Pobiegli dla bezdomnych

Krakowskie Dzieło Pomocy św. Ojca Pio zorganizowało w niedzielę bieg charytatywny PIOrun. Wydarzenie odbyło się z okazji trwającego jubileuszu 20-lecia organizacji. W biegu wzięło udział 85 osób. Odbywał się on pod hasłem „Ulica dobra do biegania, nie do mieszkania”.

– To pierwszy taki bieg, który organizujemy samodzielnie. Myślę, że będziemy to wydarzenie kontynuować, bo jak widać zarówno sam bieg, jak i okazanie pomocy przy jego okazji, cieszy się ogromnym zainteresowaniem – wskazała Justyna Nosek z Dzieła Pomocy św. Ojca Pio.

Potwierdzali to sami biegacze. – Cieszę się, że mogę jednocześnie zadbać o swoją tężyznę fizyczną, jak i w pewien sposób uwrażliwiać w przestrzeni publicznej na problem bezdomności w naszym mieście. To bardzo ważne, zwłaszcza w perspektywie nadchodzącej zimy – przyznała pani Karolina.

Bieg nie miał opłaty wpisowej. Przy okazji zapisu każdy mógł złożyć dowolny datek na dofinansowanie kosztów utrzymania prowadzonych przez Dzieło Pomocy św. Ojca Pio mieszkań dla osób bezdomnych.

W biegu stacjonarnym na krakowskich Błoniach wzięło udział 85 osób. Większość z nich przebiegła dystans 5 km. Najszybszy biegacz pokonał tą trasę w nieco ponad 17 minut.

Dzieło Pomocy Św. Ojca Pio jest organizacją pożytku publicznego, która powstała 20 lat temu z myślą o ludziach, którzy utracili swój dom. W miejscu tym w prawdzie i równości pracownicy, bracia kapucyni i wolontariusze towarzyszą osobom bezdomnym w ich drodze do samodzielnego życia.

Fachowe i wszechstronne wsparcie udzielane ponad 1600 podopiecznym rocznie odbywa się w prowadzonych przez Dzieło Centrach Pomocy – przy ul. Loretańskiej 11 i ul. Smoleńsk 4 w Krakowie. Oprócz pomocy doraźnej – możliwości kąpieli, wymiany i wyprania odzieży – w Centrach udzielane jest również wsparcie specjalistyczne: socjalne, zawodowe, prawne i duchowe.

Dodatkowo Dzieło Pomocy św. Ojca Pio prowadzi 12 mieszkań wspieranych. Dzieło Pomocy św. Ojca Pio od wielu lat angażuje się również w akcje społeczne mające na celu zwrócenie uwagi otoczenia na problem, jakim jest bezdomność. Staje się tym samym głosem zapomnianych, zepchniętych na margines i uwięzionych w krzywdzących stereotypach osób bez domu.