Pogrzeb ks. infułata Stanisława Bogdanowicza

W Gdańsku w sobotę pożegnano śp. ks. infułata Stanisława Bogdanowicza, wieloletniego proboszcza Bazyliki Mariackiej. Mszy świętej pogrzebowej przewodniczył w tej świątyni metropolita gdański abp Sławoj Leszek Głódź. Ks. Stanisław Bogdanowicz zmarł 20 października w wieku 77 lat.

Wraz z metropolitą gdańskim Eucharystię koncelebrowali: arcybiskup Mirosław Adamczyk – nuncjusz apostolski w Panamie, biskup pelpliński Ryszard Kasyna oraz biskup Wiesław Szlachetka i biskup Zbigniew Zieliński. Obecnych było ponad stu kapłanów, przedstawiciele władz, województwa i samorządu, senatorowie i parlamentarzyści oraz licznie zgromadzeni wierni.

„W naszej pamięci zapisał się jako oddany ojczyźnie, niestrudzony w pracy żarliwy patriota, który nie ugiął się pod komunistycznym jarzmem” napisał prezydent Andrzej Duda w liście odczytanym na początku liturgii. Prezydent odznaczył także pośmiertnie ks. Bogdanowicza Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. Został on przyznany, jak czytamy w prezydenckim postanowieniu, „za wybitne zasługi dla Kościoła katolickiego w Polsce oraz zachowanie dziedzictwa narodowego, pracę duszpasterską i społeczną na rzecz środowisk kombatanckich”.

List do zgromadzonych na uroczystościach pogrzebowych skierowała także premier Beata Szydło, która przypomniała, że Zmarły był oparciem dla prześladowanych ludzi Solidarności. „Polski Kościół, polskie życie społeczne, przede wszystkim Gdańsk, tracą dziś wybitnego kapłana oddanego Kościołowi, swemu miastu i Polsce” – napisała szefowa rządu.

Arcybiskup Głódź mówił w homilii, że rodzina, w której wychowywał się ks. Stanisław była jedną z tysięcy polskich rodzin, które zmuszone zostały do opuszczenia najbliższej sercu ojczystej ziemi – Wileńszczyzny. „Tam, w rodzinnym domu tkwiły korzenie Jego pobożności, wzorowej uczciwości, sumienności, obowiązkowości i umiłowania Kościoła i Ojczyzny” – podkreślił. Metropolita gdański zwrócił uwagę, że ks. Bogdanowicz żywił szczególną pobożność maryjną, którą zakotwiczał w ostrobramskim wizerunku Matki Miłosierdzia.

Jako jedną z wielu zasług zmarłego, abp Głódź wymienił pragnienie upamiętnienia ofiar katastrofy smoleńskiej. Przypomniał, że w Bazylice Mariackiej, której ks. Bogdanowicz był proboszczem stanął pomnik utrwalający pamięć i imiona wszystkich ofiar tragicznego lotu.

Czytaj także: Gdańsk: Jubileusz 60-lecia Gdańskiego Seminarium Duchownego

Przypominając poszczególne etapy życia ks. Bogdanowicza, metropolita gdański podkreślił, że 55 lat kapłaństwa księdza Infułata upłynęło w wierności Chrystusowi i Kościołowi. Wskazał, że inicjował on wiele działań o wymiarze stricte religijnym, formacyjnym, charytatywnym, społecznym.

W swojej homilii abp Głódź wspomniał m.in., że w okresie stanu wojennego ks. Bogdanowicz wspierał represjonowanych nauczycieli, udzielając pomocy duchowej i materialnej. Będąc zaś duszpasterzem nauczycieli współpracował przy organizacji spotkań edukacyjnych w auli Seminarium Duchownego w Gdańsku. Spotkania te pozwoliły bardzo licznej grupie nauczycieli odnajdować się w trudnych realiach lat 90. oraz rozwijać ich kompetencje duchowe i intelektualne – stwierdził.

Jako kolejną ważną zasługę księdza infułata abp Głódź wymienił jego wieloletnie, uparte starania, aby do wnętrza Bazyliki Mariackiej wróciły dzieła sztuki, które po wojnie zostały rozparcelowane po różnych muzeach. Zaznaczył, że wiele z tych działań zakończyło się powodzeniem oraz, że zadaniem następców ks. Bogdanowicza a także włodarzy miasta jest kontynuowanie starań o to, „aby to, co gdańskie wróciło do Gdańska”.

Wskazując na patriotyzm i miłość ojczyzny, którą cechował się zmarły kapłan, hierarcha powiedział: „Żegnamy dziś kapłana – syna polskiej ojczyzny. Jednego z tych kapłanów – a imion ich wiele – którzy w trudnych powojennych latach, w epoce komunistycznego zniewalania, nie szczędzili trudu dla umacniania katolickiej tożsamości i ducha wolności”.

Abp Głódź przypomniał, że ks. Bogdanowicz wcześnie poznał smak więziennego chleba, bowiem aresztowany w czasie obchodów milenijnych 1966 roku, więziony był w Lublinie i w Warszawie na Rakowieckiej. Nie mógł też wyjechać na rzymskie studia, bo odmówiono mu paszportu. Natomiast w latach 70. zasłynął w Gdańsku odprawianiem Mszy św., w intencji Ojczyzny w zakazane, wykreślone z kalendarza święta: 3 maja, 15 sierpnia, 11 listopada.

Czytaj także: „Różaniec do granic” w archidiecezji gdańskiej

Podczas Mszy świętej wartę pełnili żołnierze Marynarki Wojennej i harcerze. Liturgię uświetniła Cappella Gedanensis – zespół wokalno – instrumentalny kultywujący wielowiekową tradycję i rozsławiający Gdańsk na całym świecie oraz Orkiestra Morskiego Oddziału Straży Granicznej.

Po Mszy św. trumnę z ciałem ks. Stanisława Bogdanowicza złożono w krypcie w Krypcie Kapłanów Archidiecezji Gdańskiej w Bazylice Mariackiej.

Ksiądz infułat Stanisław Bogdanowicz urodził się 6 listopada 1939 r. w Żwiryni na ziemi wileńskiej. Do 1945 r. mieszkał z całą rodziną w miejscu urodzenia, natomiast po wkroczeniu wojsk sowieckich wyjechał do Gdańska. Tu zdał maturę w 1957 r. a następnie wstąpił do Gdańskiego Seminarium Duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1962 r.

Po święceniach przez dwa lata pracował w parafii pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Pruszczu Gdańskim, a następnie ukończył studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim z zakresu pedagogiki i katechetyki oraz otrzymał licencjat z teologii. Podczas studiów w Lublinie, w 1966 r. został aresztowany za „rozpowszechnianie fałszywych wiadomości” (po zarekwirowaniu przez władze kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej) i osadzony w aresztach śledczych w Lublinie i Warszawie-Mokotowie, gdzie jako wróg tzw. władzy ludowej zaznał wielu upokorzeń. W tymże roku został skazany wyrokiem Sądu Powiatowego w Lublinie na 10 miesięcy więzienia w zawieszeniu na 2 lata.

Po powrocie ze studiów w 1969 r. został mianowany rektorem kościoła pw. Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja Boboli w Sopocie. Podjął jednocześnie wykłady z pedagogiki i katechetyki w Gdańskim Seminarium Duchownym (1971-2002). Następnie był proboszczem Parafii pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku (1975-1978). Został przez biskupa Lecha Kaczmarka mianowany diecezjalnym referentem ds. turystyki (1974), wizytatorem nauki religii (1975) i diecezjalnym referentem duszpasterstwa wychowawców i nauczycieli (1977-2001).

W 1979 r. otrzymał nominację na proboszcza Parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i od samego początku czynił starania, aby odzyskać utracone zabytki oraz przywrócić świetność tej świątyni. W 1991 r. został też rektorem kościoła pw. św. Jana w Gdańsku i przez wiele lat dokładał starań, aby należycie zabezpieczyć obiekt. Przyczyniał się do jego odbudowy i przywrócenia w nim kultu religijnego.

W 1995 r. został mianowany archidiecezjalnym moderatorem Akcji Katolickiej (1995-2001), w 1997 r. dziekanem Dekanatu Gdańsk-Śródmieście (1997-2002), a w 2001 r. członkiem Komisji Głównej III Synodu Gdańskiego i Instytutu Stałej Formacji Kapłańskiej. Ukoronowaniem dotychczasowego wysiłku i zasług księdza prałata Stanisława Bogdanowicza było przyznanie mu w 1996 r. tytułu protonotariusza apostolskiego (infułata).

Został uhonorowany licznymi nagrodami i odznaczeniami kościelnymi oraz państwowymi, m.in. Nagrodą im. Brata Alberta (1981), przyznanym przez Radę Miasta Gdańska Medalem Świętego Wojciecha i Księcia Mściwoja II (2001) za całokształt dokonań związanych z popularyzacją dziejów Gdańska, szczególnie gdańskiego Kościoła i podejmowanych działań na rzecz ocalenia gdańskich zabytków oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2008). W 2004 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Gdańska.

W 2008 r. został przez księdza arcybiskupa Sławoja Leszka Głódzia mianowany wikariuszem generalnym archidiecezji gdańskiej i członkiem Komisji ds. Sztuki i Budownictwa Sakralnego Archidiecezji Gdańskiej. W 2014 r., po 35 latach proboszczowskiej pracy przeszedł na emeryturę.

Czytaj także: „Aby kapłani chcieli rozdawać się jak chleb” – modlitwa za księży

Był autorem kilkudziesięciu opracowań historycznych, książek poświęconych architekturze i dziejom gdańskich kościołów (w tym Bazyliki Mariackiej), artykułów publikowanych w prasie katolickiej i bajek dla dzieci. Do najważniejszych pozycji należą m.in. monografia „Kościół Gdański pod rządami komunizmu 1945–1984” oraz monografie poświęcone sylwetkom biskupów gdańskich.

Piastował ponadto funkcję kapelana Stowarzyszenia „Godność” zrzeszającego więźniów politycznych PRL.