Podróż jedności i braterstwa

„Papież pokoju w Egipcie pokoju” spełnił swoją misję. „Baba Francis” (tak po arabsku brzmi jego imię) w tym muzułmańskim kraju przypomniał, że jedynym ekstremizmem dopuszczalnym dla wierzących jest „radykalizm miłości”. Wyjaśniał, że nie może być zgodności między wiarą a przemocą, pomiędzy Bogiem a zabijaniem ludzi.
Pod względem bezpieczeństwa wizyta Franciszka w Egipcie była jedną z najtrudniejszych jego podróży. W trzy tygodnie po krwawych zamachach na koptyjskie kościoły Egipt pokazał inne, pokojowe oblicze. Okazało się, że Koptowie i muzułmanie umieją żyć w zgodzie.

Na islamskim Uniwersytecie Al-Azhar Franciszek wraz z imamem Ahmadem al-Tayyebem, którego nazwał bratem, wezwał, aby demaskować „sprzedawców złudzeń” i odwodzić ich od morderczych idei i ideologii ekstremistycznych.

Z kolei na spotkaniu z przedstawicielami władz chwalił Egipt za walkę z terroryzmem. Apelował, aby pamiętać o prawach człowieka, wolności religijnej i równości wszystkich obywateli.

Franciszek ujął się za koptyjską mniejszością – do dzisiaj traktowaną jako obywatele drugiej kategorii. A jego ekumeniczne spotkanie z patriarchą prawosławno-koptyjskim Tawadrosem II było wielkim wsparciem dla największego Kościoła chrześcijańskiego Egiptu. Duże nadzieje na przyszłość niesie podpisana deklaracja o wspólnych dążeniach Kościołów – katolickiego i koptyjskiego – do wzajemnego uznania ważności chrztu.
Obecność papieża w Egipcie umocniła też „małą trzódkę” miejscowych katolików, w większości Koptów. Franciszek z wielkim uznaniem mówił o pracy egipskiego duchowieństwa, nazywając je „światłem i solą”, ale równocześnie przestrzegł przed licznymi pokusami, m.in. plotkami i zawiścią, „faraonizmem” i indywidualizmem.

Krzysztof Tomasik

Dziennikarz Katolickiej Agencji Informacyjnej