Pochowano najstarszego karmelitę bosego w Polsce

W karmelitańskim klasztorze w Czernej k. Krakowa pochowano 12 stycznia śp. o. Jana od Krzyża (Jana Adama Wysokińskiego) – najstarszego karmelitę bosego w Polsce, który zmarł w 93. roku życia, 69. roku życia zakonnego i 62. roku kapłaństwa.

Liturgii pogrzebowej przewodniczył prownicjał krakowskiej prowincji karmelitów bosych, o. Tadeusz Florek OCD. W kazaniu przypomniał, że zmarły miał niezwykle bogate życie.

„Był żołnierzem AK, przeszedł przez biedę i wielorakie kryzysy związane z życiem zakonnym w czasach posoborowych. Doświadczył wielkości Boga i własnej małości, niegodności, czym dzielił się ze mną osobiście kilka miesięcy przed swoją śmiercią” – podkreślił. Nadmienił, że ten wielkiego formatu człowiek był matematykiem, logikiem, wykładowcą filozofii w seminarium, magistrem kleryków i spowiednikiem.

„Drogi o. Janie, Boży sługo, obumarłeś do końca, ale nie zostałeś sam. Wierzymy, że Maryja, Matka Karmelu wraz ze świętymi Janem i Teresą wyszli Ci na przywitanie i zaprowadzili Cię do Jezusa, czego bardzo pragnąłeś. A On przedstawi Cię Ojcu, który uczci Cię za plon, który przyniosłeś, ponieważ nie bałeś się obumierać dla Boga, Kościoła i Karmelu” – powiedział prowincjał nad trumną zakonnika.

Ciało zmarłego złożono na przyklasztornym cmentarzu czerneńskim.

Jak przypomniał o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD z wadowickiego klasztoru karmelitów bosych, urodzony 22 lipca 1923 r. w Warszawie śp. Jan Adam Wysokiński wstąpił do zakonu tuż po II wojnie światowej.

Śluby zakonne złożył w Czernej 8 września 1947 r., a po ukończeniu w Krakowie studiów teologicznych 28 czerwca 1953 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp. Franciszka Jopa, ówczesnego administratora archidiecezji krakowskiej.

Pracował m.in. w Wadowicach, ucząc matematyki alumnów karmelitańskich w klasztorze „na Górce”. Później studiował filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i teologię duchowości na rzymskim Karmelitańskim Instytucie Duchowości „Teresianum”. Pełnił przez wiele lat posługę definitora prowincjalnego. Był wychowawcą kleryków i wykładowcą filozofii. W ostatnich dziesięcioleciach swego życia, posługiwał w Poznaniu, Przemyślu i Lublinie. Był cenionym spowiednikiem i kierownikiem duchowym braci i sióstr w Karmelu, kapłanów, osób konsekrowanych i świeckich.

Włączył się w 1990 r. w dzieło reewangelizacji i próbę zaszczepienia Karmelu na Śląsku Cieszyńskim, tworząc przez rok wspólnotę zakonną w Horni Lomnej (Sałajce) na Zaolziu.

Od jesieni 2002 r. przebywał w klasztorze w Czernej. W ostatnich kilku latach dźwigał krzyż starości i postępującej choroby Parkinsona. Zmarł 9 stycznia br.