Pogrzeb o. M. Paczóskiego, spowiednika Benedykta XVI

„To dla mnie zaszczytne upokorzenie” – pisał o. Mariusz Paczóski o swojej posłudze jako spowiednika papieża Benedykta XVI.

W Niepokalanowie odbył się pogrzeb franciszkanina, byłego prowincjała warszawskiej prowincji franciszkanów konwentualnych, który zmarł w wieku 77 lat 20 czerwca w Rzymie.

Na uroczystości pogrzebowe do Niepokalanowa przyjechali prowincjałowie franciszkanów z prowincji krakowskiej i gdańskiej oraz ojciec generalny z Rzymu Jacek Ciupiński.

Mszy św. przewodniczył kard. Kazimierz Nycz, metropolita warszawski, obecni byli bp Antoni Dydycz z Drohiczyna, bp Stanisław Dowlaszewicz z Boliwii i biskup Błażej Kruszyłowicz ze Szczecina, który wygłosił homilię. Na uroczystości przybył także sekretarz Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich o. Kazimierz Malinowski i o. Gabriel Bartoszewski oraz franciszkanie misjonarze z Brazylii i delegacja z Kolegium Spowiedników na Watykanie.

Na początku Eucharystii kard. Nycz dziękował za życie i posługę o. Paczóskiego, szczególnie za posługę jednania ludzi z Bogiem w konfesjonale.

W homilii bp Kruszyłowicz zwrócił uwagę na niezwykłą drogę życia zmarłego: od zwyczajnego chłopca, który po raz pierwszy w życiu jechał pociągiem do Niepokalanowa w wieku lat 14, a w wieku dojrzałym uczestniczył czynnie w wydarzeniach Kościoła powszechnego.

Biskup przytoczył słowa o. Paczóskiego, którymi określił on swoją funkcję spowiednika Benedykta XVI: „Obowiązek ten jest dla mnie zaszczytnym upokorzeniem. Bo nigdy nie poczułem się godnym takiego zadania. Przedziwne są drogi Boże, któż je zdoła pojąć”.

Po Mszy św., w której wzięło udział ok. 130 kapłanów, ciało o. Mariusza Paczóskiego zostało złożone na cmentarzu w Niepokalanowie.

Spowiednik papieża zmarł 20 czerwca w Rzymie i jego ciało było wystawione w kościele św. Stefana w Ogrodach Watykańskich. Tam Benedykt XVI modlił przy trumnie swego spowiednika.

O. Mariusz Mieczysław Paczóski urodził się 29 sierpnia 1935 r. we wsi Wańtuchy, w obecnej diecezji drohiczyńskiej. Do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych (franciszkanów) wstąpił w 1951 r., odbywając nowicjat w Łodzi-Łagiewnikach. W latach 1954-1960 odbywał studia filozoficzno-teologiczne w Łodzi-Łagiewnikach oraz w Krakowie. Zakonne śluby czasowe złożył 31 sierpnia 1952 r., zaś śluby wieczyste 4 października 1956. Święcenia kapłańskie przyjął 7 lutego 1960 r.

Przez rok po święceniach pełnił obowiązek katechety szkół średnich w Kwidzynie. W latach 1961-1965 odbywał studia specjalistyczne na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które zwieńczył doktoratem w 1977 r. Od 1965-1967 r. O. Mariusz przebywał w klasztorze w Warszawie, pełniąc obowiązek ekonoma klasztoru oraz asystenta procesu beatyfikacyjnego abpa Zygmunta Szczęsnego Felińskiego.

W roku 1967 został skierowany do klasztoru w Gnieźnie, gdzie przez rok pełnił obowiązek spowiednika braci nowicjuszy, zaś w latach 1968-1971 był także proboszczem parafii pw. Wniebowzięcia NMP. W 1971 r. został wybrany na prowincjała, pełniąc ten urząd przez kolejne dwie trzyletnie kadencje do 1977 r. Od 1977 do 1983 r. pełnił obowiązek mistrza nowicjatu w Smardzewicach koło Tomaszowa Mazowieckiego, po czym przez kolejne dwie kadencje pełnił urząd prowincjała i zarazem przewodniczącego Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce (1983-1989).

Następnie powierzono mu urząd gwardiana klasztoru w Warszawie. W latach 1990-1996 przebywał w Asyżu, pełniąc urząd wikariusza Kustodii Generalnej i Klasztoru Sacro Convento oraz spełniając obowiązek spowiednika w Sanktuarium. Od 1996-2000 r. był gwardianem klasztoru w Niepokalanowie i zarazem dyrektorem narodowym Stowarzyszenia „Rycerstwo Niepokalanej”. Od Jubileuszowego Roku 2000 pełnił posługę spowiednika zwyczajnego w Bazylice św. Piotra na Watykanie. W 2005 r. został wybrany na urząd gwardiana (rektora) Kolegium Penitencjarzy Watykańskich, który spełniał do marca 2009 r.

Umarł w 77. roku życia, 60. życia zakonnego i 53. kapłańskiego 20 czerwca 2012 r. w późnych godzinach wieczornych, po przebytej poważnej operacji chirurgicznej w rzymskiej klinice Piusa XI.