rzymie świętą.

W czasie Mszy św. kanonizacyjnej Ojciec Święty podkreślił, że „Święta Urszula Ledóchowska przez całe swe życie wiernie i z miłością wpatrywała się w oblicze Chrystusa, swego Oblubieńca. W sposób szczególny jednoczyła się z Chrystusem konającym na Krzyżu. To zjednoczenie napełniało ją niezwykłą gorliwością w dziele głoszenia słowem i czynem Dobrej Nowiny o miłości Boga. Niosła ją przede wszystkim dzieciom i młodzieży, ale też osobom znajdującym się w potrzebie, ubogim, opuszczonym, samotnym. Do nich wszystkich mówiła językiem miłości popartej czynem. (…) Była w swoich czasach apostołką nowej ewangelizacji, dając swym życiem i działaniem dowód, że miłość ewangeliczna jest zawsze aktualna, twórcza i skuteczna”.