Pogrzeb o. Jacka Bolewskiego SJ

Pogrzeb jezuity o. Jacka Bolewskiego SJ – cenionego nauczyciela akademickiego, autora licznych książek i artykułów, kaznodziei, teologa i pisarza – odbył się w piątek w Warszawie.

Eucharystii w sanktuarium św. Andrzeja Boboli przewodniczył kard. Kazimierz Nycz, koncelebrowało ją ponad stu kapłanów – współbraci zakonnych i księży diecezjalnych.

W kazaniu współbrat Zmarłego na nowotwór zakonnika o. Dariusz Piórkowski SJ mówił o jego wierze w zwycięstwo Boga nad złem i grzechem, pierwszeństwa miłosierdzia nad sprawiedliwością. Był gorącym czcicielem Maryi, nie była to pobożność „landrynkowa”, widział Ją w relacji do Osób Trójcy Świętej i codziennie się do Niej modlił. Powtarzał, że dzięki Niej wszystko osiągnął.

Wzorem swojego Mistrza Jezusa Chrystusa obumierał duchowo i fizycznie – mówił o o. Bolewskim jego o. Piórkowski. Obumierał przede wszystkim w modlitwie, oddając swoje życie Bogu i przestrzegał, że bez modlitwy popada się w jałowy aktywizm. Przez lata odmawiał co najmniej przez godzinę Modlitwę Jezusową, zmieniając w ostatnich dwóch latach życia wezwanie na „Jezus mój”. Podkreślał, że modlitwa nie jest daniną, a skupieniem uwagi na Bogu. Zachęcał, by mimo trudności od modlitwy nie odchodzić – mówił o. Piórkowski.

Stwierdził, że o. Jacek obumierał też w pracy pisarskiej, był autorem kilkunastu książek, setek artykułów, choć pisanie sprawiało mu trudność, było zawsze mozolne, ale przed rozpoczęciem pracy zawsze odmawiał dziesiątek różańca.

Obumierał także, gdy świeccy i duchowni przychodzili do niego po radę i dla każdego z nich widział światło, choćby nikłe. Powtarzał, że człowiek nie dostrzega, jak Bóg realizuje swój plan. Obumierał wreszcie w chorobie, a na pytanie o samopoczucie odpowiadał, że duchowo dobrze, choć ciało nie nadąża – jest początkujący. Obumarł do końca. – Ale nie zostałeś sam, wierzymy, że Maryja wyszła i zaprowadziła Cię do Chrystusa, a On do Ojca, ponieważ nie wahałeś się obumrzeć dla Boga, Kościoła, Towarzystwa Jezusowego – zakończył o. Piórkowski.

Ojciec Jacek Bolewski urodził się 2 stycznia 1946 r. w Poznaniu. Po maturze podjął studia na
Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego i w 1968 uzyskał magisterium, następnie przez 2 lata był asystentem w Instytucie Fizyki Teoretycznej w Uniwersytecie Warszawskim.

W roku 1970 wstąpił do Towarzystwa Jezusowego i odbył dwuletni nowicjat w Kaliszu. Następnie studiował filozofię w Gallarate (Włochy) i w Monachium oraz teologię na Papieskim Wydziale Teologicznym „Bobolanum” w Warszawie, po czym odbył specjalistyczne studia z teologii dogmatycznej we Frankfurcie n. Menem. 29 VI 1978 r. przyjął święcenia prezbiteratu. Profesję zakonną, po odbyciu trzeciej probacji w Berlinie, złożył w 1987. Przez wiele lat był ojcem duchownym scholastyków i spowiednikiem w warszawskim kolegium jezuitów.

W 1986 roku o. Bolewski uzyskał doktorat na podstawie pracy: „Der reine Anfang. Dialektik der Erbsünde in marianischer Perspektive nach Karl Rahner”. Habilitował się w roku 1998 na podstawie rozprawy: „Początek w Bogu. Jedność dziewiczego i niepokalanego poczęcia”. W 2008 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych. Od 1990 wykładał teologię dogmatyczną w Collegium Bobolanum Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie. W latach 2001-2007 był dziekanem tegoż Wydziału. Należał do Polskiego Towarzystwa Mariologicznego.

W latach 1992-1995 pełnił funkcję redaktora naczelnego „Przeglądu Powszechnego” i
kwartalnika „Studia Bobolanum”. Opublikował ponad dwadzieścia książek oraz wiele artykułów w czasopismach naukowych i popularyzatorskich. Aktywny był też w radio i telewizji. Jako teolog i kaznodzieja o. Bolewski szczególnie interesował się tematyką mariologiczną, jak też związkami teologii ze sztuką i literaturą (Szekspir, Miłosz, Szymborska) oraz malarstwem.

Nieustannie drążył relacje zachodzące pomiędzy złem, grzechem i miłosierdziem Bożym. Bliski był mu dialog międzyreligijny, zwłaszcza z buddyzmem. Dla wielu jezuitów jak też świeckich był mistrzem życia duchowego.